Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

prōmissum, i, n., v. promitto fin.

1. prōmissus, a, um, Part. and P. a., from promitto.

* 2. prōmissus, ūs, m. [promitto], a promise, Manil 5, 577.

prō-mitto, mīsi, missum, 3 (sync. forms: promisti for promisisti, Ter. Ad. 5, 8, 17; Cat. 110, 3: promisse for promisisse, id. 110, 5: promissem, Plaut. Bacch. 5, 1, 12; archaic inf. pass. promittier, id. ib. 4, 8, 32), v. a.

  1. I. Lit., to let go forward, to send or put forth, to let hang down, let grow, etc. (rare; not in Cic.): ramos vel ferro compescunt vel longius promittunt, suffer to grow longer, Col. 5, 6, 11.
    Reflex., to grow: nec ulla arborum avidius se promittit, Plin. 16, 26, 44, § 107.
    Of the hair, the beard, to let hang down, let grow: satis constat multos mortales capillum ac barbam promisisse, Liv. 6, 16, 4; 5, 41; cf.: pogoniae, quibus inferiore ex parte promittitur juba, Plin. 2, 25, 22, § 89.
    Transf.: (Sonus lusciniae) promittitur revocato spiritu, is drawn out, prolonged, Plin. 10, 29, 43, § 82; Gallia est longe et a nostris litoribus huc usque promissa, Mel. 1, 3; v. infra, P. a.
  2. II. Trop., of speech.
    1. A. To say beforehand, to forebode, foretell, predict, prophesy (very rare): praesertim cum, si mihi alterum utrum de eventu rerum promittendum esset, id futurum, quod evenit, exploratius possem promittere, Cic. Fam. 6, 1, 5: ut (di) primis minentur extis, bene promittant secundis, id. Div. 2, 17, 38.
      Of signs or omens, to forebode, portend: pari in meliora praesagio in Caesaris castris omnia aves victimaeque promiserant, Flor. 4, 7, 9: promittunt omina poenas, Val. Fl. 6, 730: clarum fore (Servium) visa circa caput flamma promiserat, Flor 1, 6, 1; 1, 7, 9.
      Also, in gen., to denote beforehand: stellavindemiae maturitatem promittens, Plin. 18, 31, 74, § 309.
    2. B. To promise, hold out, cause to expect, give hope or promise of, assure (class. and freq.; syn.: polliceor, spondeo, recipio), constr. with acc., an object-clause, or de: domum, Plaut. Most. 1, 3, 28: sestertia septem, Hor. Ep. 1, 7, 81: carmen, id. Epod. 14, 7, dona, Ov Tr. 4, 2, 7: auxilium alicui, id. M. 13, 325: opem, id. F 5, 247: salutem, Luc. 4, 235: ea quae tibi promitto ac recipio, Cic. Fam. 5, 8, 5: si Neptunus quod Theseo promiserat, non fecisset, id. Off. 1, 10, 32: dii faxint, ut faciat ea quae promittit! id. Att. 16, 1, 6.
      With inf. (usu. fut. inf.): promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit, Cic. Phil. 5, 18, 51; cf.: promitto, in meque recipio fore eum, etc., id. Fam. 13, 10, 3: quem inimicissimum futurum esse promitto et spondeo, id. Mur. 41, 90: surrepturum pallam promisit tibi, Plaut. As. 5, 2, 80; id. Aul. 2, 2, 42; cf. id. Men. 5, 4, 6: promisit Apollo Ambiguam tellure novā Salamina futuram, Hor. C. 1, 7, 28; id. S. 1, 6, 34.
      With inf. pres.: si operam dare promittitis, Plaut. Trin. prol. 5; id. Bacch. 4, 8, 79; id. Rud. 2, 6, 56: magorum vanitas ebrietati eas resistere promittit, Plin. 37, 9, 40, § 124; cf.: se remedium afferer tantamque vim morbi levaturum esse promisit, Curt. 3, 6, 2 monstrare, Amm. 22, 7, 5: promittere oratorem, to give promise of becoming, Sen. Contr 4, 29, 10; cf.: per ea scelera se parricidam, excite fears lest he become, Quint. Decl. 1, 6: me Promisi ultorem, Verg. A. 2, 96.
      With de: de alicujus voluntate promittere, Cic. Fam. 7, 5, 1: de me tibi sic promitto atque confirmo, me, etc., id. ib. 3, 10, 1; Hor. S. 1, 4, 103: promittere damni infecti, i. e. to promise indemnification for, become answerable for the possible damage, Cic. Top 4, 22.
    3. C. With ut and subj.: promiserat ut daret, Vulg. 2 Par. 21, 7.
      Of things’ terra ipsa promittit (aquas), gives promise of, leads one to expect water, Plin. 31, 3, 27, § 45: debet extremitas (picturae) sic desinere, ut promittat alia post se, to lead one to suppose, to suggest, id. 35, 10, 36, § 68; Sen. Hippol. 569.
      1. 2. In partic.
        1. a. To promise to come, to engage one’s self to meet any one, to dine, sup, etc., Plaut. Stich. 3, 2, 19 sq.; 4, 2, 16: ad fratrem, Cic. de Or. 2, 7, 27: ad cenam mihi, Phaedr. 4, 23, 15; Petr. 10; so, tibi me promittere noli, to expect me, Ov. M. 11, 662.
        2. b. To promise something to a deity, i. e. to vow: donum Jovi dicatum atque promissum, Cic. Verr. 2, 5, 72, § 184: nigras pecudes Diti, Tib. 3, 5, 33; Juv 13, 233; Petr 88; Flor. 1, 11, 4.
        3. c. To offer as a price (post-Aug.): pro domo sestertium millies promittens, Plin. 17. 1, 1, § 3.
          Hence, prōmissus, a, um, P a.
    1. A. Lit., hanging down, long; of the hair: coma, Varr. ap. Non. 362, 32; Liv. 38, 17, 3; Ov. Tr. 4, 2, 34: Britanni capillo sunt promisso, Caes. B. G. 5, 14; so, capillus, Nep. Dat. 3, 1: barba, Verg. E. 8, 34; Liv. 2, 23, 4: barba omnibus promissa erat, id. 5, 41, 9; Plin. Ep. 2, 7, 7; Just. 4, 4, 1.
      Of the dewlap: boves palearibus amplis et paene ad genua promissis, Col. 6, 1, 3.
      Of the belly: sues ventre promisso, Col. 7, 9, 1.
    2. B. Subst.: prōmissum, i, n., a promise (very freq. in prose and poetry; cf. promissio, pollicitatio), Cic. Verr 2, 5, 53, § 139: voto quodam et promisso teneri, id. Att. 12, 18, 1: constantia promissi, id. ib. 4, 17, 1: promissum absolvere, Varr. R. R. 2, 11, 1: facere, Cic. Off. 1, 10, 31; 3, 25, 95: exigere, id. ib. 3, 25, 94: ludere aliquem promisso inani, Ov. F. 3, 685.
      In plur.: pacta et promissa servare, Cic. Off. 3, 24, 92: illis promissis standum non est, quae, etc., id. ib. 1, 10, 32: promissis manere, Verg. A. 2, 160: promissa firmare, Ov. M. 10, 430: multa fidem promissa levant, Hor. Ep. 2, 2, 10: dic aliquid dignum promissis, id. S. 2, 3, 6: quo promissa (Ennii) cadant, i. e. the expectations which he raises, id. Ep. 2, 1, 52: promissa dare, to make promises, Cat. 63, 239; to fulfil, Ov. M. 2, 51.