Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

incessus, ūs, m. [incedo], a going, walking, pace, gait.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (class.): status, incessus, sessio, accubitio, vultus, oculi, manuum motus teneant illud decorum, Cic. Off. 1, 35, 128; cf. id. Or. 18, 59: citus modo, modo tardus, Sall. C. 15, 8: fractus, effeminate, unmanly, Quint. 5, 9, 14; cf.: in incessu mollior, Ov. A. A. 3, 306: incessus Seplasia dignus, Cic. Pis. 11, 24: erectus, Tac. H. 1, 53: omnibus animalibus certus et uniusmodi incessus est, Plin. 10, 38, 54, § 111: vera incessu patuit dea, Verg. A. 1, 405: incessum fingere, Cic. Fin. 2, 24, 77; id. Cael. 20, 49: qui vultu morbum incessuque fatetur, Juv. 2, 17: tot hominum jumentorumque incessu dilapsa est (nix), the tread, trampling, Liv. 21, 36, 6: pulvis velut ingentis agminis incessu motus apparuit, id. 10, 41, 5.
      Of a threatening approach (cf. B. infra): sacerdotes eorum facibus ardentibus anguibusque praelatis incessu furiali militem Romanum insueta turbaverunt specie, Liv. 7, 17, 3.
      In plur., Ov. M. 11, 636
    2. B. In partic. (acc. to incedo, I. B.), a hostile irruption, invasion, attack (very rare, except in Tacitus): Parthorum, Tac. A. 12, 50: primo incessu solvit obsidium, id. ib. 4, 24; 2, 55; 3, 74.
  2. * II. Transf., concr., an entrance, approach: incessus hostis claudere, Tac. A. 6, 33.