Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

Furīna (also Furrīna), ae, f.,

  1. I. a goddess worshipped in ancient Rome, otherwise unknown: Furrinalia Furrinae, quod ei deae feriae reipublicae dies is, quojus deae honos apud antiquos. Nam ei sacra instituta annua et flamen attributus: nunc vix nomen notum paucis, Varr. L. L. 6, § 19 Müll.: quarum (Eumenidum) et Athenis fanum est et apud nos. ut ego interpretor, lucus Furinae, Cic. N. D. 3, 18, 46: ponticulus, qui est ad Furinae, Satricum versus, id. Q. Fr. 3, 1, 2, § 4.
  2. II. Deriv. Furī-nālis (Furrīn-), e, adj., of or belonging to Furina, Furinal-: flamen, Varr. L. L. 5, § 84; 7, § 45 Müll.
    In plur. subst.: Furī-nālia (Furrīn-), ium, n., the festival of Furina (celebrated on the 25th of July), Varr. L. L. 6, § 19; Calend. Maff. ap. Inscr. Orell. II. pp. 394 and 411; Paul. ex Fest. p. 88 Müll.

* fūrīnus, a, um, adj. [fur], of or belonging to thieves, thief- (a word formed in jest after the analogy of coquinus): non coquinumst, verum furinum forum, Plaut. Ps. 3, 2, 2.