Lewis & Short

nĭmis, adv. [ni-, ne-, and root ma-, to measure; cf.: metior, mensa, metare, etc.; hence], too much, overmuch, excessively, beyond measure.

  1. I. Lit.: Chremes nimis graviter cruciat adulescentulum nimisque inhumane, too severely … too inhumanly, Ter. Heaut. 5, 5, 1: nec nimis valde nec nimis saepe, Cic. Leg. 3, 1, 1: heu nimis longo satiate ludo, Hor. C. 1, 2, 37: nimis castus Bellerophon, id. ib. 3, 7, 14: felix heu nimis, Stat. S. 2, 7, 24: nimis dixi, Plin. Pan. 45.
          1. (β) With gen.: nimis insidiarum, Cic. Or. 51, 170: haec loca lucis habent nimis, Ov. F. 6, 115.
    1. B. With a preceding negative, not too much, not very much, not altogether, not very: Philotimi litterae me quidem non nimis, sed eos admodum delectārunt, Cic. Att. 7, 24, 1: ea dicis non nimis deesse nobis, id. de Or. 1, 29, 133: Caecilium non nimis hanc causam severe, non nimis accurate, non nimis diligenter acturum, id. Div. in Caecil. 22, 71: illud non nimis probo, quod scribis, id. Fam. 12, 30, 15: praesidium non nimis firmum, Caes. B. G. 7, 36: haud nimis amplum, Liv. 8, 4.
  2. II. Transf., beyond measure, exceedingly (ante-class.): nimis velim lapidem, etc., Plaut. Most. 1, 3, 119: nimis id genus ego odi male, id. Rud. 4, 2, 15; id. Am. 1, 1, 63; Ter. Eun. 4, 7, 16.
    Also strengthened by quam or tandem, very much, in the highest degree: nimis quam formido, ne, etc., Plaut. Most. 2, 2, 79; id. Truc. 2, 5, 15: nimis tandem contemnor, id. Ps. 4, 1, 11; id. Pers. 2, 1, 2.
    Prov.: ne quid nimis, Ter. And. 1, 1, 34.