Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dĕcor, ōris, m. [deceo], what is seemly, becoming; comeliness, elegance, grace, beauty, ornament (poet. word; in prose perh. not before the Aug. per.; esp. freq. in Quint.; v. decus).

  1. I. In gen.: Mobilibusque decor naturis dandus et annis, Hor. A. P. 157; cf.: suus cuique decor est, Quint. 10, 2, 22; cf. also decor quoque a gestu atque a motu venit, id. 11, 3, 67; and est et in incessu pars non temnenda decoris, etc., Ov. A. A. 3, 299: divini signa decoris, Verg. A. 5, 647: ovibus sua lana decori est, Ov. M. 13, 849; cf. Prop. 4 (5), 11, 29.
    In rhetor. lang.: non decorem compositionis quaerimus, sed facilitatem, Quint. 9, 4, 145; cf. id. 9, 4, 44: quantum fuerit illis viris decoris in rebus atque personis, id. 10, 2, 27 et saep.
    In architecture: decor est emendatus operis aspectus probatis rebus compositi cum auctoritate, etc., Vitr. 1, 2.
    In plur.: varii scenai, Lucr. 4, 984.
  2. II. In partic., of personal comeliness, charms, beauty (cf.: decens, no. 2): fugit retro Levis Juventa et Decor, Hor. Od. 2, 11, 6; Tib. 4, 2, 8; Ov. M. 1, 488; Curt. 8, 4, 23; Tac. H. 2, 1 al.; cf. Vulg. Isa. 33, 17; id. Thren. 1, 6.
    Note: dĕcor, adj., v. decoris.

dĕcŏris, e, or dĕcŏr, adj. [decus], ornamented, adorned, elegant, beautiful (only in the follg. passages; hence nom. dub.; cf.: dedecor and indecoris): magnam domum decoremque Ditem vexarant, Naev. ap. Prisc. p. 699 P.: equis et armis decoribus cultus, Sall. H. Fragm. ib. (Hist. 3, 14).
Adv.: dĕcŏrĭter, elegantly, beautifully: impeditos crinium globos, App. M. 5, p. 168, 23; 11, p. 185, 19 al.

dĕcōrus, a, um, adj. [decor], Gr. εὐπρεπής.

  1. I. Becoming, fitting, seemly, proper, suitable, decorous (class.).
          1. (α) With dat.: QVAE QVOIQVE DIVO DECORAE GRATAEQVE SINT HOSTIAE PROVIDENTO, Cic. Leg. 2, 8, 20: color albus praecipue decorus deo est, id. ib. 2, 18, 45: quod virginitati decorum, Liv. 2, 13; Quint. 11, 3, 101; cf. ib. § 104, and 11, 1, 33 al.: decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus, Liv. 2, 6; cf. Tac. A. 1, 12.
          2. * (β) With abl. (after the analogy of dignus): (facinora puerilia) neque te decora neque tuis virtutibus, Plaut. Mil. 3, 1, 24 (cf. id. Aul. 2, 2, 43).
          3. * (γ) With ad (after the analogy of aptus, accommodatus, etc.): nos auri venas invenimus et ad usum aptas et ad ornatum decoras, Cic. N. D. 2, 60, 151.
          4. (δ) With pro: decorum pro causa ratus, Tac. H. 3, 7.
            (ε) Absol.: decorus est senis sermo, quietus et remissus, Cic. de Sen. 9, 28; cf.: vox et actio, Quint. 10, 1, 17: silentium, Hor. Od. 4, 1, 35 et saep.: nihil nisi quod honestum decorumque sit admirari, Cic. Off. 1, 20: omnino si quicquam est decorum, nihil est profecto magis, quam aequabilitas universae vitae, id. ib. 1, 31, 111; Quint. 5, 10, 40 al.: actuariis minutis Patras accederenon satis visum est decorum, Cic. Att. 5, 9; so with a subject-clause, id. ib. 4, 16, 3: dulce et decorum est pro patria mori, Hor. Od. 3, 2, 13; Ov. M. 9, 6 (opp. turpe); cf. ib. 13, 309 al.
    1. B. Subst.: dĕ-cōrum, i, n., in Cic. for the Gr. πρέπον, that which is seemly, suitable; seemliness, fitness, propriety, decorum (for which Quint. uses decor; cf.: decus init.): ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius quam quid deceat videre. Πρέπον appellant hoc Graeci: nos dicamus sane decorum; Cic. Or. 21, 70; cf.: id, quod Graece πρέπον dicitur, decorum dici Latine potest, etc., id. Off. 1, 27 sq.; cf. id. ib. 1, 35; Tac. H. 1, 71.
      Plur.: vota pro reditu ejus et alia decora, id. ib. 3, 47: plura tribuere, id. ib. 3, 5.
  2. II. Absol., decorated, ornamented, adorned; elegant, fine, beautiful, handsome (not so in Cic.; but freq. in the poets and historians, esp. in Hor. and Tacit.): delubra deum, * Lucr. 2, 352; cf.: aedes, Hor. Od. 1, 30, 3; and: supplicationes et alia decora, Tac. A. 3, 47: galeae ensesque, Verg. A. 11, 194: insigne clipei, id. ib. 2, 392: arma, Sall. C. 7, 4 al.: membra juventae, Verg. A. 4, 559; cf.: oculi, id. ib. 11, 480: pectus, id. ib. 4, 589: os, Hor. S. 1, 8, 21: facies, id. ib. 1, 2, 87; Sall. J. 6, 1: caput, Ov. M. 6, 167: juventa, Tac. H. 1, 53: genus, id. A. 6, 27 al.: palaestra, noble, skilful, Hor. Od. 1, 10, 3: verba, id. S. 2, 7, 41; id. Ep. 2, 1, 73: temporibus Augusti dicendis non defuere decora ingenia, Tac. A. 1, 1.
    Sup.: Zeus decorissimus, Apul. Mag. 4, p. 276, 4.
          1. (β) With abl., adorned with any thing; shining, beautiful with any thing: ductores ostro decori, Verg. A. 5, 133; cf. id. ib. 12, 126: Phoebus fulgente arcu, Hor. Carm. Sec. 61: Bacchus aureo cornu, id. Od. 2, 19, 30: Medi pharetrā, id. ib. 2, 16, 2: dea formāque armisque, Ov. M. 2, 773: satis decorus etiam Graeca facundia, Tac. H. 2, 80.
            With ab: voces decorae ab aspectu, Col. 6, 1.Adv.: dĕcōrē.
      1. 1. (Acc. to no. I.) Suitably, properly, decorously: ut ea si non decore, at quam minime indecore facere possimus, Cic. Off. 1, 31 fin.; cf. id. de Or. 1, 32, 144; 3, 47, 182; Sall. J. 100 fin.
      2. * 2. (acc. to no. II.), elegantly, charmingly, beautifully: formata d. Jovis species, Cic. poët. Div. 1, 12, 20 (cf. above, decora delubra deum).

