Lewis & Short

rădĭo, āvi, ātum, 1 [radius].

  1. * I. (Acc. to radius, I. B. 1.) V. a., to furnish with spokes: rota radiata, Varr. R. R. 3, 5, 15.
  2. II. (Acc. to radius, II.) V. a. and n. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    1. A. Act., to furnish with beams, make beaming, irradiate; only in pass., to be irradiated, to gleam, emit beams.
      Lit.: galeae gemmis radientur et auro, Ov. P. 3, 4, 103.
      Esp. freq. in the part. perf. and P. a.: rădĭātus, a, um, furnished with rays, irradiated, shining: miles ut adverso Phoebi radiatus ab ictu, irradiated, Luc. 7, 214: rubent radiati lumina solis, shining, Lucr. 5, 462: sol, Cic. Ac. 2, 41, 126; cf. also: orbis flammeus solis, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44: lumen (solis), Poët. ap. Cic. de Or. 3, 40, 162; Ov. M. 4, 193: insigne diei (i. e. sol), Lucr. 5, 699: caput, surrounded with a halo or nimbus (the attribute of deities and deified personages), Plin. Pan. 52; cf. corona, Suet. Aug. 94 med.: splendor radiatus lampade solis, Sil. 7, 143.
    2. B. Neutr., to emit beams, to beam, shine, radiate.
      1. 1. Lit.: felium in tenebris fulgent radiantque oculi, Plin. 11, 37, 55, § 150; cf. Ov. Am. 3, 3, 9; id. M. 2, 4: miles radiabat in armis, Prop. 4 (5), 1, 27; Sil. 8, 468: radiabunt tempora nati (of the halo of deified personages, v. supra, A.), Sil. 3, 629; 2, 586.
        Freq. in part. pres.: rădĭans, beaming, shining: lumina solis, Ov. Tr. 2, 325: sidera, Lucr. 4, 214; Ov. M. 7, 325; 9, 272: Aquarius, Cic. Arat. 172: luna, Verg. A. 8, 23: aurum, Ov. M. 4, 636; cf.: galea claro ab auro, id. ib. 13, 105: templa auro, id. A. A. 3, 451: arma, Verg. A. 8, 616: carbunculi pinnato fulgore, Plin. 37, 7, 25, § 93.
      2. 2. Trop., to shine, radiate: quasi de industriă prospera ejus (fortuna) adversis radiaret, Flor. 4, 2, 30 Halm. (Duker, radiarentur): ipsi inter medios roseā radiante juventā, Val. Fl. 8, 257: constitutio, quae inter imperiales radiat sanctiones, Just. Inst. 1, 5, 3: radiantia signa, asterisks, Hier. praef. in Psa.