Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. sēpărātus, a, um, Part. and P. a. of separo.

* 2. sēpărātus, ūs, m. [separo], a parting, separating: parili (crinis), App. Flor. p. 350, 40.

sē-păro, āvi, ātum, 1, v. a. [2. paro], to disjoin, sever, part, divide, separate (class. and freq., esp. in the trop. sense; cf.: divido, dirimo, disjungo, secludo).

  1. I. Lit.
          1. (α) With ab: senatoria subsellia a populari consessu, Cic. Corn. Fragm. 12, p. 449 Orell.: separat Aonios Oetaeis Phocis ab arvis, Ov. M. 1, 313: Asiam ab Europā, Plin. 4, 12, 26, § 87: separandos a cetero exercitu ratus, Curt. 7, 2, 35.
          2. (β) With abl. (poet.): Seston Abydenā separat urbe fretum, Ov. Tr. 1, 10, 28: separat (spatium) aethere terram, Luc. 4, 75; 9, 524; natura nos ceteris separatos animalibus sola homines fatetur, Diom. 275 P.
          3. (γ) With simple acc., Cic. Agr. 2, 32, 87; cf.: nec nos mare separat ingens, Ov. M. 3, 448: in ipsis Europam Asiamque separantis freti angustiis, Plin. 9, 15, 20, § 50; equitum magno numero ex omni populi summā separato, Cic. Rep. 2, 22, 39: Thessalorum omnis equitatus separatus erat, separated, divided, Liv. 42, 55 fin., Dig. 34, 2, 19, § 2.
            Pass.: ut corpora gentis illius separata sint in alias civitates, ingenia vera solis Atheniensium muris clausa existimes, Vell. 1, 18, 1.
  2. II. Trop., to treat or consider separately; to distinguish, except.
          1. (α) With ab: multi Graeci a perpetuis suis historiis ea bella separaverunt, Cic. Fam. 5, 12, 2: cogitatione magis a virtute potest quam re separari, id. Off. 1, 27, 95, suum consilium ab reliquis separare, Caes. B. G. 7, 63 fin.: ob separata ab se consilia, Liv. 23, 20, 4: nihil est, quod se ab Aetolis separent, id. 38, 43, 12: orato rem, quem a bono viro non separo, Quint. 2, 21, 12; saepe a figuris ea (vitia) separare difficile est, id. 1, 5, 5.
          2. (β) With simple acc.: separemus officium dantis testes et refellentis, Quint. 5, 7, 9: miscenda sit an separanda narratio, id. 4, 2, 101; cf. id. 12, 2, 13; cf.: virtus ipsa, separatā utilitate, Cic. Tusc. 4, 15, 34: oratio ac vis forensis, ut idem separetur Cato, ita universa erupit sub Tullio, ut, etc., i. e. if Cato again be excepted (shortly before: praeter Catonem), Vell. 1, 17, 3.
            Hence, sēpărātus, a, um, P. a., separated, separate, distinct, particular, different.
          1. (α) With ab: quaestiones separatae a complexu rerum, Quint. 5, 8, 6.
          2. (β) With abl.: (animalia) separata alienis, Vell. 1, 16, 2.
          3. (γ) Absol.: ista aliud quoddam separatum volumen exspectant, Cic. Att. 14, 17, 6; so id. Verr. 2, 1, 17, § 45 Zumpt N cr.: neutrum vitiosum separatum est, sed compositione peccatur, Quint. 1, 5, 35: quid separata, quid conjuncta (verba) exigant, id. 8, 3, 15: eorum nullum ipsum per se separatum probo, Cic. Rep. 1, 35, 54 Mos. N. cr.: privati ac separati agr: apud eos nihil est, Caes. B. G. 4, 1; cf.: separatae singulis sedes et sua cuique mensa, Tac. G. 22: separati epulis, discreti cubilibus, id. H. 5, 5: (exordium) separatum, quod non ex ipsā causā ductum est, nec, Cic. Inv. 1, 18, 26: tu (Bacchus) separatis uvidus in jugis (i. e. remotis), distant, remote, Hor C. 2, 19, 18.
            Comp.: intellectus, Tert. Anim. 18 fin.
            Sup.
            does not occur.
            Hence, * adv.: sēpărātē, separately, apart: separatius adjungi, Cic. Inv. 2, 51, 156.