Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pĕr-ĕo, ĭi (īvi), ĭtum, īre (periet for peribit, Coripp. Johann. 7, 27; perf. perivit, App. M. 4, 21: perīt, Juv. 8, 85: perisset, Lact. 3, 20, 17 al.: perisse, Liv. 1, 49, 1; Ov. Am. 2, 19, 56; fut. periet, Vulg. Sap. 4, 19 al.), v. n.

  1. I. To pass away, come to nothing; to vanish, disappear, be lost: e patriā, Plaut. Capt. 3, 4, 5: ecqua inde perisset soror, Ter. Eun. 3, 3, 15: ne vena periret aquae, Ov. Tr. 3, 7, 16.
    1. B. Esp., to pass through, leak, be absorbed (poet.): lymphae Dolium pereuntis, Hor. C. 3, 11, 27; cf.: postremo pereunt imbres, ubi eos pater aether In gremium matris terrai praecipitavit, Lucr. 1, 250.
  2. II. To pass away, to be destroyed, to perish (the predom. and class. signif. of the word; syn.: occĭdo, intereo, obeo).
    1. A. In gen.: aedes cum fundamento perierint, Plaut. Most. 1, 2, 69: tantam pecuniam tam brevi tempore perire potuisse, Cic. Phil. 5, 4, 11: totum exercitum periturum, Nep. Epam. 7, 4: fac pereat vitreo miles ab hoste tuus (in the game of chess), let your knight be taken by a pawn, Ov. A. A. 2, 208: causae cur urbes perirent, Hor. C. 1, 16, 19: peritura regna, Verg. G. 2, 498: puppis, Ov. F. 3, 600: Troja peritura, Verg. A. 2, 660: pereunt sole tepente nives, melt away, Ov. F. 3, 236: telum rubigine, Hor. S. 2, 1, 13: comae, Ov. Am. 1, 14, 30: fabae laeso flore, id. F. 5, 267.
      Of the crocus: gaudet calcari et atteri, pereundoque melius provenit, Plin. 21, 6, 17, § 34.
    2. B. In partic.
      1. 1. To perish, lose one’s life, die (class.): non intellego, quamobrem, si vivere honeste non possunt, perire turpiter velint; aut cur minore dolore perituros se cum multis, quam si soli pereant, arbitrentur, Cic. Cat. 2, 10, 21: summo cruciatu supplicioque, id. N. D. 3, 33, 81: fame, id. Inv. 2, 57, 172: eodem leto esse pereundum, id. Div. 1, 26, 56: morbo, Hor. Ep. 1, 7, 86: naufragio, Cic. Deiot. 9, 25: hominum manibus, Verg. A. 3, 606: uterque juravit, periturum inter nos secretum, that it should perish with us, Petr. 21: ab Hannibale, at his hands, Plin. 11, 37, 73, § 189: perire turpiter, Cic. Cat. 2, 10, 21: fortiter, Hor. S. 2, 3, 42: generosius, id. C. 1, 37, 21: a morbo, Nep. Reg. 3, 3.
      2. 2. To pine away with love, to be desperately in love; to love to desperation (poet.): indigno cum Gallus amore peribat, Verg. E. 10, 10; Cat. 45, 3: quo beatus Vulnere, quā pereat sagittā, Hor. C. 1, 27, 11: ipse Paris nudā fertur periisse Lacaenā, Prop. 2, 12, 13.
        With acc. of the beloved object, Plaut. Poen. 5, 2, 135.
      3. 3. To be lost, wasted, spent in vain: ne et oleum et opera perierit, Cic. Att. 2, 17, 1: tempora, Ov. R. Am. 107: labor, id. M. 1, 273: nullus perit otio dies, Plin. 11, 6, 5, § 14: ne nummi pereant, Hor. S. 1, 2, 133: minae, Ter. Ad. 4, 7, 25: aurum, Col. 11, 1, 29; cf. actiones, Liv. 39, 18.
      4. 4. To be lost, ruined, undone: quid fieri tum potuit? jampridem perieramus, Cic. Att. 14, 10, 1: meo vitio pereo, id. ib. 11, 9, 1.
        Hence, perii, etc., as an exclamation of despair, I am lost! I’m undone! hei mihi, disperii! vocis non habeo satis: vicini, interii, perii, Plaut. Most. 4, 3, 36: perii, interii, occidi! quo curram! quo non curram? id. Aul. 4, 9, 1: perii animo, am disheartened, id. Rud. 2, 6, 26; cf.: ingenio perii, Ov. Tr. 2, 2; Lucr. 4, 1136: periimus, actum est, we are lost, it is all over with us, Ter. Ad. 3, 2, 26: perierat et inventus est, Vulg. Luc. 24, 32; 15, 6.
        So, peream, si, nisi, in asseverations, may I perish, may I die, if or if not, Ov. H. 17, 183; Cassiod. ap. Cic. Fam. 15, 19, 4; Ov. P. 3, 5, 47; id. H. 17, 183.
        Gerund and gerundive: nisi illud perdo argentum, pereundum est mihi, Plaut. As. 1, 3, 91; Prop. 2, 1, 53: pereundi figurae, Ov. H. 10, 81: pereundi terminus, Sil. 3, 559: puppis pereunda est probe, must be lost, Plaut. Ep. 1, 1, 70.
    3. C. Trop., of moral qualities, etc.: pudor periit, Plaut. Bacch. 3, 3, 81: fides, id. Truc. 1, 1, 24: virtus, Ov. F. 2, 227.

