Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

suppĕdĭto (subp-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [perh. for suppetito, from suppeto].

  1. I. Neutr., to be fully supplied or in abundance, to be at hand, be in store: unde Flumina suppeditant? Lucr. 1, 231: omnis apparatus ornatusque dicendi facile suppeditat, Cic. de Or. 3, 31, 124: P. Cethegus, cui de re publicā satis suppeditabat oratio, id. Brut. 48, 178: undique mihi suppeditat quod pro M. Scauro dicam, id. Scaur. 23, 46: innumerabilitas suppeditat atomorum, id. N. D. 1, 39, 109: quod multitudo suppeditabat, Liv. 6, 24, 2: quoad tela suppeditarunt, id. 30, 25, 7: ne chartam quidem tibi suppeditare, Cic. Fam. 7, 18, 2: cui (Torquato) si vita suppeditavisset, if he had lived, id. Brut. 70, 245; 27, 105; 32, 124; id. Phil. 3, 6, 15; cf. suppeto, I.: nec consilium, nec oratio suppeditat, i e. I have neither sentiments nor terms, Liv. 28, 27, 3.
    Poet., with subj.-clause: dicere suppeditat, it is easy to say, Lucr. 3, 731.
    1. B. Transf.
      1. 1. Like abundare, to have in abundance, to abound or be rich in (very rare): omissis his rebus omnibus, quibus nos suppeditamus, eget ille, Cic. Cat. 2, 11, 25: ita gaudiis gaudium suppeditat, is increased by other joys, Plaut. Trin. 5, 1, 3.
      2. 2. To be enough or sufficient, to suffice: parare ea, quae suppeditent et ad cultum et ad victum, Cic. Off. 1, 4, 12: Pometinae manubiae, quae perducendo ad culmen operi destinatae erant, vix in fundamenta suppeditavere, Liv. 1, 55, 7: labori suppeditare, to be fit for or equal to, to be a match for, Plaut. As. 2, 4, 17; cf.: ut (Thais) tuo amori suppeditare possit sine sumpto suo, devote herself to you, Ter. Eun. 5, 8, 46.
  2. II. Act., to give, furnish, afford, supply, or procure in abundance (freq. in Cic.; syn.: praebeo, suggero, ministro).
          1. (α) With acc.: luxuriae sumptus suppeditare ut possies, Plaut. As. 4, 2, 10: sumptum, Cic. Agr. 2, 13, 32: tributo sumptus suppeditari, Liv. 23, 48, 7: cibos, Cic. Leg. 2, 27, 67: quibus (fistulis) aqua suppeditabatur templis, id. Rab. Perd. 11, 31: pecunias, id. Q. Fr. 2, 2, 3: merces, id. Verr. 2, 2, 3, § 6: frumentum, id. ib. 2, 3, 74, § 172: rem frumentariam alicui ex provinciis, id. Att. 8, 1, 2: res eas, quibus ager Campanus coleretur, id. Agr. 2, 32, 88: tutum perfugium otio et tranquillum ad quietem locum, id. Rep. 1, 4, 8: multa ad luxuriam invitamenta, id. ib. 2, 4, 8: fabulas poëtis, id. N. D. 2, 24, 63: ipsis pecuniam, Nep. Alcib. 8, 1: tela, Sil. 10, 137: suppeditabit nobis Atticus noster e thesauris suis quos et quantos viros! Cic. Fin. 2, 21, 67.
            With an abstr. object: aliquis deus suppeditans omnium rerum abundantiam et copiam, Cic. Lael. 23, 87: oratoribus et poëtis mirabilem copiam dicendi, id. Top. 18, 67: praecepta nobis (patria), Lucr. 3, 10: varietatem tibi in scribendo, Cic. Fam. 5, 12, 4: hortorum amoenitatem mihi (domus), id. Q. Fr. 3, 1, 4, § 14: ut, quocumque haec (voluptas) loco suppeditetur, ibi beate queant vivere, id. Tusc. 5, 37, 108.
          2. (β) With obj.-clause: Ciceroni meo suppeditabis quantum videbitur, Cic. Att. 14, 17, 5.
            ( γ ) Absol.: alicui sumptibus, Ter. Heaut 5, 1, 57: quod Ciceroni suppeditas, gratum, Cic. Att. 14, 20, 3.
            ( δ ) Impers. pass.: quod res curae tibi est, ut ei (Ciceroni) suppeditetur ad usum et cultum copiose, Cic. Att. 14, 11, 2.