Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. sĕcundus, a, um, adj. [sequor], following.

  1. A. (Acc. to sequor, I. B. 2.)
    1. 1. Prop., the following in time or order, the next to the first, the second (cf.: alter, proximus); absol.: si te secundo lumine hic offendero, the next morning, Enn. ap. Cic. Att. 7, 26, 1: de tribus unum esset optandum … optimum est facere; secundum, nec facere nec pati; miserrimum digladiari semper, etc., the next best, Cic. Rep. 3, 14, 23; cf.: id secundum erat de tribus, id. Or. 15, 50: aliquem obligare secundo sacramento, priore amisso, etc., id. Off. 1, 11, 36; cf.: prioribus equitum partibus secundis additis, id. Rep. 2, 20, 36: Roma condita est secundo anno Olympiadis septimae, id. ib. 2, 10, 18: Olympias secunda et sexagesima, id. ib. 2, 15, 28: oriens incendium belli Punici secundi, id. ib. 1, 1, 1: aliquem secundum heredem instituere, the second or substituted heir, if the first-named die or refuse the inheritance, id. Fam. 13, 61; so, heres, Hor. S. 2, 5, 48; Inscr. Orell. 3416: mensa, the second course, dessert, Cic. Att. 14, 6, 2; 14, 21, 4; Cels. 1, 2 fin.; Plin. 9, 35, 58, § 120; 19, 8, 53, § 167; Verg. G. 2, 101; Hor. S. 2, 2, 121: Germania, Lower Germany, Amm. 15, 8, 19.
      Subst.: sĕcundae, ārum, f. (sc. membranae), the after-birth, secundines: partus, Cels. 7, 29 fin.: non magis pertinere quam secundas ad editum infantem, Sen. Ep. 92, 34; Col. 7, 7, 4; Plin. 27, 4, 13, § 30; 30, 14, 43, § 123: secundae partūs, id. 9, 13, 15, § 41; 20, 6, 23, § 51; 20, 11, 44, § 115.
    2. 2. Trop.
      1. a. Following, next, second in rank, value, etc.; with ad: quorum ordo proxime accedit, ut secundus sit ad regium principatum, Cic. Fin. 3, 16, 52.
        With ab: potentiā secundus a rege, Hirt. B. Alex. 66; with which cf.: secundus a Romulo conditor urbis Romanae, Liv. 7, 1 fin.; and: Ajax, heros ab Achille secundus, Hor. S. 2, 3, 193: qui honos secundus a rege erat, Just. 18, 4, 5.
        Absol.: nil majus generatur ipso (Jove), Nec viget quicquam simile aut secundum, Hor. C. 1, 12, 18: tu (Juppiter) secundo Caesare regnes, id. ib. 1, 12, 51; corresp. to maxime: maxime vellem … secundo autem loco, etc., Cic. Phil. 8, 10, 31; cf.: me maxime consolatur spes, etc. … facile secundo loco me consolatur recordatio, etc., id. Fam. 1, 6, 1 sq.: cotes Creticae diu maximam laudem habuere, secundam Laconicae, Plin. 36, 22, 47, § 164.
        With dat.: nulli Campanorum secundus vinctus ad mortem rapior, Liv. 23, 10, 7 Weissenb. ad loc.: regio spatio locorum nulli earum gentium secunda, Curt. 5, 10, 3; Vell. 2, 76, 1: secundus sibi, non par, Just. 11, 12, 14: secunda nobilitas Falerno agro, id. 14, 6, 8, § 62: bonitas amomo pallido, id. 12, 13, 28, § 48.
        With abl., Hirt. B. Alex. 66; cf. supra.
      2. b. With the prevailing idea of subjection or inferiority, secondary, subordinate, inferior; absol.: secundae sortis ingenium, only of the second grade, Sen. Ep. 52, 3: moneri velle ac posse secunda virtus est, id. Ben. 5, 25, 4; cf.: (servi) quasi secundum hominum genus sunt, Flor. 3, 20, 1: vivit siliquis et pane secundo (i. e. secundario), Hor. Ep. 2, 1, 123 (cf.: secundarius panis, Plin. 18, 10, 20, § 89; Suet. Aug. 76): tenue argentum venaeque secundae, Juv. 9, 31: haec fuit altera persona Thebis, sed tamen secunda ita, ut proxima esset Epaminondae, Nep. Pel. 4, 3.
        With abl.: haud ulli veterum virtute secundus, inferior, Verg. A. 11, 441.
        With inf.: nec vertere cuiquam Frena secundus Halys, Stat. Th. 2, 574.
        Esp., in phrase partes secundae, second parts, inferior parts: in actoribus Graecis, ille qui est secundarum aut tertiarum partium, Cic. Div. in Caecil. 15, 48: ut credas partis mimum tractare secundas, Hor. Ep. 1, 18, 14.
        With ab: hic erit a mensis fine secunda dies, the last day but one of the month, Ov. F. 1, 710.
        As subst.: sĕcundae, ārum, f. (sc. partes), the second or inferior parts: Spinther secundarum tertiarum Pamphilus, Plin. 7, 12, 10, § 54; Inscr. Orell. 2644: Q. Arrius, qui fuit M. Crassi quasi secundarum, Cic. Brut. 69, 242; so, secundas sortiri, Sen. Ben. 2, 29, 3: ferre, Hor. S. 1, 9, 46: deferre alicui, Quint. 10, 1, 53: agere, Sen. Ira, 3, 8, 6.
