Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. pax, pācis, f. [from the root pac, pag, pacisco, pango; whence also pagina, pagus, q. v.: pacem a pactione conditionum putat dictam Sinnius Capito, quae utrique inter se populo sit observanda, Fest. p. 230 Müll.; orig. an agreement, contract, treaty; hence],

  1. I. peace, concluded between parties at variance, esp. between belligerents; a treaty of peace; tranquillity, the absence of war, amity, reconciliation after a quarrel, public or private (cf. indutiae): quando ita rem gessistis . . . Pax conmerciumque’st vobis mecum, Plaut. Stich. 4, 1, 14: pacem componi volo Meo patre cum matri, id. Merc. 5, 2, 113: orator sine pace redit, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 41 Müll. (Ann. v. 211 Vahl.): pacem inter sese conciliant, id. ap. Auct. Her. 2, 25, 39 (Trag. v. 164 ib.): videndum est cum omnibusne pax esse possit, an sit aliquod bellum inexpiabile, Cic. Phil. 13, 1, 1; 12, 5, 10: pax est tranquilla libertas, id. ib. 2, 44, 113: nihil est tam populare quam pax, tranquillitas, otium, id. Agr. 2, 37, 102; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 1: esse pacem alicui cum aliquo, id. Phil. 7, 3, 7; 7, 8, 21: pacem habere, id. Att. 7, 14, 1: conciliare inter cives, id. Fam. 10, 27, 1: conficere, id. Fl. 12, 29: coagmentare, id. Phil. 7, 7, 24: servare, id. ib. 7, 8, 22: confirmare cum aliquo, id. ib. 1, 1, 2: pace uti, id. Prov. Cons. 2, 4: dimittere aliquem cum pace, id. Mur. 15, 32: suscipienda bella sunt . . . ut sine injuriā in pace vivatur (cf. II. 2. infra), id. Off. 1, 11, 35: quem L. Sulla, cum bellum invexisset totam in Asiam, cum pace dimisit, id. Mur. 15, 32: pacem petere, Caes. B. G. 1, 27: pangere cum aliquo, Liv. 9, 11: componere, id. 2, 13: impetrare, id. 30, 35: classis bona cum pace accepta est, id. 28, 37: itaque pax populo Caeriti data, id. 7, 20: Bocchus neque bello neque pace antea cognitus, Sall. J. 19, 7: pacem agitare, id. ib. 14, 10: rumpere, Verg. A. 12, 202: et sumptā et positā pace, Prop. 2, 1, 36: pacem turbare, Tac. A. 12, 65: additis qui pacem nostram metuebant, i. e. the peace granted by us. id. ib. 12, 33; 12, 29: pace belloque rempublicam regere, Suet. Aug. 61; id. Tib. 37: bello ac pace, both in war and in peace, Liv. 8, 35; Stat. Th. 4, 839: in pace, Hor. S. 2, 2, 110; Tac. A. 11, 10; 14, 39: in mediā pace, Liv. 36, 11, 2: mediā pace, Tac. A. 14, 32; Curt. 8, 10, 17: in intimo sinu pacis, Plin. Pan. 56, 4: alta pax, Sen. Thyest. 576.
          1. (β) Plur.: hostibus victis, pacibus perfectis, etc., Plaut. Pers. 5, 1, 1; Varr. ap. Non. 149, 15: jura, judicia, bella atque paces penes paucos erant, Sall. J. 31, 20; Hor. Ep. 1, 3, 8; 2, 1, 102 (Lucr. 5, 1230, ventorum paces is spurious; v. Lachm.).
      1. 2. Personified: Pax, the goddess of peace, Peace, Ov. F. 1, 709 sq.; 3, 882; Hor. C. S. 57; Suet. Vesp. 9; Petr. S. 124; Nep. Tim. 2; Inscr. Orell. 1823.
    1. B. Transf.
      1. 1. Grace, favor, pardon, assistance of the gods: pacem ab Aesculapio petas, Plaut. Curc. 2, 2, 20: Jovis supremi multis hostiis pacem expetere, Plaut. Am. 5, 1, 75: sunt hic omnia quae ad deūm pacem oportet adesse? (sc. expetundam), id. Poen. 1, 2, 42: divum, pacem votis adit, Lucr. 5, 1229: ab Jove Opt. Max. pacem ac veniam peto, Cic. Rab. Perd. 2, 5: pacis deūm exposcendae causā lectisternium fuit, Liv. 7, 2: exorat pacem divom, Verg. A. 3, 370; 3, 261; id. G. 4, 535; Just. 20, 2, 7.
      2. 2. Pace tuā, alicujus, with your (or his) good leave or permission: pace quod fiat tuā, Ter. Eun. 3, 2, 13: pace tuā dixerim, Cic. Tusc. 5, 5, 12; id. de Or. 1, 17, 76: C. Claudi pace loquar, Liv. 3, 19, 7: pace majestatis ejus dixerim, Vell. 2, 129, 3: pace diligentiae Catonis dixerim, id. 1, 7, 4: pace loquar Veneris: tu dea major eris, Ov. Am. 3, 2, 60.
      3. 3. Dominion, empire, of the Romans (post-Aug.): pax Romana, Sen. Clem. 1, 8, 2; cf.: haec tot milia gladiorum, quae pax mea (i. e. Neronis) comprimit, id. ib. 1, 1, 2: immensa Romanae pacis majestate, Plin. 27, 1, 1, § 3: nostra, Tac. A. 12, 33.
      4. 4. Pax, as an interj., peace! silence! enough! pax, abi, Plaut. Mil. 3, 1, 213; id. Ps. 5, 1, 33; id. Stich. 5, 7, 3 al.: capillus passus, prolixus, circum caput Rejectus neglegenter: pax! Ter. Heaut. 2, 3, 49; 4, 3, 39; Aus. Idyll. 12 fin.
  2. II. Trop., peace, rest, quiet, ease.
      1. 1. Of inanim. objects, as of the sea: pax ipsa tumet, Stat. Th. 7, 87: sensim infusa tranquilla per aequora pace, Sil. 7, 258.
        Of a river: flumen cum pace delabens, Hor. C. 3, 29, 35: fluminis, Flor. 4, 2, 28.
        Of the countenance: pacem vultus habet, tranquillity, Ov. M. 2, 858.
      2. 2. Peace, tranquillity of mind: pax animi, sleep, Ov. M. 11, 624: mentis, id. Tr. 5, 12, 4: temperantia pacem animis affert, Cic. Fin. 1, 14, 26: semper in animo sapientis est placidissima pax, id. Tusc. 5, 16, 48.
      3. 3. The rest or peace of death: excepit illum magna et aeterna pax, Sen. ad Marc. 19, 5: so, REQVIESCIT IN PACE, a formula frequently found in later, esp. in Christian epitaphs, borrowed from Jewish grave-stones, on which [??], etc., very frequently occurred; v. the Lat.Hebr. epit. on a Jewess, in Murat. p. 1842, 4, and cf. the inscr. ib. p. 1674, 3.
      4. 4. Peace in the church, harmony (eccl. Lat.): quamdiu pax est in populo Dei, Lact. 5, 21, 4; 5, 13, 10.

2. Pax, Pācis, m., a slave’s name, Plaut. Trin. 4, 2, 94 (889 Ritschl).