Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-sīdĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [acc. to Corss. Nachtr. p. 43, from sidus, prop. to observe the stars; and so Paul. ex Fest. p. 42, 4, and 75, 8 Müll.; cf. desidero], to look at closely, attentively, carefully, to inspect, examine (class. in prose and poetry, esp. in the trop. signif.).

  1. I. Lit.: contemplari unum quidque otiose et considerare coepit, Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33: candelabrum etiam atque etiam, id. ib. 2, 4, 28, § 65: argentum (with contemplari), id. ib. 2, 4, 15, § 33: opus (pictorum), id. Off. 1, 41, 147: aliquem, Sall. C. 58, 18: pallium diligentius, Petr. 12, 3; cf. Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63: feminas diligenter ac lente mercantium more, Suet. Calig. 36: formam, quā ludum gladiatorium erat aedificaturus, id. Caes. 31: lucentia sidera, Gell. 2, 21, 2: spatium, Ov. M. 3, 95 al.
          1. (β) With acc. and inf. as object, to observe, perceive (very rare): cum folia decidere considerassent (corresp. with videre and animadvertere), Col. 11, 2, 67.
          2. (γ) With a rel.-clause: num tamen exciderit ferrum considerat, hastae, Ov. M. 12, 105.
  2. II. Trop., to consider maturely, to reflect, contemplate, meditate; constr. with the acc., with de, a rel.-clause, ut, or absol.
          1. (α) With acc.: mecum in animo vitam tuam, Ter. Heaut. 2, 4, 5; so, eos casus mecum ipse, Cic. Tusc. 5, 1, 3: reliquum est, quod ipsae optime considerabitis, vestri similes feminae sintne Romae, id. Fam. 14, 14, 1: res atque pericula nostra, Sall. C. 52, 2: simul ipse qui suadet considerandus est, Tac. H. 2, 76.
            With ex: Rosciorum factum ex ipsius Chrysogoni judicio, Cic. Rosc. Am. 37, 108.
            With aliquid ex aliquā re: aliquid ex se et ex suā naturā, Cic. Inv. 1, 10, 14; 2, 58, 176.
          2. (β) With de: cum de me ipso ac de meis te considerare velim, Cic. Att. 7, 13, 3: his de rebus velim cum Pomponio consideretis, id. ib. 14, 14, 2: de quā (intercessione) isti ipsi considerabunt, id. Imp. Pomp. 19, 58: de totā re, id. Att. 12, 24, 1.
            Impers.: quale sit id, de quo consideretur, inquiry is made, Cic. Off. 3, 4, 18.
          3. (γ) With rel.-clause: considerate cum vestris animis vosmet ipsi, ecquem putetis, etc., Cic. Verr. 2, 3, 12, § 29: sed velim consideres, quid faciendum putes, id. Att. 7, 13, 3; id. Verr. 2, 5, 68, § 174; Liv. 45, 12, 5: consideres quid agas, quo progrediare, quem hominem et quā ratione defendas, Cic. Verr 2, 5, 68, § 174; Sall. C. 20, 6; 44, 5; Quint. 8, 3, 15; 3, 8, 51 al.: finitimos hostes an amicos velis esse considera, Curt. 7, 8, 30.
            So impers.: in quā (parte) quid juris sit consideratur, Cic. Inv. 1, 11, 14.
          4. (δ) With ut or ne, to take care, to be considerate (rare): considerandum erit, ut solum pingue sit, Col. 2, 2, 17; so, ut lunā crescente id fiat, id. 8, 5, 9.
            Impers.: considerandum est, ne aut temere desperet, etc., Cic. Off. 1, 21, 73.
            (ε) Absol.: ille se considerare velle (ait), Cic. Fam. 10, 16, 1.
            Hence,
    1. A. con-sīdĕranter, adv. (of the P. a. considerans. which is not used), = considerate, in a deliberate, considerate manner (post-Aug. and rare): agere, Val. Max. 8, 1, Ambust. 2: cuneum deponere, Pall. Febr. 17, 2.
      Comp. considerantius, acc. to Fronto, p. 2194 P., but without voucher.
      Sup. not in use.
    2. B. consīdĕrātus, a, um, P. a., in acc. with 11., maturely reflected upon, considerate, circumspect, cautious, etc. (in good prose; most freq. in Cic.; not in Quint.).
      1. 1. Of things: verbum consideratissimum, arbitror, Cic. Font. 9, 19 (v. arbitror, II.): considerata atque provisa via vivendi, id. Par. 5, 1, 34; cf.: considerata (et diligens) excogitatio faciendi aliquid aut non faciendi, id. Inv. 2, 5, 18: nihil, id. Har. Resp. 2, 3: factum, id. Sull. 26, 72: ratio, id. Inv. 2, 54, 164: tarditas, id. Brut. 42, 154: facilitas parum considerata, Cod. Th. 8, 5, 19.
        Comp.: consilium, Cic. Att. 9, 2, a, 2.
      2. 2. Transf., as in Engl., to the person: homo, Cic. Caecin. 1, 1; id. Quint. 3, 11: consideratus ac sapiens, Plin. Pan. 44, 5: tardum pro considerato vocent, Liv. 22, 39, 20.
        Comp.: consideratior factus Caesar (with tardior), Auct. B. Afr. 73; cf.: unā in re paulo minus consideratus, Cic. Quint. 3, 11.
        Adv.: consīdĕrātē, considerately: fieri, Cic. Quint. 16, 51; id. Off. 1, 38, 136: agere, id. ib. 1, 27, 94 al.
        Comp., Att. ap. Cic. Att. 9, 10, 9; Liv. 4, 45, 8; Suet. Caes. 77.
        Sup., Cic. Att. 9, 10, 2.