Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ĭter, ĭtĭnĕris (archaic forms: nom. ĭtĭner, Enn. Pac. Att. Varr. ap. Non. 482, 20; Plaut. Merc. 5, 2, 72; Lucr. 6, 339; Mart. Cap. 9, § 897.
Gen. iteris, Naev. ap. Prisc. p. 695 P.; id. ap. Non. 485, 3; Jul. Hyg. ap. Charis. p. 108 P.; also, iteneris, Lex Agr., C. I. L. 1, 200, 26.
Abl. itere, Att. and Varr. ap. Non. 485, 8; Lucr. 5, 653), n. [for itiner, from īre, ĭtum], a going, a walk, way.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: dicam in itinere, on the way, as we go along, Ter. Phorm. 3, 3, 34: hoc ipsa in itinere dum narrat, id. Heaut. 2, 3, 30: huc quia habebas iter, Plaut. As. 2, 3, 6: iter illi saepius in forum, Plin. Pan. 77: in diversum iter equi concitati, Liv. 1, 28.
      Hence,
    2. B. In partic.
      1. 1. A going to a distant place, a journey; and of an army, a march: cum illi iter instaret et subitum et longum, Cic. Att. 13, 23, 1; 3, 2 init.: ut in itinere copia frumenti suppeteret, Caes. B. G. 1, 3: qui eo itineris causa convenerant, id. ib. 7, 55: sine ullo maleficio iter per provinciam facere, id. ib. 1, 7: in ipso itinere confligere, Liv. 29, 36, 4; Nep. Eum. 8, 1; Hirt. B. G. 8, 27, 5; Just. 11, 15, 4: Catilina ex itinere plerisque consularibus litteras mittit, Sall. C. 34, 2: committere se itineri, Cic. Phil. 12, 10: ingredi pedibus, id. de Sen. 10: conficere pulverulentā viā, id. Att. 5, 14: iter mihi est Lanuvium, id. Mil. 10: iter habere Capuam, id. Att. 8, 11: facere in Apuliam, id. ib.: agere, Dig. 47, 5, 6; Salv. Gub. Dei, 1, 9: contendere iter, to hasten one’s journey, Cic. Rosc. Am. 34, 97; so, intendere, Liv. 21, 29: maturare, Caes. B. C. 1, 63: properare, Tac. H. 3, 40: conficere, Cic. Att. 5, 14, 1; 4, 14, 2; id. Vatin. 5, 12: constituere, to determine upon, id. Att. 3, 1 init.: urgere, Ov. F. 6, 520: convertere in aliquem locum, to direct one’s journey to a certain place, Caes. B. G. 7, 56: dirigere ad Mutinam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11: agere in aliquam partem, Ov. M. 2, 715: flectere, to change one’s course, Verg. A. 7, 35: convertere, to direct, Cic. Att. 3, 3: facere, id. ib. 8, 11, C; Nep. Pel. 2, 5; Suet. Ner. 30 fin.; id. Aug. 64: comparare, to prepare for a journey, Nep. Alc. 10; Claud. Eutr. 2, 97: supprimere, to stop, break off, Caes. B. C. 1, 66: retro vertere, Liv. 28, 3: ferre per medium mare, Verg. A. 7, 810: ferre Inachias urbes, Stat. Th. 1, 326: continuare die ac nocte, to march day and night, Caes. B. C. 3, 36: desistere itinere, id. B. G. 5, 11: coeptum dimittere, Ov. M. 2, 598: frangere, Stat. Th. 12, 232: impedire, Ov. H. 21, 74: instituere, Hor. C. 3, 27, 5: peragere, Verg. A. 6, 381; Hor. S. 2, 6, 99; Ov. F. 1, 188: rumpere, Hor. C. 3, 27, 5: itinere prohibere aliquem, Caes. B. G. 1, 9: ex itinere redire, Cic. Att. 15, 24; Suet. Tit. 5: revertere, Cic. Div. 1, 15, 26: Boii ex itinere nostros adgressi, Caes. B. G. 1, 25, 6: tutum alicui praestare, Cic. Planc. 41.
