Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

largĭor, ītus, 4 (ante-class. and poet.; collat. form of the imperf. largibar, Prop. 1, 3, 25; fut. largibere, Plaut. Bacch. 4, 7, 30; inf. largirier, id. As. 5, 2, 82.
Act. collat. form, v. fin.), v. dep. [1. largus], to give bountifully, to lavish, bestow, dispense, distribute, impart (class.; cf.: dono, suppedito).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: amico homini mea ex crumena largiar, Plaut. Pers. 2, 3, 13: ex ea (dote) largiri te illi, id. Trin. 3, 3, 14: cenam esurientibus, id. Am. 1, 1, 155: qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, Cic. Off. 1, 14, 43; cf.: ex alieno, id. Fam. 3, 8, 8; id. Rosc. Com. 10: agros emeritis, Tac. A. 1, 28: largitur in servos quantum aderat pecuniae, id. ib. 16, 11: facile largiri de alieno, Just. 36, 3, 9.
      Of inanimate subjects: sol universis idem lucis largitur, Quint. 1, 2, 14: Gallis provinciae propinquitas multa ad copiam atque usus largitur, * Caes. B. G. 6, 24.
    2. B. In partic., to give largesses, to bribe: largiundo et pollicitando magis incendere, Sall. C. 38; id. J. 13: exercitum largiendo corrumpere, Quint. 5, 13, 17: largiendo de alieno popularem fieri, Liv. 3, 1: dictis largiri, to bestow in words, i. e. to promise without power to give: quid nunc acturu’s, postquam erili filio largitu’s dictis dapsilis lubentias, Plaut. Ps. 1, 4, 3.
  2. II. Trop., to confer, bestow, grant, yield: Hortensio summam copiam facultatemque dicendi natura largita est, Cic. Quint. 2, 8: utrisque fortuna regnum est largita, id. Har. Resp. 25: nimium parcus in largienda civitate, id. Balb. 22, 50: plusculum amori, id. Fam. 5, 12, 3: occasionem clamandi, Quint. 12, 8, 2: quidquid solamen humandi est, largior, Verg. A. 10, 494; so, alicui occasionem impudentiae, Plin. 2, 23, 21, § 87: laetitiam alicui, Plaut. Capt. 4, 2, 49: Istoscine patrem aequom morest liberis largirier? to teach, communicate, id. As. 5, 2, 82: id largiamur inertiae nostrae, give up, concede, Cic. de Or. 1, 15, 68: reipublicae injurias. to forgive, Tac. A. 3, 70: beneficia in vulgus, Sen. Ben. 1, 2, 1: totus habenas, to give, re lax, Sil. 15, 724.
    Esp.: se largiri, to bestow one’s society, to be free or eager in courtship: nam tu te vilem feceris, si te ultro largiere: sine ultro veniat, quaeritet, etc., Plaut. Mil. 4, 6, 28.
          1. (β) With foll. ut: si quis mihi deus largiatur, ut ex hac aetate repuerascam, would grant, Cic. de Sen. 23, 83.
      1. 1. Act. collat. form, largĭo, īre; act. imp. largi, Att. ap. Non. 470, 26; so, Lucil. ib.
      2. * 2. largītus, a, um, in pass. signif.: Tib. 4, 1, 129.