1. dĕcus, ŏris, n. [Sanscr. daças, fame; Gr. δόξα; cf. decet], any thing that ornaments, embellishes, adorns, honors, etc.; ornament, grace, embellishment, splendor, glory, honor, dignity (class. and freq.; a favorite word with Cicero, in oratorical lang.).

  1. I. In gen.
          1. (α) With gen.: hostium spolia, decora atque ornamenta fanorum, Cic. Verr. 2, 4, 44; cf.: senator populi Romani, splendor ordinis, decus atque ornamentum judiciorum, id. Caecin. 10, 28; so, too, decus ornamentumque senectutis, id. de Or. 1, 45, 199; id. Prov. Cons. 11, 28: ut hominis decus ingenium, sic ingenii ipsius lumen est eloquentia, id. Brut. 15, 59; cf. id. Phil. 2, 22, 54: ad decus et ad laudem civitatis, id. N. D. 1, 4; cf. id. Brut. 97; cf. also id. Fin. 1, 10 fin.; id. Ac. 1, 9, 33: dignitatem et decus sustinere, id. Off. 1, 34, 124 et saep.: O decus Phoebi et dapibus supremi Grata testudo Jovis, Hor. Od. 1, 32, 13: lucidum caeli, id. Carm. Sec. 2: equitum Maecenas, id. Od. 3, 16, 20; cf. id. ib. 1, 1, 2 and id. ib. 2, 17, 4: electos juvenes simul et decus innuptarum, the ornaments, i. e. the most beautiful of the maidens, Catull. 64, 78 al.: castique decus servare pudoris, Ov. M. 13, 480: oris, i. e. beauty, id. ib. 3, 422: decus Asteriae = Asteria decens or pulchra, Verg. Cul. 15.
          2. (β) Absol.: haec omnia, quae habent speciem gloriae contemne … ; verum decus in virtute positum est, Cic. Fam. 10, 12 fin.: divitiae, decus, gloria in oculis sita sunt! Sall. C. 20, 14; cf. id. ib. 58, 8; id. J. 3 fin.: regium, id. ib. 72, 2; cf. regale, Ov. M. 9, 690: decus enitet ore, Verg. A. 4, 150: superimpositum capiti, Liv. 1, 34: (columnas) scenis decora alta futuris, Verg. A. 1, 429: muliebre, i. e. chastity, Liv. 1, 58: immemores decoris liventia pectora tundunt, i. e. of their bodily charms, Ov. M. 8, 536: imperatori nobilitas, quae antea decori, invidiae esse, Sall. J. 73, 4: vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvae, Verg. E. 5, 32: Pilumno quos ipsa decus dedit, id. A. 12, 83.
  2. II. Transf.
          1. (α) A deed of honor: tanti decoris testis, Tac. A. 15, 50.
            Esp., plur., decora, honorable achievements, valiant deeds: cum multa referret sua familiaeque decora, Liv. 3, 12, 2: militiae decora, id. 2, 23, 4: belli, id. 6, 20, 7 (cf.: dedecora militiae, id. 3, 51, 12): Lacedaemonii vetera, Macedones praesentia decora intuebantur, Curt. 6, 1, 8.
          2. (β) Renowned ancestors: inter nobiles, et longa decora praeferentes, novitas mea enituit? Tac. A. 14, 53; id. Hist. 1, 15.
  3. III. Esp., moral dignity, virtue, honor: cum quod decus antiqui summum bonum esse dixerunt, hic solum bonum dicat, etc., Cic. Leg. 1, 21, 55 (for which, shortly before, solum bonum esse quod honestum esset): quos (sc. Epicureos) nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est, id. Fin. 2, 14, 44; so with honestas, id. Fin. 2, 17, 56; cf. ib. 2, 11, 35; id. Off. 1, 5 fin.: sed ei (sc. Semproniae) cariora semper omnia quam decus atque pudicitia fuit, Sall. C. 25, 3; 54, 5.