Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. in-dĭco, āvi, ātum, āre, v. a. (indicasso, is, for indicavero, is, Plaut. Poen. 4, 2, 66; id. Rud. 4, 3, 89), to point out, indicate (class.).

  1. I. In gen., to show, declare, disclose, make known, reveal, betray.
    1. A. Of persons: rem omnem dominae indicavit, Cic. Clu. 64, 180: Catilina non se purgavit, sed indicavit, id. Mur. 25, 51: conscios delendae tyrannidis, id. Tusc. 2, 22, 52: jam me vobis indicabo, will betray or accuse myself, id. Arch. 11, 28: indicabo meum consilium tibi, id. Fam. 10, 21, 2: rem patri, Ter. Ad. 4, 4, 19: causam publicae pestis, Liv. 8, 18, 4: de conjuratione, to give information, inform, Sall. C. 48, 4: quis tibi de epistulis istis indicavit, Cic. Fl. 37, 92; Sall. C. 30, 6: aliquid in vulgus, to make publicly known, Cic. Univ. 2: satis est actori sic indicare, Quint. 4, 2, 7.
      With rel. clause: contentus indicare quid facti sit, Quint. 4, 2, 128.
      With acc. and inf.: digitis ita figuratis ut temporis et aevi (Janum) esse deum indicent, Plin. 34, 7, 16, § 33.
    2. B. Of things concr. and abstr.: vultus indicat mores, shows, indicates, Cic. Leg. 1, 9; id. Brut. 94, 324: lacrimis dolorem, Nep. Att. 4 fin.: hoc res ipsa indicat, Ter. Eun. 4, 3, 16: id esse verum parva haec fabella indicat, Phaedr. 1, 15, 3: supercilia maxime indicant factum, Plin. 11, 37, 51, § 138: ut epularum sollemnium fides ac tibiaeindicant, Cic. de Or. 3, 51, 197.
      Pass.: aetas veterinorum indicatur dentibus, Plin. 11, 37, 64, § 168: cum res non gesta indicatur, sed ut sit gesta ostenditur, Quint. 9, 2, 40.
  2. II. In partic.
    1. A. To intimate, give a hint of, to state briefly, mention: indicare convenit, quae prodit Onesicritus, Plin. 6, 23, 26, § 96: aliquid obiter, id. 33, 1, 5, § 15: nominatim, id. 15, 14, 15, § 49: ut indicavimus, id. 36, 15, 24, § 115.
    2. B. To set or tell the price of a thing, to value, put a price on: hanc eme. Do. Modo ut sciam, quanti indicet, etc., Plaut. Pers. 4, 4, 25: indica, fac pretium, id. ib. 37: cum postulasset, ut sibi fundus semel indicaretur, Cic. Off. 3, 15, 62.
    3. C. In jurid. Lat., to carry on a judicial process to conviction: Indicasse est detulisse, arguisse, accusasse et convicisse, Dig. 50, 16, 197.

Indĭcus, a, um, adj. [India], of India, Indian: elephanti, Ter. Eun. 3, 1, 23: pecudes, Mart. 5, 37, 5: cornu, i. e. ivory, id. 1, 73, 4: aqua, Ov. P. 1, 5, 80: margarita, Petr. 55.
Subst.: Indĭcum, i, n., indigo, a blue pigment for dyeing and painting, Plin. 33, 13, 67, § 163; 35, 6, 26, § 40.