Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-grātus, a, um, adj.

  1. I. Unpleasant, disagreeable (class. in prose and poetry).
    1. A. Of things: bene quae in me fecerunt, ingrata habui, Plaut. Am. 1, 1, 30: sin autem ingrata esse sentiam, Cic. Fam. 5, 5, 3: fuit haec oratio non ingrata Gallis. Caes. B. G. 7, 30: ingratam Veneri pone superbiam, Hor. C. 3, 10, 9: labor, Verg. G. 3, 97: jocus, Ov. F. 3, 738: sapor, Col. 7, 8, 7.
    2. B. Of persons: non ingratus, acceptable, agreeable: Gaetulicus exercitui, Tac. A. 6, 36 (30).
  2. II. Unthankful, ungrateful.
    1. A. Lit.: ingratus est, qui beneficium accepisse se negat, quod accepit: ingratus qui dissimulat: ingratus qui non reddit: ingratissimus omnium, qui oblitus est, Sen. Ben. 3, 1: nihil cognovi ingratius, Cic. Att. 8, 4, 2: ingrati animi crimen, id. ib. 9, 2, 2: ingratum esse in aliquem, Liv. 38, 50, 7; Cic. N. D. 1, 33, 93; Sen. Contr. 4, 24, 2: contra aliquem, Dig. 4, 2, 21: vir adversus merita Caesaris ingratissimus, Vell. 2, 69; cf. Val. Max. 5, 3, ext. 2: quia nihil amas, quom ingratum amas, irresponsive, who makes no return, Plaut. Pers. 2, 2, 46.
          1. (β) With gen.: salutis, not grateful for his preservation, Verg. A. 10, 666.
      1. 2. Pass., that receives no thanks: ingrata atque inrita esse omnia intellego quae dedi, Plaut. As. 1, 2, 10: donum, id. Truc. 2, 6, 54: umeri, Stat. Th. 1, 700.
    2. B. Transf., of inanimate things that do not repay the trouble bestowed upon them, ungrateful: ager, that bears nothing, Mart. 10, 47, 4: amicitiae, id. 5, 19, 8: ignosces tamen post, et id ingratum, you will get no thanks for it, Ter. Heaut. 5, 1, 61: pericla, Verg. A. 7, 425: cubile, id. ib. 12, 144: ingratā ingluvie rem stringere (i. e. quae numquam satiatur, numquam acceptis contenta est), insatiable, Hor. S. 1, 2, 8: ingrato vocem prostituisse foro, Ov. Am. 1, 15, 6: mulier contra patronum suum ingrata, Dig. 4, 2, 21.
      Hence, adv.: ingrātē.
      1. 1. Unpleasantly, disagreeably: ingrate viridis gemma, Plin. 37, 5, 19, § 74: sunt quibus ingrate timida indulgentia servit, Ov. A. A. 2, 435: non ingrate nominando Varrone, not unwillingly, Plin. 18, 3, 5, § 23 (al. in grege).
      2. 2. Unthankfully, ungratefully: ingrate nostra facilitate abutuntur, Cic. Fam. 12, 1, 2: aliquid ferre, to receive a thing with unthankfulness, Tac. H. 1, 52: ut sucus qui ingrate his (pomis vitiosis) posset impendi, ad meliora vertatur, Pall. 7, 5.