Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

per-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to let go through, suffer to pass through.

  1. I. Lit. (very rare): fenestellae permittant columbas ad introitum exitumque, Pall. 1, 24, 1.
  2. II. Transf., to let go, let loose: equos permittunt in hostem, i. e. ride at full speed, Liv. 3, 61: equum concitatum ad hostium aciem, Sisenn. ap. Non. 162, 3: se incautius in hostem, i. e. to rush upon, Hirt. B. G. 8, 48: multi ex summo se permitterent, sprang down, Sisenn. ap. Non. 162, 5: gregem campo, to turn out into, Nemes. Ecl. 7.
    Mid., to spread, extend, reach: odor possit permitti longius, spreads farther, Lucr 4, 688: deserta regio ad Arimphaeos usque permittitur, extends, Mel. 1, 19, 20.
      1. 2. In partic.
        1. a. To send away, export: caseos trans maria, Col. 7, 8, 6.
        2. b. To let fly, cast, hurl, throw, so as to reach the mark: saxum permittit in hostem, Ov. M. 12, 282; 14, 182: longius tela, Hirt. B. G. 8, 9: quācumque datur permittere visus, to direct, cast, Sil. 3, 534.
    1. B. Trop.
      1. 1. To let loose, let go (rare): tribunatum, to make free use of, exercise without reserve, Liv. 2, 56: se ad aliquam rem, to strive after a thing, Gell. 6, 16, 1: habenas equo, Tib. 4, 1, 92.
      2. 2. To give up, leave, intrust, surrender, commit (class.; syn.: committo, commendo): totum ei negotium permisi, Cic. Q. Fr. 2, 9, 2: permittitur infinita potestas, id. Agr. 2, 13, 33: aliquem judicum potestati, id. Font. 14, 40: alicui summam belli administrandi, Caes. B. C. 1, 36: fortunas suas fidei alicujus, id. B. G. 5, 3: alicui licentiam agendarum rerum, Sall. J. 103, 3: permissum ipsi erat, faceret, quod vellet, Liv. 24, 14: aliquem vitae, to give one his life, Luc. 7, 731: feminas maribus, Col. 6, 24: permittere se, to give up or surrender one’s self: se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere, Caes. B. G. 2, 3, 2: se suaque omnia eorum potestati permittere, id. ib. 2, 31, 3; Liv. 36, 28: se in deditionem consulis, id. 8, 20; 40, 49
      3. 3. To give leave, let, allow, suffer, grant, permit (class.; syn.: sino, patior): neque discessisset a me, nisi ego ei permisissem, Cic. Fam. 13, 71: tibi permitto respondere, ne, etc., id. N. D. 3, 1, 4: quis Antonio permisit, ut, etc., id. de Or. 2, 90, 366: ipsis judicibus conjecturam facere, id. Verr. 2, 5, 9, § 22; Caes. B. C. 1, 50: ibi permisso, ut, etc., Liv. 6, 25; 34, 31: ut tuto transire permittatur, Sen. Ben. 4, 12, 2: permissus ut regnaret, Curt. 8, 12, 6; Cic. de Or. 2, 90, 368; Liv. 35, 20: non permittitur reprimere impetum, Sen. Ira, 1, 7, 4: si conjectare permittitur, Plin. 4, 14, 28, § 99: permittere sibi, with a foll. object-clause, to allow or permit one’s self, to venture to do a thing, Quint. 1, 4, 3.
        So with acc.: nil non permittit mulier sibi, Juv 6, 457: permitto aliquid iracundiae tuae, to make allowance for, Cic. Sull. 16, 46: inimicitias sibi cum aliquo susceptas patribus conscriptis et temporibus rei publicae, to sacrifice them to the state of the country, id. Sest. 33, 72.
        Hence, permis-sus, a, um, P. a.
    1. A. Permitted; hence, subst.: permissum, i, n., a permission: utor permisso, Hor. Ep. 2, 1, 45; Dig. 11, 7, 8; Inscr. Grut. 80, 13.
    2. B. Let go, Plaut. ap. Fest. p. 215 Müll.