Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. gutta, ae (archaic gen. sing. guttaiï, Lucr. 6, 614), f. [etym. dub.], a drop of a fluid (cf.: stilla, stiria).

  1. I. Lit.: numerus quem in cadentibus guttis, quod intervallis distinguitur, notare possumus, Cic. de Or. 3, 48, 186: guttae imbrium quasi cruentae, id. N. D. 2, 5, 14: gutta cavat lapidem, consumitur annulus usu, Ov. P. 4, 10, 5: si ego in os meum hodie vini guttam indidi, Plaut. Cas. 2, 3, 30: guttam haud habeo sanguinis (prae metu), id. Most. 2, 2, 76; cf. Verg. A. 3, 28: gutta per attonitas ibat oborta genas, i. e. tears, Ov. P. 2, 3, 90: succina, i. e. amber, Mart. 6, 15, 2; the same, Phaëthontis, id. 4, 32, 1: Arabicae, perh. oil of myrrh, App. M. 2, p. 118; cf. Sid. Carm. 5, 43: sanguinis in facie non haeret gutta, i. e. no blush, Juv. 11, 54.
    1. B. Transf.
      1. 1. Guttae, natural spots, specks on animals, stones, etc.: nigraque caeruleis variari corpora (anguis) guttis, Ov. M. 4, 578; cf. id. ib. 5, 461: (apium) paribus lita corpora guttis, Verg. G. 4, 99: lapis interstinctus aureis guttis, Plin. 36, 8, 13, § 63; 29, 4, 27, § 84.
      2. 2. In archit., a small ornament under the triglyphs of a Doric column, drops, Vitr. 4, 3.
  2. II. Trop., a drop, i. e. a little bit, a little (ante-class. and very rare): gutta dulcedinis, Lucr. 4, 1060: certi consilī, Plaut. Ps. 1, 4, 4.

gutus (less correctly guttus), i, m. [gutta], a narrow-necked vessel, flask, cruet, from which liquids (wine, oil, ointments, etc.) are poured by drops: qui vinum dabant, ut minutatim funderent, a guttis gutum appellarunt, Varr. L. L. 5, § 124 Müll.: faginus, Plin. 16, 38, 73, § 185; Gell. 17, 8, 5; Juv. 3, 263; 11, 158; Mart. 14, 52 in lemm.: cum paterā gutus, Hor. S. 1, 6, 118.