Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

glōrĭōsē, adv., v. gloriosus fin.

glōrĭōsus, a, um, adj. [gloria].

  1. I. (Acc. to gloria, I.) Full of glory, glorious, famous, renowned (syn.: illustris, praeclarus, magnificus): de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis satis hoc loco dictum, Cic. Fin. 1, 11, 37: quae si in privatis gloriosa sunt, id. Deiot. 14, 40: magnificum illud Romanisque hominibus gloriosum, ut Graecis de philosophia libris non egeant, id. Div. 2, 2, 5: in illa fuga, nobis gloriosa, id. ib. 1, 28, 59: mors, id. ib. 1, 24, 51: consilia, id. Att. 8, 12, 5: illa, Vell. 2, 49, 4: princeps, Suet. Calig. 8: gloriosissimae victoriae, id. Tib. 52; cf.: dies gloriosissimus, Tac. H. 5, 17: quod ipsi Agamemnoni fuit honestum, habere, etc. … mihi vero gloriosum, te juvenem consulem florere laudibus, Cic. Fam. 9, 14, 2; cf.: bene de re publica mereri, gloriosum est, id. Phil. 1, 14, 33: quod quaesitur gloriosum an indecorum sit, Sall. H. 4, 61, 1 Dietsch: in saecula, Vulg. Dan. 3, 56.
  2. II. Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).
    1. A. In gen.: vos nequam et gloriosae, Plaut. Truc. 1, 2, 55: (vir) mendax et gloriosus, id. Curc. 4, 1, 10; 5, 2, 34; id. Ps. 3, 2, 5: ubi illa magnifica et gloriosa ostentatio civitatis? Cic. Fl. 22, 52: praepotens et gloriosa philosophia, id. de Or. 1, 43, 193: epistolae jactantes et gloriosae, Plin. Ep. 3, 9, 13: pavo, gloriosum animal, Plin. 10, 20, 22, § 44: esse gloriosi animi, eager for glory, Suet. Claud. 1: miles, Ter. Eun. prol. 31; 38; cf. B. infra: vir, a braggart, Vulg. Prov. 25, 14.
    2. B. Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers: deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum, Cic. Off. 1, 38, 137; and: milites, id. Lael. 26, 98.
      Hence, adv.: glōrĭōse.
      1. 1. (Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5: triumphare, Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.
        Comp.: quia relicua gloriosius retinebat, Sall. H. 1, 55 Dietsch.
        Sup.: quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt, Cic. Att. 14, 4, 2.
      2. 2. (Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously: exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc., Cic. de Or. 2, 8, 31: mentiri, id. Mil. 27, 72; cf. proloqui, Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6: amicitiam ostentare, Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch.