Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sŭperstĭtĭōsē, adv., v. superstitiosus fin.

sŭperstĭtĭōsus, a, um, adj. [superstitio], full of superstition, superstitious.

  1. I. Lit.: ita factum est in superstitioso et religioso alterum vitii nomen alterum laudis, Cic. N. D. 2, 28, 72: nimium esse superstitiosum non oportere, id. Dom. 40, 105: isti philosophi superstitiosi et paene fanatici, id. Div. 2, 57, 118: principes, Liv. 6, 5, 6: nimiā et superstitiosā religione sese alligaverat, Nigid. ap. Gell. 4, 9, 2: sollicitudo, Cic. Div. 2, 41, 86: in omni divinatione imbecilli animi facile superstitiosa ista concipiunt, id. ib. 2, 39, 81.
    Comp.: per omnia quasi superstitiosiores vos video, Vulg. Act. 17, 22.
    Sup.: saeculum, Tert. adv. Gnost. 2.
  2. II. Transf., soothsaying, prophetic, prophetical (ante-class.): superstitiosus quidem est; vera praedicat, Plaut. Curc. 3, 27; id. Am. 1, 1, 167: quid si ista aut superstitiosa aut hariola est? id. Rud. 4, 4, 95: hariolationes, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 79 Vahl.): unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ib. 2, 56, 115 (Trag. Rel. Inc. v. 19 Rib.).
    Adv.: sŭperstĭtĭōsē.
      1. 1. (Acc. to I.) Superstitiously: neque id dicitis superstitiose aut aniliter, Cic. N. D. 3, 39, 92; id. Div. 1, 55, 126; Suet. Dom. 15.
      2. 2. Transf., in gen. (cf. superstitio, I. A. 2.), too scrupulously, too nicely or exactly (only in Quint.): inhaerere cogitatis, Quint. 10, 6, 5: fieri, id. 1, 1, 13.