Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

trĭumpho, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [triumphus].

  1. I. Neutr., to make a triumphal procession, to hold or celebrate a triumph, to triumph (cf. ovo).
    1. A. Lit.: triumphare appellatum, quod cum imperatore milites redeuntes clamitant per urbem in Capitolium eunti Io triumphe: id a θριάμβῳ Graeco Liberi cognomento potest dictum, Varr. L. L. 6, § 68 Müll.: ex praeturā triumphare, Cic. Mur. 7, 15: commissi sunt iis magistratus, in quibus re bene gestā triumpharent, id. Planc. 25, 61: Africanus, qui de Numantinis triumpharat, id. Phil. 11, 8, 18; for which: ex Transalpinis gentibus triumpharunt, id. ib. 8, 6, 18: ex Macedoniā, id. Pis. 23, 55; id. Mur. 5, 11: ex Transalpinis bellis, id. Off. 2, 8, 28: cum triumphantem (Camillum) albi per urbem vexerant equi, Liv. 5, 28, 1: ut triumphanti urbem inire liceret, id. 26, 21, 2: quasi debellato triumphare, id. 26, 21, 4: neminem ad eam diem triumphasse, qui, etc., id. 28, 38, 4: quid tam inauditum quam equitem Romanum triumphare? at Pompeius triumphavit, Cic. Imp. Pomp. 21, 61: nisi meo in rem publicam beneficio ubi triumpharet esset habiturus, id. Off. 1, 22, 78; cf. Auct. B. Afr. 22, 3: Nero ovans triumphavit, i. e. held or celebrated an ovation, Vell. 2, 96, 3.
      Poet., transf.: ut sit mulsum, qui triumphent milites, Plaut. Bacch. 4, 9, 48: mirum, si de me jure triumphat Amor, Prop. 2, 8 (8, b), 40 (24): deque cothurnato vate triumphat Amor, Ov. Am. 2, 18, 18.
      Impers. pass.: ex urbe triumphari vidimus, Cic. Off. 2, 8, 28: aliquis est Romae, qui triumphari de Macedonibus nolit? Liv. 45, 38, 2: populi jussu triumphatum est, id. 3, 63, 11: de parvis oppidis, Flor. 1, 11, 6: ex civilibus bellis, id. 3, 22, 10.
    2. B. Trop., to triumph, exult, be glad, rejoice exceedingly: exsultare laetitiā, triumphare gaudio, Cic. Clu. 5, 14; cf.: laetaris tu in omnium gemitu et triumphas, id. Verr. 2, 5, 46, § 121: in quo exsultat et triumphat oratio mea, id. Cat. 2, 2, 3: triumpho, si licet me, etc., Ter. Heaut. 4, 2, 5: meum factum probari abs te, triumpho gaudio, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, 2.
  2. II. Act. (only poet. and in post-Aug. prose).
          1. (α) With a homogeneous object: triumphavit cum imperatoribus suis triumphos novem, Gell. 2, 11, 4.
            More freq.,
          2. (β) With other objects, to triumph over, to lead in triumph; or, in gen., to conquer: aliquem, Treb. XXX. Tyr. 24: hic terram triumphabit, Lact. 6, 23 fin.: mortem Cum suis terroribus, id. 4, 26, 28; id. Mort. Pers. 16.
            More freq. in pass.: bisque triumphatas utroque ab litore gentes, Verg. G. 3, 33: triumphatis dare jura Medis, Hor. C. 3, 3, 43: Zenobia victa et triumphata, Vop. Aur. 33: triumphati magis quam victi sunt, Tac. G. 37: triumphata Capitolia, Verg. A. 6, 836; cf.: omnia superata et triumphata, Plin. 5, 5, 5, § 36: ne triumpharetur (Mithridates), Tac. A. 12, 19: Roma triumphati caput orbis, Ov. Am. 1, 15, 26: triumphatus bos, i. e. obtained by victory, got or won as booty, id. F. 3, 732; so, triumphatum aurum, id. P. 2, 1, 41: Achaeos triumphandos Mummio tradidit, Aur. Vict. Vir. Ill. 61.
            Hence, p. a.: trĭ-umphans, antis, = triumphalis, triumphal, belonging to a triumph: equi, Ov. P. 2, 8, 40.