Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. prae-dĭco, āvi, ātum, 1, v. a.

  1. I. To cry in public, make known by crying in public, to publish, proclaim.
    1. A. Lit., of a public crier: ut praeco praedicat, Plaut. Bacch. 4, 7, 17: auctionem praedicem, ipse ut venditem, id. Stich. 1, 3, 41; cf.: si palam praeco praedicasset, Cic. Verr. 2, 3, 16, § 40; Cic. Quint. 15, 50; id. Off. 3, 13, 55; id. Fam. 5, 12, 8.
    2. B. Transf.
      1. 1. In gen., to make publicly known, to announce, proclaim, to say, relate, state, declare (syn.: moneo, ante denuntio, Cic. Verr. 1, 12, 36; 1, 15, 43; class.): audes mihi praedicare id, Domi te esse? Plaut. Am. 2, 1, 11: vera praedico, id. ib. 3, 2, 20: aliam nunc mihi orationem despoliato praedicas, atque olim, you tell a different story, speak another language, id. As. 1, 3, 52: utrum taceamne an praedicem? Ter. Eun. 4, 4, 53: si quidem haec vera praedicat, id. And. 3, 1, 7.
        With obj.-clause: qui ingenti magnitudine corporum Germanos esse praedicabant, Caes. B. G. 1, 39; Sall. C. 48, 9; Caes. B. C. 3, 106, 4: barbari paucitatemque nostrorum militum suis praedicaverunt, reported, id. B. G. 4, 34: injuriam in eripiendis legionibus praedicat, displays, id. B. C. 1, 32, 6: ut praedicas, as you assert, Cic. Cat. 1, 9, 23: quod mihi praedicabas vitium, id tibi est, that you attribute to me, Plaut. Am. 1, 1, 249: avus tuus tibi aediliciam praedicaret repulsam, would tell you of the repulse that P. Nasica suffered respecting the edileship, Cic. Planc. 21, 51.
      2. 2. In partic., to praise, laud, commend, vaunt, extol (syn.: laudo, celebro); constr. with aliquid (de aliquo), de aliquā re, and absol., Plaut. Merc. 2, 2, 18: quid ego ejus tibi nunc faciem praedicem aut laudem? Ter. Eun. 3, 5, 17: beata vita glorianda et praedicanda est, Cic. Tusc. 5, 17, 50; Plin. 19, 4, 19, § 57: aliquid miris laudibus, id. 25, 5, 18, § 40; 13, 24, 47, § 130; Plin. Ep. 1, 14, 10; Plaut. Trin. 2, 2, 54.
        With obj.-clause: Galli se omnes ab Dite patre prognatos praedicant, Caes. B. G. 6, 17: quae de illo viro Sulla, quam graviter saepe praedicaverunt! Cic. Phil. 11, 13, 33: qui possit idem de se praedicare, numquam se plus agere, etc., id. Rep. 1, 17, 27; cf. id. Pis. 1, 2.
        With de aliquā re: qui de meis in vos meritis praedicaturus non sum, Caes. B. C. 2, 32.
        Absol.: qui benefacta sua verbis adornant, non ideo praedicare, quia fecerint, sed, ut praedicarent, fecisse creduntur, Plin. Ep. 1, 8, 15: verecundia in praedicando, Tac. Agr. 8 fin.
      3. 3. To preach the gospel (eccl. Lat.): evangelium, Vulg. Matt. 4, 23: baptismum, id. Marc. 1, 4; absol., id. Matt. 4, 17 et saep.
  2. II. For praedicere, to foretell, predict (eccl. Lat.): persecutiones eos passuros praedicabat, Tert. Fug. in Persec. 6; so, persecutiones praedicatae, id. ib. 12.

2. prae-dīco, xi, ctum, 3, v. a., to say or mention before or beforehand, to premise.

  1. I. In gen. (mostly post-Aug.; cf. praefor), Ter. And. 4, 4, 54: hoc primum in hac re praedico tibi, id. ib. 1, 1, 19: Davus dudum praedixit mihi, id. ib. 5, 1, 21; 1, 2, 34; Quint. 4, 2, 57: tria, quae praediximus, have mentioned before, id. 3, 6, 89; 2, 4, 24: praedicta ratio, id. 8, 6, 52: ratio ejus in medicinā similis praedictis. Plin. 33, 13, 37, § 136; Plin. Ep. 4, 14, 8.
  2. II. In partic.
    1. A. To foretell, predict; to forebode (class.): defectiones solis et lunae multo ante praedicere, Cic. Sen. 14, 49; so, eclipsim, Plin. 2, 12, 9, § 53: futura, Cic. Div. 1, 1, 2; Petr. 137 fin.: nihil adversi accidit non praedicente me, that I had not predicted, id. Fam. 6, 6: aliquid, Sen. Q. N. 2, 32, 5: malum hoc nobis De caelo tactas memini praedicere quercus, Verg. E. 1, 17: hos luctus, id. A. 3, 713.
    2. B. To give notice or warning of, to appoint, fix (mostly post-Aug.), Naev. ap. Non. 197, 16: ubi praetor reo atque accusatoribus diem praedixisset, Tac. A. 2, 79: praedictā die, id. ib. 11, 27: insula Batavorum in quam convenirent praedicta, id. ib. 2, 6; cf. Plin. 10, 23, 31, § 61: praedicta hora, Suet. Claud. 8.
    3. C. To say what one should do, to advise, warn, admonish, inform, charge, command (class.; syn.: praecipio, moneo); usually constr. with ut or ne: Pompeius suis praedixerat, ut, etc., Caes. B. C. 3, 92; Nep. Them. 7, 3; Liv. 2, 10, 4; 22, 60; 39, 19, 2: ei visam esse Junonem praedicere, ne id faceret, Cic. Div. 1, 24, 48; Liv. 10, 41: praedixit, ne destinatum iter peterent, Vell. 2, 82, 2; Tac. A. 13, 36; cf. in the abl. absol.: praedicto, ne in re publicā haberetur, id. ib. 16, 33.
      With acc.: unum illud tibiPraedicam, Verg. A. 3, 436; cf. with an obj.-clause: Mummius jussit praedici conducentibus, si eas (statuas) perdidissent, novas eos reddituros, Vell. 1, 13, 4; absol. of a physician, Curt. 3, 6, 3.
    4. D. To proclaim, announce at an auction, etc. (cf. 1. praedico, I. A.): si in auctione praedictum est, ne, etc., Gai. Inst. 4, 126.
      Hence, praedictus, a, um, P. a., previously named, before mentioned, preceding: vicina praedictae sed amplior virtus est, Quint. 8, 3, 83: nomen, id. 9, 3, 66: posterior ex praedictis locus, id. 2, 4, 24; 10, 1, 74: simul pedes, eques, classis aput praedictum amnem convenere, Tac. A. 1, 60; Plin. 10, 23, 31, § 76.praedictum, i, n.
    1. A. (Acc. to II. A.) A foretelling, prediction (class.; syn. praesagium): Chaldaeorum praedicta, Cic. Div. 2, 42, 89: astrologorum, id. ib. 2, 42, 88: vatum, id. Leg. 2, 12, 30; Verg. A. 4, 464: haruspicis, Suet. Oth. 6; Plin. 2, 7, 5, § 24: deorum, Val. Fl. 4, 460.
    2. B. (Acc. to II. C.) An order, command (Livian): praedictum erat dictatoris ne quid absente eo rei gereret, Liv. 23, 19, 5.
    3. C. An agreement, concert: velut ex praedicto, Liv. 33, 6, 8.