Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

admīrābĭlis, e, adj. [admiror].

  1. I. Worthy of admiration, admirable, wonderful: admirabilis in dicendo vir, Cic. de Or. 1, 2: O clementiam admirabilem, id. Lig. 2, 6: gravitatem atque constantiam, id. Phil. 13, 41: scientia, id. ib. 9, 10.
    Ironically: o admirabilem impudentiam, audaciam, temeritatem, Cic. Phil. 3, 7, 18; so, o admirabilior oratio, id. Or. 35: magnitudo pop. R. admirabilior adversis rebus quam secundis, Liv. 22, 37: admirabilem licentiam, Cic. Fat. 16: quam admirabile est nomen, Vulg. Psa. 8, 2: de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum, ib. 1 Pet. 2, 9.
  2. II. That produces wonder, wonderful, astonishing, strange, rare, paradoxical: haec παράδοξα ili, nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27; cf. id. Par. praef. and Par. 4: admirabile genus (causae), a quo alienatus est animus eorum qui audituri sunt, id. Inv. 1, 15, 20: concursus, id. ib. 10, 7: gloria, id. ib. 3, 26.
    Comp.: non esse admirabilius Romanos Graeciā pelli quam Hannibalem Italiā pulsum esse, Liv. 42, 50; also Flor. 4, 2, 47.
    Sup. not used.
    Adv.: admīrābĭlĭter (only in the posit.).
      1. 1. Admirably, Cic. N. D. 2, 53, 132; id. Opt. Gen. Or. 6, 37; id. Att. 5, 14, 2.
      2. 2. Paradoxically, strangely, παραδόξως, Cic. Tusc. 4, 16 fin.