Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. partĭo, ĭi or īvi, ītum, 4, v. a., and partĭor, partītus (inf. dep. partirier, Aus. Epigr. 139, 8), 4, v. dep. [pars], to share, part; to divide, distribute (Cic., Cæs., and Quint. use the verb. finit. almost exclusively in the dep. form; v. infra; but the part. perf. was employed by them also in a pass. sense; syn.: communico, participo).

  1. I. Lit.
          1. (α) Form partĭo, īre: tu partem laudis caperes, tu gaudia mecum Partisses, Lucil. ap. Non. 475, 23: aeternabilem divitiam partissent, Att. ib. 475, 24: praedam, Plaut. As. 2, 2, 5: bona sua inter aliquos, id. Mil. 3, 1, 113: bona testamento, Afran. ap. Non. 475, 21: (sol) aetheris oras Partit, Lucr. 5, 684: consules designati provincias inter se partiverant, Sall. J. 43, 1; Cic. Leg 3, 3, 7: regnum Vangio ac Sido inter se partivere, Tac. A. 12, 30.
            Pass.: pes enim, qui adhibetur ad numeros, partitur in tria, ut necesse sit partem pedis aequalem esse, etc., Cic. Or. 56, 188.
          2. (β) Form partĭor, ītus, īri: genus universum in species certas partietur ac dividet, Cic. Or. 33, 117; id. Rosc. Com. 17, 53: id ipsum in ea, quae decuit membra partitus est, id. Univ. 7: pupillis bona erepta cum eo partitus est, id. Verr. 2, 4, 17, § 37: suum cum Scipione honorem partitur, Caes. B. C. 3, 82: id opus inter se Petreius atque Afranius partiuntur, id. ib. 1, 73 fin.; cf. id. ib. 1, 38, and Cic. Phil. 14, 6, 15: (praedam) socios partitur in omnes, Verg. A. 1, 194: partiri limite campum, id. G. 1, 126: tecum lucellum, Hor. S. 2, 5, 82: lintres, id. Ep. 1, 18, 61: qui numquam partitur amicum, solus habet. Juv. 3, 121.
          3. (γ) In a dub. form: dulcemque in ambos caritatem partiens, Phaedr. 3, 8, 13; so, pensa inter virgines partientem, Just. 1, 3, 2.
            The forms partiturus, Caes. B. C. 1, 4, 3, and partiendum, Cic. Fin. 1, 7, 22, are to be attributed, on account of the other examples of this word in Cic. and Cæs. (v. supra), to partior.
          4. (δ) Part. perf.: partītus, a, um, in pass. signif., shared, parted, divided, distributed: (animi natura) partita per artus, Lucr. 3, 710: divisio in sex partita, Varr. R. R. 1, 37, 4: membra partita ac distributa, Cic. de Or. 3, 30, 119: Caesar partitis copiis cum C. Fabio legato, Caes. B. G. 6, 6; cf.: partito exercitu, id. ib. 6, 33; 7, 24, 5: regionibus partitum imperium, Liv. 27, 7; Ov. A. A. 3, 593: carcere partitos equos, parted, separated by the barriers, id. F. 4, 680.
            Hence, partītō, adverb. abl., distributively: dividere, Reg. tit. 24, 25.
  2. II. Transf.
    1. * A. To cause to share or participate in any thing = participare: eandem me in suspitionem sceleris partivit pater, Enn. ap. Non. 475, 25 (Trag. v. 368 Vahl.).
    2. * B. Inter se, to agree among themselves: vos inter vos partite, Plaut. Am. 4, 4 (5), 1.
      Hence, * adv.: partītē, with proper divisions, methodically: dicere, Cic. Or. 28, 99.