Lewis & Short

1. con-cĭdo, cĭdi, 3, v. n. [cado], to fall together, to fall down, to tumble to the ground (class. in prose and poetry).

  1. I. In gen., of buildings: conclave illud concidit, Cic. de Or. 2, 86, 353: navis veluti terrestre machinamentum, Tac. A. 14, 6: turris terrae motu, Suet. Tib. 74; cf.: urbs acerbissimo concidat incendio conflagrata, Auct. Her. 4, 8, 12.
    Of other objects: omne caelum, Cic. Rep. 6, 25, 27: ipse et equus ejus ante signum Jovis concidit, id. Div. 1, 35, 77: (alces) infirmas arbores pondere adfligunt atque unā ipsae concidunt, Caes. B. G. 6, 27: pinus bipenni Thessalā, Phaedr. 4, 7, 7: ad terram pondere vasto, Verg. A. 5, 448: sub onere, Liv. 24, 8, 17: pronus in fimo, Verg. A. 5, 333 al.
  2. II. Pregn.
    1. A. To fall down faint or lifeless, to fall in battle or combat (cf. cado, I. B. 2.): concidit, et sonitum simul insuper arma dederunt, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 396 Vahl.): paene in cursu concidi, Plaut. Ep. 2, 2, 16: vi morbi coactus concidere, Lucr. 3, 488; cf.: accesserat ad religionem, quod consul concidit, et parte membrorum captus, etc., Liv. 41, 16, 3; 10, 29, 7; cf. Lucr. 6, 759: Entellus concidit, ut quondam cava conciditpinus, Verg. A. 5, 448; Ov. M. 7, 538: sanus bibit, statim concidit, Quint. 4, 2, 54; cf.: concidere epoto poculo, id. 5, 13, 15; and: ad primum gustum, Suet. Ner. 33: deficientibus viribus, id. Tib. 73: par quoddam (gladiatorum) mutuis ictibus, id. Claud. 34; cf. Ov. M. 5, 77: Dido usa manu, id. H. 7, 196: sparo percussus, Nep. Epam. 9, 1: in proelio, Cic. Tusc. 1, 37, 89: vitio adversariorum, Nep. Ages. 5, 2.
      Of game: multaeque per herbas Conciderant illo percutiente ferae, Ov. H. 4, 94.
      Of victims, to be slaughtered or slain, to fall: vituluspropter mactatus concidit aras, Lucr. 2, 353; Tib. 1, 2, 62; Ov. M. 8, 764; 10, 272; hence also of Iphigenia, Lucr. 1, 99.
    2. B. Trop. (cf. cado, II.), to lose strength, value, etc., to fall to the earth, to be overthrown, to fail, be defeated, to decay, perish, fall, to go to ruin, waste away, cease; of the wind, to fall, subside, go down: concidunt venti, Hor. C. 1, 12, 30; Lucr. 4, 509.
      Of a flame: jam illa flamma, quae magnā congerie convaluerat, diductis quibus alebatur, concidet, Quint. 5, 13, 13; cf. in a figure: nonne, ut ignis in aquam conjectus continuo restinguitur et refrigeratur, sic refervens falsum crimen in purissimam et castissimam vitam collatum statim concidit et restinguitur? Cic. Rosc. Com. 6, 17: macie, to shrink together, shrivel up, Ov. H. 21, 215: illas assumere robora gentes, Concidere has, id. M. 15, 422; cf.: concidit auguris Argivi domus, Hor. C. 3, 16, 11: quā concidit Ilia tellus, Verg. A. 11, 245: eodem anno, quo Carthago concidit, Vell. 1, 13: judicum vocibus fractus reus et unā patroni omnes conciderunt, Cic. Att. 1, 16, 5; cf. id. ib. § 10: ecquis umquam tam ex amplo statu concidit? id. ib. 3, 10, 2: malas causas semper obtinuit, in optimā concidit, id. ib. 7, 25 med.: concidit (Phocion) maxime uno crimine, quod, etc., Nep. Phoc. 2, 4; Tac. A. 16, 21; cf.: Tiberii saevitiā, id. ib. 16, 29: hostes concidunt animis, are disheartened, Hirt. B. G. 8, 19; cf. Cic. Div. 2, 58, 119: scimus Romae solutione impeditā fidem concidisse, failed, was prostrated, id. Imp. Pomp. 7, 19; cf. id. ib. 7, 19 fin.: opes Persarum, Tac. A. 12, 13: senatūs auctoritas, Cic. Att. 1, 16, 7; cf.: imperii majestas, Nep. Pelop. 2, 4; Cic. Or. 43, 148: artificia, id. Ac. 2, 47, 146: praeclara nomina artificum, id. Verr. 2, 4, 6, § 12: omnis ferocia, Liv. 28, 26, 14: bellum, Tac. H. 2, 57 al.