      2. 2. Iter terrestre, iter pedestre, a journey by land, a land route (not ante-Aug.): iter terrestre facturus, Just. 12, 10, 7: inde terrestri itinere frumentum advehere, Tac. H. 4, 35: terrestri itinere ducere legiones, Liv. 30, 36, 3; 44, 1, 4; Curt. 9, 10, 2: pedestri itinere confecto, Suet. Claud. 17: pedestri itinere Romam pervenire, Liv. 36, 21, 6; 37, 45, 2; Amm. 31, 11, 6.
      3. 3. A journey, a march, considered as a measure of distance: cum abessem ab Amano iter unius diei, a day’s journey, Cic. Fam. 15, 4: cum dierum iter quadraginta processerit, Caes. B. G. 6, 24: quam maximis itineribus potest in Galliam contendit, by making each day’s journey as long as possible, i. e. forced marches, id. ib. 1, 7: magnis diurnis nocturnisque itineribus contendere, id. ib. 1, 38: itinera multo majora fugiens quam ego sequens, making greater marches in his flight, Brut. ad Cic. Fam. 11, 13.
        Hence, justum iter diei, a day’s march of a proper length: confecto justo itinere ejus diei, Caes. B. C. 3, 76.
      4. 4. The place in which one goes, travels, etc., a way, passage, path, road: qua ibant ab itu iter appellarant, Varr. L. L. 5, § 35 Müll.; cf. 5, § 22: itineribus deviis proticisci in provinciam, Cic. Att. 14, 10: erant omnino itinera duo, quibus itineribus domo exire possent, Caes. B. G. 1, 6: pedestria itinera concisa aestuariis, id. ib. 3, 9: patefacere alicui iter in aliquem locum, Cic. de Imp. Pomp. 11: in diversum iter equi concitati, Liv. 1, 28: ut deviis itineribus milites duceret, Nep. Eum. 3, 5: itinere devio per ignorantiam locorum retardati, Suet. Galb. 20: exercitum per insidiosa itinera ducere, id. Caes. 58: qua rectum iter in Persidem ducebat, Curt. 13, 11, 19: ferro aperire, Sall. C. 58, 7: fodiendo, substruendo iter facere, Dig. 8, 1, 10.
        Of the corridors in houses, Vitr. 6, 9.
        Of any passage: iter urinae, the urethra, Cels. 7, 25: iter vocis, Verg. A. 7, 534: itinera aquae, Col. 8, 17: carpere iter, to pursue a journey: Rubos fessi pervenimus utpote longum carpentes iter, Hor. S. 1, 5, 95: non utile carpis iter, Ov. M. 2, 550: alicui iter claudere, to block one’s way, close the way for him: ne suus hoc illis clauserit auctor iter, Ov. P. 1, 1, 6; id. F. 1, 272; id. M. 14, 793: iter ingredi, to enter on a way or road, Suet. Caes. 31: iter patefacere, to open a way, Caes. B. G. 3, 1.
      5. 5. A privilege or legal right of going to a place, the right of way: aquaeductus, haustus, iter, actus a patre sumitur, Cic. Caecin. 26, 74: negat se posse iter ulli per provinciam dare, Caes. B. G. 1, 8, 3; cf. Dig. 8, 3, 1, § 1; 8, 3, 7; 12.
  2. II. Trop., a way, course, custom, method of a person or thing: patiamur illum ire nostris itineribus, Cic. Q. Fr. 3, 3: verum iter gloriae, id. Phil. 1, 14, 33: videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire, id. N. D. 2, 13, 35: iter amoris nostri et officii mei, id. Att. 4, 2, 1: salutis, Verg. A. 2, 387: fecit iter sceleri, Ov. M. 15, 106: labi per iter declive senectae, id. ib. 15, 227: vitae diversum iter ingredi, Juv. 7, 172: duo itinera audendi, Tac. H. 4, 49: novis et exquisitis eloquentiae itineribus opus est, id. Or. 19: pronum ad honores, Plin. Ep. 8, 10 fin.; cf.: novum ad principatum, id. Pan. 7, 1.