Lewis & Short

părumper, adv., with ref. to time, for a little while, for a short time, a while, a moment: parumper significat paulisper, quasi perparvum, i. e. valde parvum; refertur autem ad tempus, Fest. p. 221 Müll. (class.).

  1. I. Lit.: tace parumper, Plaut. Curc. 2, 3, 78: mane dum parumper, id. Bacch. 4, 6, 24; cf. Ter. And. 4, 2, 31; Liv. 4, 32: haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et ceteris silentium fuit, Cic. de Or. 3, 35, 143: discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar, id. Div. 1, 23, 47: abduco parumper animum a molestiis, id. Att. 9, 4, 3; id. Lael. 1, 5: dent operam parumper, id. Rep. 1, 7, 12; Quint. 6, 2, 34; 2, 4, 1: pulsusque parumper Corde dolor tristi, a while, Verg. A. 6, 382: oro parumper Attendas, Juv. 10, 250.
    Defined by dum: dum exeo, parumper opperire hic, Ter. And. 4, 2, 31; Plaut. Am. 2, 8, 7: cunctatus parumper, dum, etc., Liv. 4, 32, 10.
  2. II. Transf., in a short time, quickly (poet.): hinc campos celeri passu permensa parumper Coicit in silvam sese, Enn. ap. Non. 378, 20 (Ann. v. 74 Vahl.): cito et velociter, Non. (Ann. v. 74 Vahl.); Enn. ap. Non. l. l.; 378, 17: divi, hoc audite parumper, id. ib. 150, 7 (Ann. v. 214 Vahl.); id. ap. Fest. s. v. solum, p. 301 Müll.