Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. inflātus, a, um, Part. and P. a., from inflo.

2. inflātus, ūs, m. [in-flo], a blowing into, a blast.

  1. I. Lit.: eae (tibiae) si inflatum non recipiunt, Cic. Brut. 51, 192: primo inflatu tibicinis, id. Ac. 4, 7, 20.
  2. II. Trop., a breathing into, inspiration: aliquo instinctu inflatuque divino, Cic. Div. 1, 6, 12.

in-flo, āvi, ātum, 1, v. a., to blow into or upon any thing, to inflate.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: age, jam infla buccas, Plaut. Stich. 5, 5, 26: ex ore in os palumbi inflare aquam, Cato, R. R. 90: tumidoque inflatur carbasus Austro, is swelled, Verg. A. 3, 357: merito quin illis Juppiter ambas Iratus buccas inflet, should in a rage puff up both his cheeks, Hor. S. 1, 1, 21: inflant (corpus) omnia fere legumina, make flatulent, Cels. 2, 26.
    2. B. In partic., to play upon a wind instrument: inflare cavas cicutas, Lucr. 5, 1383: calamos leves, Verg. E. 5, 2.
      Absol., to blow: simul inflavit tibicen, a perito carmen agnoscitur, Cic. Ac. 2, 27, 86.
      With cognate acc.: sonum, Cic. de Or. 3, 60, 225.
  2. II. Trop., to puff up, inflate: spe falsa animos, Cic. Pis. 36, 89: regis spem (with erigere animos), Liv. 35, 42, 5: animos ad intolerabilem superbiam, id. 45, 31, 31; 37, 26, 4: purpuratis solita vanitate spem ejus inflantibus, Curt. 3, 2, 10; 5, 10, 3: crescentem tumidis infla sermonibus utrem, Hor. S. 2, 5, 98: ipse erit glorià inflandus, Quint. 11, 1 med.
    Absol., of speech: Antipater paulo inflavit vehementius, blew a little too hard, Cic. Leg. 1, 2, 6.
    Of music: illi qui fecerunt modos, a quibus aliquid extenuatur, inflatur, variatur, id. de Or. 3, 26, 102 fin.: et ea (medicamenta) quae ob caritatem emendi mulo inedicorum cupiditas inflaverat, puffed, bepraised, Veg. Vet. 4, 7, 4.
    Hence, inflātus, a, um, P. a., blown into, filled with blowing.
    1. A. Lit.: si tibiae inflatae non referant sonum, Cic. Brut. 51, 192: bucina cecinit jussos inflata receptus, Ov. M. 1, 340: nolo verba inflata et quasi anhelata gravius exire, with a too great expenditure of breath, Cic. de Or. 3, 11, 40.
      1. 2. Transf., swelled up, swollen, puffed up: serpens inflato collo, Cic. Vatin. 2, 4: bucca inflatior, Suet. Rhet. 5: inflatum hesterno venas Iaccho, Verg. E. 6, 15: Volturnus amnis inflatus aquis, swollen, enlarged, Liv. 23, 19, 4: amnes, id. 40, 33, 2: capilli, hanging loose, dishevelled, Ov. A. A. 3, 145: inflata rore non Achaico turba, Verg. Cat. 7, 2.
        Comp.: vestis inflatior, Tert. Pall. 4 med.
    2. B. Trop.
      1. 1. In gen., puffed up, inflated, haughty, proud: quibus illi rebus elati et inflati non continebantur, Cic. Agr. 2, 35, 97: inflatus et tumens animus, id. Tusc. 3, 9, 19: inflata spe atque animis, id. Mur. 15, 33: promissis, id. ib. 24, 49: laetitia atque insolentia, id. Phil. 14, 6, 15: jactatione, Liv. 29, 37, 9: assensionibus, id. 24, 6, 8: estne quisquam tanto inflatus errore, Cic. Ac. 2, 36, 116: opinionibus, id. Off. 1, 26, 91: his opinionibus animus, Liv. 6, 11, 6, 6, 18, 5: vana spe, id. 35, 49, 4: vano nuntio, id. 24, 32, 3: successu tantae rei, id. 37, 12, 4: legionum numero, Vell. 2, 80, 2: superbus et inflatus, Juv. 8, 72: elatus inflatusque, Suet. Ner. 37.
        Comp.: juvenis inflatior, Liv. 39, 53, 8.
      2. 2. In partic., of style, inflated, turgid: Attici pressi et integri, Asiani inflati et inanes, Quint. 12, 10, 16: inflatus et tumidus, Tac. Or. 18: Callimachus, Prop. 2, 34 (3, 32), 32; Suet. Rhet. 2.
        Hence, adv.: inflātē, only in comp., haughtily, proudly, pompously: aliquid latius atque inflatius perscribere, Caes. B. C. 2, 17, 3: inflatius commemorare, id. ib. 2, 39, 4: inflatius multo, quam res erat gesta, fama percrebuerat, id. ib. 3, 79, 4: fabulari inflatius, Amm. 22, 16, 10.