Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

frustro, āre, v. the foll. art.

frustror, ātus, 1, v. dep.; also: fru-stro, āre, 1, v. a. [frustra], to deceive, disappoint, trick, frustrate (syn.: decipio, deludo, fraudo, fallo, etc.).

  1. I. Lit. (class.).
          1. (α) In the dep. form: nescio quis praestigiator hanc frustratur mulierem, Plaut. Am. 2, 2, 200: aut certare cum aliis pugnaciter aut frustrari cum alios, tum etiam me ipsum velim, Cic. Ac. 2, 20, 65: ne frustretur ipse se, Ter. Eun. prol. 14: se ipsum, Nep. Hann. 2, 6: o bone, ne te Frustrere; insanis et tu, Hor. S. 2, 3, 32: Tarquinios spe auxilii, Liv. 2, 15, 5: Cloelia frustrata custodes, id. 2, 13, 6: saepe jam me spes frustrata est, Ter. And. 2, 2, 37; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 1; cf.: sat adhuc tua nos frustrata est fides, Ter. Ad. 4, 4, 11: exspectationem frustrari et differre, Plin. Ep. 2, 10, 2: improbas spes hominum, id. ib. 8, 18, 3: spem mercantium (opp. explere), Suet. Aug. 75: frustratus vincula, i. e. escaped from them, Sol. 1.
            Poet.: o numquam frustrata vocatus hasta meos, hast never deceived me invoking thee, Verg. A. 12, 95; cf. Stat. S. 1, 2, 62: inceptus clamor frustratur hiantes, deceives, i. e. dies away from their lips, Verg. A. 6, 493.
            Absol.: Cocceius vide ne frustretur, Cic. Att. 12, 18, 3; Lucr. 4, 571.
          2. (β) In the act. form: non frustrabo vos, milites, Caes. Fragm. ap. Diomed. p. 395 P.: atque i se quom frustrant, frustrari alios stolidi existumant, Plaut. Bacch. 3, 6, 19; Liv. 7, 38, 9; cf.: qui ventrem frustrarunt suum, Pompon. ap. Non. 473, 18: frustrantia dona, fruitless, bootless, Prud. Apoth. 640.
            Pass.: frustramur, irridemur, Laber. ap. Prisc. p. 793 P.: ignavissimi quique tenuissima spe frustrantur, Sall. Or. Licin. med.; so, frustratus spe continuandi consulatus, Vell. 2, 21, 2; for which: frustratus a spe, Fenest. ap. Prisc. p. 793 P.: variis dilationibus frustratus, Just. 8, 3, 9.
            With gen.: captionis versutae et excogitatae frustratus, Gell. 5, 10, 16.
  2. II. Transf., to make vain, of no effect, or useless (post-Aug. and very rare): imprudenter facta opera frustrantur impensas, Col. 1, 1, 2; cf. laborem, id. praef. § 22: in se implicati arborum rami lento vimine frustrabantur ictus, Curt. 6, 5, 8.