Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. circumspectus, a, um, v. circumspicio, P. a.

2. circumspectus, ūs, m. [circumspicio].

  1. I. Prop., a looking around eagerly, cautiously; a spying, searching around (rare but class.): cervix flexilis ad circumspectum, Plin. 11, 37, 67, § 177: (natura) circumspectum omnium nobis dedit, Sen. Ot. Sap. 5 (32), 4.
    1. B. Trop.: malique In circumspectu stat sine fine sui, Ov. Tr. 4, 6, 44: ut distineret regem ab circumspectu rerum aliarum, consideration, Liv. 44, 35, 16.
  2. II. Meton., a view around: facilis est circumspectus, unde exeam, quo progrediar, * Cic. Phil. 12, 11, 26: eo se progressos, unde in omnes partes circumspectus esset, Liv. 10, 34, 10.

circum-spĭcĭo, exi, ectum, 3 (perf. sync. circumspexti, Ter. Ad. 4, 5, 55; inf. sync. circumspexe, Varr. ap. Non. p. 106, 16, or Sat. Men. 82), v. n. and a. (class.).

  1. I. Neutr., to look about one’s self, to cast a look around; or, with an obj.-clause, to observe, see, look about: circumspicedum, numquis est, Sermonem nostrum quiaucupet, see whether there is any one, Plaut. Most. 2, 2, 41; 2, 2, 43; Ter. And. 2, 2, 20; Varr. l. l.: suus conjux ubi sit circumspicit, Ov. M. 1, 605: circumspicere late, Quint. 10, 3, 29: num quid circumspexti? Ter. Ad. 4, 5, 55: diversi circumspiciunt, Verg. A. 9, 416: qui in auspicium adhibetur nec suspicit nec circumspicit, Cic. Div. 2, 34, 72: circumspicit, aestuat, of one in trouble or perplexity, id. Rosc. Com. 14, 43; cf. Liv. 21, 22, 7.
          1. (β) Sometimes circumspicere se, to look about one’s self: circumspicedum te, ne quis adsit arbiter, Plaut. Trin. 1, 2, 109; Varr. ap. Non. p. 106, 16; Auct. B. Afr. 47: numquamne te circumspicies? Cic. Par. 4, 2, 30.
            In partic., to look about one’s self with haughtiness; to think highly of one’s self: usque eone te diligis et magnifice circumspicis? Cic. Rosc. Com. 2, 5; and trop. of language: Romanus sermo magis se circumspicit et aestimat praebetque aestimandum, Sen. Ep. 40, 11.
    1. B. Trop., to exercise foresight, be cautious, take heed: esse circumspiciendum diligenter, ut, etc., Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 10: cui mandetis (rempublicam) circumspicite Sall. H. 2, 41, 10 Dietsch.
      Esp. freq.,
  2. II. Act., to view on all sides, to survey: cum sua quisque miles circumspiceret, looked carefully to see, Caes. B. G. 5, 31; Liv. 9, 28, 5: tam latā acie ne ex medio quidem cornua sua circumspicere poterant, Liv. 37, 41, 4: lucos, Ov. M. 5, 265: amictus, to review, id. ib. 4, 318; so, habitum suum, Plin. Ep. 4, 11, 3; cf. under circumspectus, adv.
      1. 2. To descry, get sight of by looking around: saxum circumspicit ingens, Verg. A. 12, 896: Athin, Ov. M. 5, 72.
    1. B. Transf., of things: in latus omne patens turris circumspicit undas, Ov. H. 6, 69.
    2. C. Trop.
      1. 1. To view something mentally, to survey, ponder upon, weigh, consider (syn.: considero, perpendo): reliqua ejus consilia animo circumspiciebat, Caes. B. G. 6, 5: circumspicite paulisper mentibus vestris hosce ipsos homines, Cic. Sull. 25, 70; cf. se, id. Par. 4, 2, 30: neque temere consulem saltatorem vocare, sed circumspicere, quibus praeterea vitiis adfectum esse necesse sit eum, etc., id. Mur. 6, 13.
        So with rel. -clause, Sall. H. 2, 41 Dietsch; Sen. Ep. 70, 5; Calp. Ecl. 5, 95: circumspectis rebus omnibus rationibusque subductis summam feci, Cic. Fam. 1, 9, 10: permulta sunt in causis circumspicienda, ne quid offendas, id. de Or. 2, 74, 301; id. Agr. 1, 8, 23; id. Fam. 5, 13, 3: circumspicite celeriter animo, qui sint rerum exitus consecuti, id. Leg. 2, 17, 42: vide, quaere, circumspice, si quis est forte ex provinciā qui te nolit perisse, id. Verr. 2, 3, 77, § 180; id. Clu. 53, 147; id. Cat. 4, 2, 4; Liv. 23, 20, 6; cf. Tac. H. 2, 6; Suet. Aug. 63.
        With ut and subj., Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 10; Ov. Tr. 1, 1, 87: cum circumspicerent Patres quosnam consules facerent, Liv. 27, 34, 1.
      2. 2. To look about for something with desire, to seek for, etc. (so mostly since the Aug. per.): nec, sicut aestivas aves, statim auctumno tecta ac recessum circumspicere, Liv. 5, 6, 2; 7, 14, 6: externa auxilia, id. 1, 30, 6; cf. Just. 22, 5, 4: fugam, Tac. A. 14, 35; Just. 2, 12, 26: novas belli causas, id. 31, 1, 8; Verg. G. 3, 390; Plin. Ep. 3, 3, 3: peregrinos reges sibi, Just. 40, 1, 1; 22, 5, 4: viresque suas circumspectantes his validiores, Amm. 22, 8, 18.
        Hence, circumspectus, a, um, P. a.
    1. A. Of things, weighed with care, well considered, guarded, circumspect (perh. not ante-Aug.): verba non circumspecta, Ov. F. 5, 539: judicium, Quint. 10, 1, 26: interrogatio, id. 5, 7, 31: moderatio animi, Val. Max. 4, 3, 4: circumspectissima sanctio decreti, id. 1, 1, 20.
      1. 2. Transf. to the person who carefully weighs a thing, circumspect, considerate, cautious, wary, provident, heedful: modo circumspectus et sagax, modo inconsultus et praeceps, Suet. Claud. 15: circumspectissimus et prudentissimus princeps, id. Tib. 21: tenues et circumspecti, Quint. 12, 10, 23; Cels. 3, 9 fin.: omnes, Col. 1, 8, 16; 1, 7, 12: sive aliquis circumspectior est, Sen. Q. N. 5, 1, 5.
        Of dogs: assidui et circumspecti magis quam temeraril, Col. 7, 12, 5.
    2. B. In late Lat., worthy of consideration, respected, distinguished: circumspectum et verecundum nomen populi Romani, Amm. 14, 6, 6: colores, id. 28, 4, 12: circumspectus genere, famā potentiāque, id. 18, 10, 1.
      Hence, circumspectē, adv., with consideration, with mature deliberation, warily, cautiously, considerately, circumspectly, etc.: circumspecte compositeque indutus et amictus, Gell. 1, 5, 2 (cf. supra, II. D.): circumspecte vestiti, Amm. 27, 3, 14: circumspecte facti versus, Gell. 9, 10, 6: facere aliquid, Dig. 4, 4, 7, § 8: parcius et circumspectius faciendum est, * Quint. 9, 2, 69: circumspectius donare, eligere eos, in quos merita conferantur, Sen. Ben. 3, 14, 1.