Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ĭn-ultus, a, um, adj.

  1. I. For whom no revenge is taken, unavenged, unrevenged, not vindicated.
    1. A. Of persons: Marius ne inultus esset, Cic. Sest. 22, 50: ne inultos imperatores suos jacere sinerent, Liv. 25, 37, 10: moriemur inultae? Verg. A. 4, 659: non me inulto Victor laetabere, id. ib. 10, 739; Hor. S. 1, 8, 44; 2, 3, 297: quam inulti perierint, Sall. J. 31, 2; id. Hist. Fragm. 3, 74 Dietsch; Ov. F. 2, 233.
    2. B. Of things: mortem suam ne inultam pateretur, Cic. Div. 1, 27, 57: injuriae, id. Div. in Caecil. 16, 53: cruor, Val. Max. 9, 2, 3 fin.: nil poterit Juno, nisi inultos flere dolores? Ov. M. 4, 426: nec Ptolemaeo inulta scelera fuerunt, Just. 24, 3, 10: Alexandro caedes, id. 29, 5, 1.
  2. II. Upon whom no revenge is taken, unpunished.
    1. A. Of persons: numquam me inultus istic ludificabit, Plaut. Am. 4, 3, 13: cur Asellium esse inultum tam diu sinis, Cic. Clu. 62, 172: hostīs inultos abire sinere, Sall. J. 58, 5; 70, 4: hostis Medeae nullus inultus, Ov. H. 12, 182.
    2. B. Transf.
      1. 1. Of things, for which no punishment is inflicted, unpunished: neque scelus inultum relinquendum, Sall. J. 106, 6; Val. Max. 9, 7, 2: quicquid multis peccatur, inultum est, Luc. 5, 260.
      2. 2. Unharmed, unhurt, safe, with impunity: inulto Dicere quod sentit permitto, Hor. S. 2, 3, 189: neu sinas Medos equitare inultos, id. C. 1, 2, 51; cf.: at ne illud haud inultum, si vivo, ferent ( = inulti), Ter. Heaut. 5, 1, 45: sed inultum numquam id auferet, id. And. 3, 5, 4: et catulos ferae Celent inultae, Hor. C. 3, 3, 42.
    3. C. Trop., unsated, unappeased, insatiable: odium, Hor. Ep. 1, 2, 61; cf. preces, unavailing, id. C. 1, 28, 33.