Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

immāne, adv., v. immanis fin.

immānis (inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus = bonus; kindr. with Sanscr. ma = metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).

  1. I. Lit. (usually of inanim. and abstr. things): corporum magnitudo, Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.: simulacra immani magnitudine, id. ib. 6, 16, 4: immani corpore serpens, Lucr. 5, 33; 3, 987: ingens immanisque praeda, Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110: pecunia, id. Rosc. Com. 8, 23: pocula, id. Phil. 2, 25, 63: immania ponti Aequora, Lucr. 4, 410: templa caeli, id. 5, 521: antrum, Verg. A. 6, 11; cf.: spelunca vasto hiatu, id. ib. 6, 237: barathrum, id. ib. 8, 245: tegumen leonis, id. ib. 7, 666: telum, id. ib. 11, 552 al.: magna atque immanis, Lucr. 4, 1163: cete, Verg. A. 5, 822: numerus annorum, Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.: exercitus, Vell. 2, 51, 1: frequentia amicorum, id. 2, 59 fin.: geminos immani pondere caestus, Verg. A. 5, 401: vox, Quint. 11, 3, 32: ambitus redit immanis: numquam fuit par, Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4: dissensio civitatis, Vell. 2, 2, 1: studium loquendi, Ov. M. 5, 678: avaritia, Sall. J. 31, 12: vitium, Hor. S. 2, 4, 76: soloecismus, Gell. 15, 9, 3: impulsae praeceps inmane ruinae, the vast crash, Juv. 10, 107.
    Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so, vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat, how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6: civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit, Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.; and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint, Sall. Orat. ad Caes. 1.
  2. II. Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus; opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis, Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.: nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc., id. Tusc. 1, 13, 30: ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos, id. Inv. 1, 2, 2: ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros, id. Rep. 2, 14: belua (with fera), id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161; (with taetra), id. Tusc. 4, 20, 45; cf.: immanis et vasta belua, id. Rep. 2, 40: nihil ista immanius belua est, id. ib. 3, 33: janitor aulae, Cerberus, Hor. C. 3, 11, 15: ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc., Cic. Rep. 1, 44: istius immanis atque importuna natura, id. Verr. 2, 1, 3, § 8: immanis, intolerandus, vesanus, Plaut. Trin. 4, 1, 7: immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum, Cic. Font. 10, 21: tantum facinus, tam immane (patris occidendi), id. Rosc. Am. 24, 68: coeptis effera Dido, Verg. A. 4, 642: orae, id. ib. 1, 616: Raeti, Hor. C. 4, 14, 15: Agathyrsi, Juv. 15, 125: Pyrrhus, id. 14, 162.
    Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings: quamvis fabulosa et immania credebantur, stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11: dira atque inmania pati, Juv. 15, 104.
    Comp.: scelere ante alios immanior omnes, Verg. A. 1, 347.
    Sup.: voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur, Cic. Part. Or. 25, 90.
    Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
      1. 1. (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively: immaniter clamare, Gell. 1, 26, 8.
        More freq.,
      2. 2. (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
          1. (α) Form immane: leo hians immane, Verg. A. 10, 726: sonat fluctus per saxa, id. G. 3, 239; cf.: fremant torrentes, Claud. Cons. Mall. Theod. 237: spirans rapta securi, Verg. A. 7, 510.
          2. (β) Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7: perdite et immaniter vivere, Aug. Conf. 10, 37.
        1. b. Comp.: immanius efferascunt, Amm. 18, 7.