Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fraudo (arch. frūdo), āvi, ātum, 1 (archaic

  1. I. perf. subj.: fraudassis, Plaut. Rud. 5, 2, 58; in the dep. form: fraussus sit, id. As. 2, 2, 20; cf.: frausus erit, fraudem commiserit, Paul. ex Fest. p. 91 Müll.), v. a. [fraus], to cheat, beguile, defraud one of any thing (class.; syn.: fallo, frustror, circumvenio; inesco, deludo, decipio, etc.).
          1. (α) Aliquem aliqua re: cum Caecilius a Vario magnā pecuniā fraudaretur, Cic. Att. 1, 1, 3; cf.: grano uno fraudare decumanum, id. Verr. 2, 3, 8, § 20: milites praedā, Liv. 2, 42, 1: milites stipendio, Just. 6, 2: aurigarios mercede, Suet. Ner. 5: multos minutis mutuationibus, Cic. Fl. 20, 47: quos equidem non fraudaverim debitā laude, Quint. 2, 14, 1: nationes suā gloriā, Plin. 32, 6, 21, § 62: aliquem triumpho, Suet. Calig. 48: legentes judicio maximi auctoris, Quint. 9, 1, 25: pueros somno (Aurora), Ov. Am. 1, 13, 17: amantem spe, id. M. 14, 715: superos ture, Phaedr. 4, 20, 19: artus seniles animā, Ov. M. 7, 250: (animus) mutila sentit quaedam et quasi decurtata: quibus, tamquam debito fraudetur, offenditur, Cic. Or. 53, 178: nec fraudare suo veteri nomine, id. Fin. 5, 30, 91 (v. Madvig ad h. 1.): verba aliqua sui parte, Quint. 11, 3, 52: nomina origine, Ov. M. 7, 654: praeclarum factum memoriā, Vell. 2, 92: bellum sanguine, Luc. 2, 305: fraudans se ipse victu suo, Liv. 2, 10 fin.; 5, 47, 10.
          2. (β) Simply aliquem: quod ille unciatim vix de demenso suo, suum defraudans genium, compersit miser, Ter. Phorm. 1, 1, 10: quis sit, qui socium fraudarit et fefellerit, consideremus, Cic. Rosc. Com. 6, 17: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70: fidentem, Plaut. As. 3, 2, 15: quempiam, Cic. Caecin. 3, 7: creditores, id. Phil. 6, 4, 11: aliquem in hereditaria societate, id. Quint. 24, 76: lucernas (sc. oleo), to deprive of, Hor. S. 1, 6, 124: ipso jure rescindi quod fraudandae legis gratia esset ascriptum, i. e. to violate, Dig. 35, 1, 64.
          3. (γ) With a homogeneous object: metuo in commune, ne quam fraudem frausus siet, Plaut. As. 2, 2, 20.
  2. II. Transf., to embezzle a thing from a person, to purloin, steal; to withdraw, to diminish (perh. not in Cic.): hi stipendium equitum fraudabant, Caes. B. C. 3, 59, 3: cf. of the same: fraudata restituere, id. ib. 3, 60 fin.: annonam publicam, Dig. 48, 12, 1: vectigal, Papin. ib. 39, 4, 8: quod ego frudavi, Plaut. Trin. 2, 4, 11 Ritschl N. cr. (but not in id. Rud. 5, 2, 58, where the correct read. is defraudassis): bellum adversus Turnum propter fraudatas Laviniae nuptias fuit, withdrawn, not granted, Just. 43, 1: sic gignitur laudatus ille pallor, saturitate fraudatā, diminished, weakened, Plin. 9, 39, 64, § 138.