Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sătĭas, ātis (collat. form sătĭes, Juvenc. 1, 637: ad satiem, id. 3, 216; abl. satie, Plin. 8, 51, 77, § 209), f. [satis], a sufficiency, abundance, plentifulness.

  1. I. In gen. (mostly ante- and post-class.; not found in Cic. or Cæs.; commonly used only in nom. sing., the other cases being taken from satietas): quorum crudelitatem numquam ulla explet satias sanguinis, Att. ap. Non. 172, 7 (Trag. Rel. p. 133 Rib.); cf. id. ap. Cic. N. D. 3, 38, 90 (v. Charis. p. 70 P., and l. l. p. 188 Rib.): fessus satiate videndi, Lucr. 2, 1038: haec juvabant Cum satiate cibi, along with abundance of food, i. e. after eating sufficiently, id. 5, 1391: ut hodie ad litationem huic suppetat satias Jovi, * Plaut. Ps. 1, 3, 100: frumenti ex inopiā gravi satias facta, Sall. Fragm. ap. Non. 172, 13 (Hist. 2, 29 Dietsch): fructibus omnium generum ita subnascentibus ut numquam satias voluptatibus desit, Plin. 5, 1, 1, § 6; Macr. S. 7, 12, 21: ad satiatem terra ferarum Nunc etiam scatit, in abundance, abundantly, Lucr. 5, 39.
  2. II. In partic., subject., satisfied desire, satiety; a loathing, disgust (ante-class. and since the Aug. period, but not in Quint.; cf., on the other hand, satietas): satias jam tenet Studiorum istorum, Ter. Hec. 4, 2, 18: omnium rerum, Lucil. ap. Non. 172, 14: sicubi eum satias Hominum aut negoti si quando odium ceperat, Ter. Eun. 3, 1, 14; so (corresp. with odium) id. Eun. 5, 5, 3; (with taedium), Tac. A. 16, 16: si forte jam satias amoris in uxore ex multā copiā cepisset, Liv. 30, 3 Drak. N. cr.: satias capit aliquem, Tac. A. 3, 30 fin.; Macr. S. 7, 12 med.: vini, Liv. 25, 23 fin. Drak. N. cr.; Tac. A. 3, 54.

sătĭes, ēi, f., v. satias init.

1. sătĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [satis], to fill, satisfy; to sate, satiate with food (class.; esp. freq. in the trop. sense; syn. saturo).

  1. I. Lit.: satiat semimodius cibi in diebus singulis vicenos et centenos turtures, Col. 8, 9, 3: se (orca), Plin. 9, 6, 5, § 14: desideria naturae, to satisfy, appease, Cic. Fin. 2, 8, 25: sitim, Mart. 6, 35, 5: famem, Ov. M. 11, 371.
    In part. perf.: satiati agm ludunt, Lucr. 2, 320: canes sanguine erili, Ov. M. 3, 140: vultur humano cadavere, Plin. 30, 10, 27, § 92.
    1. B. Transf., in gen., to fill sufficiently; to saturate, impregnate, furnish abundantly with any thing (not anteAug.): solum stercore, Col. 2, 10, 23; Plin. 19, 8, 42, § 148: parietem palea, Petr. poët. 135, 8, 8: Tyrium colorem pelagio, to saturate, Plin. 9, 38, 62, § 135: fretum aquis, Ov. M. 8, 836; so, Nilum, Plin. 5, 9, 10, § 51: odoribus ignes, Ov. M. 4, 758: robora Dalmatico lucent satiata metallo, Stat. S. 1, 2, 153: lumine Phoebi, Mart. 8, 36, 9.
  2. II. Trop., to still, satisfy, content; to glut, satiate a desire (in a good or bad sense): in ejus corpore lacerando ac vexando cum animum satiare non posset, oculos paverit, Cic. Phil. 11, 3, 8: explere bonis rebus satiareque, Lucr. 3, 1004: neque enim expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis, Cic. Par. 1, 1, 6; id. Part. 27, 96: libidines, id. Rep. 6, 1, 1; cf. in the foll: populum libertate, id. ib. 2, 28, 51: funeribus, id. ib. 2, 41, 68: aviditatem legendi, id. Fin. 3, 2, 7; cf. id. Rep. 2, 1, 1: satiari delectatione non possum, id. Sen. 15, 52: nec satiare queunt spectando corpora coram, Lucr. 4, 1098; Quint. 2, 4, 5: cum satiaverit iram, Ov. Tr. 3, 8, 19: cor, id. M. 9, 178: oculos amore, Prop. 2, 16, 23: lumina longo visu, Stat. S. 4, 6, 34.
    In part. perf.: satiatis et expletis jucundius est carere quam frui, Cic. Sen. 14, 47: ait se nequaquam esse satiatum, id. Verr. 2, 4, 28, § 65: satiatus somno, Liv. 2, 65: satiatus poenā, id. 29, 9 fin.: suppliciis satiati nocentium, id. 8, 20: libido mentis satiata, Cat. 64, 147: ira satiata caedibus, Luc. 7, 803: patrum cognitionibus, Tac. A. 1, 75: heu nimis longo satiate ludo, Hor. C. 1, 2, 37.
    Poet. with gen. (on account of satis, or also in analogy with expletus): cum satiata ferinae Dextera caedis erat, Ov. M. 7, 808: satiata sanguinis hasta, Sil. 4, 437: satiatus et aevi Et decoris, id. 16, 605.
    1. B. In partic., subject., to overfill, cloy; to satiate, disgust; pass., to be cloyed, wearied, disgusted with a thing (rare but class.; cf. satias, II., and satietas, II. B.): secretae (figurae) ut novitate excitant, ita copia satiant, Quint. 9, 3, 5: primum numerus agnoscitur, deinde satiat, Cic. Or. 64, 215: horum vicissitudines efficient, ut neque ii satientur, qui audient, fastidio similitudinis, nec, etc., id. de Or. 3, 50, 193 (cf. id. ib. 2, 41, 177: similitudinis satietate defatigetur, v. satietas, II. B.): agricola assiduo satiatus aratro, Tib. 2, 1, 51: senem et prosperis adversisque satiatum, Tac. H. 3, 66: (Domitianus) secreto suo satiatus, id. Agr. 39 fin.
      Hence, advv.:
        1. * a. sătĭanter, sufficiently, to satiety (syn.: ad satietatem, affatim): equi satianter pasti, App. M. 7, p. 195, 6.
        2. b. sătĭātē, sufficiently, to satiety (postAug.): tilia ignis et aëris habendo satiate atque umoris temperate, Vitr. 2, 9 med. (cf. satietas, I.): eadem dicere, Arn. 6.
          Sup.: cetera Hermippus satiatissime exhibebit, Tert. Anim. 46: sentire, Aug. de Mus. 4, 14.