Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĕ-pŭto, āvi, ātum, 1, v. a., to count over, reckon, calculate, compute (syn.: numero, expendo).

  1. I. Lit. (mostly post-Aug.): solis defectiones, Cic. Rep. 1, 16, 25: tempora, Tac. H. 2, 50: annos infantiae, Plin. 7, 50, 51, § 167: alimenta, Dig. 3, 5, 34: sumptus litis et viatica, ib. 27, 3, 1: (vir) reputaturus patri, quod eo nomine praestiterit, to charge in account, charge to, ib. 11, 7, 17.
  2. II. Trop.
    1. A. To think over, ponder, meditate, reflect upon (freq. and class.; a favorite word of Sall. and Tac.; not used by Cæs.; syn.: cogito, delibero): non reputat laboris quid sit, Nec, aequom anne iniquom imperet, cogitabit, Plaut. Am. 1, 1, 18; cf.: haec ille reputans et dies noctesque cogitans, Cic. Deiot. 13, 38: magis quam id reputo, tam magis uror, Plaut. Bacch. 5, 1, 5: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115: horum nihil, id. N. D. 2, 46, 119: scelera sua, Tac. A. 2, 67: infirmitatem suam, id. H. 2, 16: adversa, id. ib. 2, 74: vim Romanam, id. ib. 4, 21 et saep.: ipsus secum eam rem reputavit viā, Ter. And. 2, 6, 11: dum haec mecum reputo, id. Eun. 3, 5, 44; Sall. C. 52, 2; Tac. A. 15, 54; cf.: facinus suum cum animo, Sall. J. 13, 5; 70, 5; 85, 10; Lact. 4, 1, 1: sed hoc animo reputet, nostras nunc manus intueri senatum, Liv. 21, 41, 16: in animo reputare, Sulp. Sev. Chron. 1, 24, 7; v. also in the foll.
      With obj.-clause: cum tibi nihil merito accidisse reputabis, Cic. Fam. 5, 17, 5; Tac. A. 6, 30 fin.; 11, 28; 12, 51 fin.; id. H. 1, 70; 3, 8; Suet. Aug. 28.
      With rel.clause: te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes, quid facere expetas, Plaut. Trin. 3, 2, 48: quid ille vellet, Cic. Fam. 1, 9, 6: cum secum ipse reputaret, quam gravis casus in servitium ex regno foret, Sall. J. 62, 9: proinde reputaret cum animo suo, praemia an cruciatum mallet, id. ib. 70, 5; cf. id. ib. 85, 10.
      Absol.: vere reputantibus Galliam suismet viribus concidisse, if we consider it rightly, Tac. H. 4, 17.
    2. B. (Late Lat.) To impute, ascribe: alicui nec bona opera nec mala, Tert. Res. Carn. 16: reputaturus patri, quod eo nomine praestiterit, Dig. 11, 7, 17: et reputatum est ei ad justitiam, Vulg. 1 Macc. 2, 52; id. Rom. 4, 3.