pĕrītus, a, um, adj. [prop. Part. of perior (in ex-perior); root par-, per-; Gr. περάω; v. periculum], experienced, practised, practically acquainted, skilled, skilful, expert (cf.: gnarus, consultus).

  1. I. Lit.
          1. (α) Absol.: nil iam mihi novi Offerri pote, quin sim peritus, Plaut. Pers. 2, 3, 19: doctos homines vel usu peritos, Cic. Off. 1, 41, 147: docti a peritis, id. ib. 3, 3, 15: ab hominibus callidis ac peritis animadversa, id. de Or. 1, 23, 109: decede peritis, Hor. Ep. 2, 2, 213: me peritus discet Iber, id. C. 2, 20, 19: homo peritissimus, Cic. de Or. 1, 15, 66: hominem peritissimum in eis ipsis rebus, superare, quas, etc., id. ib. 1, 15, 66: peritissimi duces, Caes. B. C. 3, 73; Prop. 1, 10, 7.
          2. (β) With gen.: multarum rerum peritus, Cic. Font. 7, 15: antiquitatis nostrae et scriptorum veterum litterate peritus, id. Brut. 56, 205: earum regionum, Caes. B. C. 1, 48: caelestium prodigiorum, Liv. 1, 34: peritiores rei militaris, id. 3, 61: bellorum omnium peritissimus, Cic. Imp. Pomp. 23, 68: peritissimi caeli ac siderum vates, Curt. 4, 10, 4: juris, Juv. 1, 128: vir movendarum lacrimarum peritissimus, Plin. Ep. 2, 11, 3: definiendi, Cic. Off. 3, 14, 60.
          3. (γ) With abl.: jure peritus, Lucil. ap. Charis. p. 62 P.: jure peritissimus, Aur. Vict. Epit. 19: quis jure peritior? Cic. Clu. 38, 107: peritus bello, Vell. 2, 29, 3: peritus disciplinā militari, Gell. 4, 8, 2: arte fabricā peritus, Dig. 33, 7, 19.
          4. (δ) With ad: ad usum et disciplinam peritus, Cic. Font. 15, 43: et ad respondendum et ad cavendum peritus, id. de Or. 1, 48, 212: ad prospicienda cavendaque pericula, Just. 31, 2, 2.
            (ε) With in and abl.: sive in amore rudis, sive peritus erit, Prop. 2, 34 (3, 32), 82.
            (ζ) With de: de agriculturā peritissimus, Varr. R. R. 1, 2, 10.
            (η) With acc. (poet.): arma virumque peritus, Aus. Epigr. 137.
            (θ) With inf. or object-clause (poet. and in post-Aug. prose): soli cantare periti Arcades, Verg. E. 10, 32: peritus obsequi, Tac. Agr. 8: urentes oculos inhibere perita, Pers. 2, 34: rex peritus, fortius adversus Romanos aurum esse quam ferrum, Flor. 3, 1, 7.
            Hence, subst.: pĕrītissĭ-mus, i, m., a man of extraordinary skill: cum discendi causā duobus peritissimis operam dedisset, etc., Cic. Brut. 42, 154.
  2. II. Transf., of abstract things, skilfully constructed, clever: peritae fabulae, Aus. Ep. 16, 92.
    Hence, adv.: pĕrītē, in an experienced manner, skilfully, expertly, cleverly: quod institutum perite a Numa, Cic. Leg. 2, 12, 29: perite et ornate dicere, id. de Or. 2, 2, 5; Gell. 17, 5 fin.: callide et perite versari in aliquā re, Cic. de Or. 1, 11, 48: distributa perite, id. ib. 2, 19, 81.
    Comp.: peritius fit aliquid ab aliquo, Sen. Ep. 90, 33.
    Sup.: aliquid peritissime et callidissime venditare, Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135: disputare, Val. Max. 8, 11, 1: suavissime et peritissime legere, Plin. Ep. 3, 15, 3.