Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

frăgor, ōris, m. [FRAG, frango], a breaking, breaking to pieces.

  1. I. Lit. (very rare): pausam stare fragori, to fragility, Lucr. 1, 747: so, id. 5, 109; 317.
  2. II. Transf., a crashing (as when something is broken to pieces), a crash, noise, din (the usual signif. of the word; mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: sonus, sonor): ut crebram silvam cum flamina Cauri Perflant, dant sonitum frondes ramique fragorem, Lucr. 6, 136: sternitur nemus, et propulsa fragorem silva dat, Ov. M. 8, 340: fragor tectorum, quae diruebantur, Liv. 1, 29, 4: ruentium tectorum, Quint. 8, 3, 68: venti procella dat fragorem, Lucr. 6, 129: multus geli, id. 6, 156: pelagi, Verg. A. 1, 154; cf. Plin. Ep. 6, 31, 17: subitoque fragore intonuit laevum, Verg. A. 2, 692; 9, 541; cf. 8, 527; cf.: quem (Periclea) fulminibus et caelesti fragori comparant comici, Quint. 12, 10, 24: Nilus praecipitans se fragore auditum accolis aufert, Plin. 6, 29, 35, § 181: sublimitas profecto et magnificentia et nitor et auctoritas expressit illum fragorem, those thunders of applause, Quint. 8, 3, 3: exornatio significandae rei causa, sic: Postquam iste in rem publicam fecit impetum, fragor civitatis imprimis est auditus. Hoc genere raro utendum est, ne novi verbi assiduitas odium pariat, etc., Auct. Her. 4, 31, 42: terra continens adventus hostium non modo exspectatos, sed etiam repentinos multis indiciis et quasi fragore quodam et sonitu ipso ante denuntiat, Cic. Rep. 2, 3 Mos.
    Poet. for report, rumor, Val. Fl. 1, 753.