Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

prae-cingo, nxi, nctum, 3, v. a., to gird about, to gird.

  1. I. Lit.: cincticulo praecinctus in sellā aput magistrum adsidere, Plaut. Bacch. 3, 3, 26: det tunicam locuples: ego te praecingere possum, Mart. 14, 153, 1: ilia cultro, Grat. Cyn. 341.
    More freq. mid.: praecingi, to gird one’s self: cum strophio accurate praecingerere, Cic. Fragm. ap. Non. 538, 12: et latro et cautus praecingitur ense viator, Ov. Tr. 2, 271: praecincti recte pueri, properly girded, girded up, Hor. S. 2, 8, 70: ut male praecinctum puerum caverent, Suet. Caes. 45.
    Poet.: nox mediis signis praecincta volabit, Enn. ap. Fest. p. 258 Müll. (Ann. v. 416 Vahl.): iteraltius ac nos Praecinctis unum, to those more girded up, i. e. to more rapid travellers, Hor. S. 1, 5, 6.
  2. II. Transf., in gen., to surround, encircle with any thing (poet. and in post-Aug. prose): fontem vallo, Prop. 4 (5), 4, 7; so, litora muro, Sil. 3, 243.
    In pass.: Brundisium praecinctum pulcro portu, Enn. ap. Gell. 6, 6, 6 (Ann. v. 478 Vahl.): gemma per transversum lineā albā mediā praecingitur, Plin. 37, 9, 37, § 118; cf. id. 37, 7, 27, § 99: tellus praecincta circumfluo mari, id. 2, 66, 66, § 166: praecingitur gens mari, id. 5, 32, 40, § 143: parietes testaceo opere praecincti, covered, overlaid, Plin. Ep. 10, 48.