  2. B. (Acc. to sequor, II.)
    1. 1. Prop., naut. t. t., of currents of water, etc., favorable, fair (as following the course of the vessel): secundo flumine ad Lutetiam iter facere coepit, i. e. down the stream, Caes. B. G. 7, 58; so, Tiberi, Liv. 5, 46: amni, Verg. G. 3, 447: fluvio, id. A. 7, 494: aqua, Liv. 21, 28; cf.: totā rate in secundam aquam labente, with the current, id. 21, 47: et ventum et aestum uno tempore nactus secundum, Caes. B. G. 4, 23 fin.; so, aestu, Liv. 23, 41: mari, id. 29, 7; and, poet.: (Neptunus) curru secundo, speeding along, Verg. A. 1, 156: secundo amne, Curt. 4, 7, 9: navigatio, Tac. A. 2, 8.
      Esp., of winds: in portum vento secundo, velo passo pervenit, Plaut. Stich. 2, 2, 45; cf.: cum videam navem secundis ventis cursum tenentem suum, Cic. Planc. 39, 94; so, ventus, Caes. B. G. 4, 23 fin.; Hor. C. 2, 10, 23; id. Ep. 2, 1, 102; cf. aquilo, id. ib. 2, 2, 201.
      Sup.: cum secundissimo vento cursum teneret, Cic. N. D. 3, 34, 83.
      Of sails (trop.): des ingenio vela secunda meo, Ov. F. 3, 790.
    2. 2. Transf., with, according to any thing: austri anniversarii secundo sole flant, i. e. according to the course of the sun, Nigid. ap. Gell. 2, 22, 31: squama secunda (opp. adversa), as we say, with the grain, i. e. so as to offer no resistance to the hand when it is passed from the head to the tail, id. ap. Macr. S. 2, 12.
    3. 3. Trop., favorable, propitious, fortunate (opp. adversus); absol.: secundo populo aliquid facere, with the consent of the people, Cic. Tusc. 2, 1, 4; so, concio, id. Agr. 2, 37, 101; cf.: voluntas concionis, id. Att. 1, 19, 4: admurmurationes cuncti senatūs, id. Q. Fr. 2, 1, 3: rumor, Enn. ap. Non. 385, 17 (Ann. v. 260 Vahl.); Hor. Ep. 1, 10, 9: clamor, Verg. A. 5, 491: aures, Liv. 6, 40; 33, 46; 42, 28: praesentibus ac secundis diis, id. 7, 26; so, dis auspicibus et Junone secundā, Verg. A. 4, 45; and: secundo Marte ruat, id. ib. 10, 21: adi pede sacra secundo, id. ib. 8, 302; 10, 255: auspicia, Cic. Div. 1, 15, 27; cf. avis, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 82 Vahl.); and in poet. hypallage: haruspex, Verg. A. 11, 739: scitus, secunda loquens in tempore, Enn. ap. Gell. 12, 4, 3 (Ann. v. 251 Vahl.): res (opp. adversae), Cic. Off. 1, 26, 90; so, id. Lael. 5, 17; 6, 22; id. Att. 4, 2, 1; Hor. S. 2, 8, 74; cf. fortunae (opp. adversae), Cic. Sull. 23, 66; and tempora (opp. adversi casus), Auct. Her. 4, 17, 24; so, res, Enn. ap. Fest. p. 257 Müll. (Ann. v. 357 Vahl.); Ter. Heaut. 2, 2, 1; Cic. N. D. 3, 36, 88 (with prosperitates); Verg. A. 10, 502; Hor. Ep. 1, 10, 30: fortunae, Cato ap. Fest. s. v. parsi, p. 242 Müll.; Plaut. Stich. 2, 1, 28: proelia, Caes. B. G. 3, 1: motus Galliae, successful, id. ib. 7, 59; and: belli exitus, Hor. C. 4, 14, 38: consilium, Caes. B. C. 3, 42: labores, Hor. C. 4, 4, 45.
      Comp.: reliqua militia secundiore famā fuit, Suet. Caes. 2.
      Sup.: secundissima proelia, Caes. B. G. 7, 62.
      With dat.: secunda (sc. verba) irae, i. e. increasing, promoting it, Liv. 2, 38.
      Comp.: secundiore equitum proelio nostris, Caes. B. G. 2, 9.
      Sup.: tres leges secundissimas plebei, adversas nobilitati tulit, Liv. 8, 12: omnia secundissima nobis, adversissima illis accidisse videntur, Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B.
      As subst.: sĕcunda, ōrum, n., favorable circumstances, good fortune: sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem, Hor. C. 2, 10, 13: age, me in tuis secundis respice, Ter. And. 5, 6, 11: omnium secundorum adversorumque causes in deos vertere, Liv. 28, 11, 1: in secundis sapere et consulere, id. 30, 42, 16: nimius homo inter secunda, Tac. H. 2, 59; 1, 10; Curt. 4, 6, 31: nemo confidat nimium secundis, Sen. Thyest. 615: poscunt fidem secunda, id. Agam. 934: secunda non habent unquam modum, id. Oedip. 694.

2. Sĕcundus, i, m.; Sĕcunda, ae, f. [1. secundus], a Roman proper name.

  1. I. C. Plinius Secundus, the writer on natural history.
  2. II. C. Plinius Caecilius Secundus, his nephew: OCTAVIA Q. F. SECVNDA, Inscr. Grut. 445, 2; cf. Varr. L. L. 9, § 60 Müll.