Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fŭrĭālis, e, adj. [furiae].

  1. I. Of or pertaining to the Furies, or like the Furies, furious, raging, dreadful, fearful (mostly poet.; syn.: furiosus, furibundus, fanaticus): Alecto torvam faciem et furialia membra Exuit, Verg. A. 7, 415: caput Cerberi, Hor. C. 3, 11, 13: incessus, Liv. 7, 17, 3: arma, i. e. of the Bacchantes, Ov. M. 6, 591; cf. Erichtho, id. H. 15, 139: furialis illa vox (Clodii) nefariis stupris effeminata, Cic. Planc. 35, 86: dira exsecratio ac furiale carmen, Liv. 10, 41, 3: caedes, Ov. M. 6, 657; cf.: quod pretium speret pro tam furialibus ausis, id. ib. 6, 84: dens leonis, Mart. 2, 75, 7: mensae Atrei, Ov. Am. 3, 12, 39: tollitur in caelum furiali turbine clamor, fearful, Sil. 16, 320.
    In neutr., adverb.: aurigae furiale minetur Efferus, Stat. Th. 6, 429; Claud. B. Get. 326.
  2. II. Act., making mad, infuriating (poet. and very rare): haec me irretivit veste furiali inscium, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: aurum, Val. Fl. 6, 670: oscula, id. 7, 254.
    Adv.: fŭrĭālĭter, furiously, madly, franticly: odit, Ov. F. 3, 637.