Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Perseus.
The word priv��rit could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:
No entries found. Showing closest matches:
prīvantĭa, ĭum, n., v. privo, II. A.
‡ prīvātārĭus, a, um, adj. [privatus], private (post-class.), Edict. Dioclet. p. 22.
‡ prīvātīcĭus, a, um, adj. [privatus], privative, negative: privaticia, στερητικά, Gloss. Lat. Gr.
prīvātim, adv. [privatus].
- I. In gen., apart from State affairs, for one’s self, as an individual, in private, privately, in a private capacity (opp. publice; class.): eloquentiā et privatim et publice homines perverse abutuntur, Cic. Inv. 1, 4, 5: aut privatim gerere aliquid malunt, aut capessunt rem publicam, id. Fin. 5, 20, 57: privatim mandare rem alicui, id. Rosc. Am. 39, 114: in peregrino quaeritur, privatimne an publice venerit, id. Off. 1, 41, 149: nec societatem tibi quippiam debere nec privatim Quintium debuisse, id. Quint. 4, 15: privatim degeneres, in publicum exitiosi, Tac. A. 11, 17: privatim et publice rapere vasa caelata, Sall. C. 11, 6: publice privatimque gratiam petere, Caes. B. G. 5, 53: fidem sanctam habuit tam privatim, quam publice, towards individuals, Gell. 20, 1, 39; opp. publicitus, Plaut. Bacch. 2, 3, 80: qui privatim plus possint quam ipsi magistratus, Caes. B. G. 1, 17: nulla me ipsum privatim pepulit insignis injuria, Cic. Fam. 4, 13, 2; Liv. 5, 30: Fabius infestus privatim Papirio erat, personally, id. 9, 38.
- II. In partic.
- A. Apart, separately, especially, particularly (post-Aug.): de iis privatim condidit volumen Amometus, Plin. 6, 17, 20, § 55: oleum cicinum privatim dicitur purgare praecordia, id. 23, 4, 41, § 83: appellatione privatim sibi assignatā, Quint. 8, 2, 5.
- B. At home: nec privatim se tenuit, in foro inambulavit, Liv. 23, 7, 10.
prīvātĭo, ōnis, f. [privo], a taking away, privation of a thing (class.): doloris, Cic. Fin. 1, 11, 37 and 38; 2, 9, 28: culpae, Gell. 2, 6, 10.
prīvātīvus, a, um, adj. [privo], denoting privation; in gram., privative, negative (post-class. for privans): ne particula privativa est, Gell. 13, 22; cf.: pars, quam Graeci κατὰ στέρησιν dicunt, id. 5, 12, 10.
Hence, adv.: prīvātīvē, negatively, Boëth. Analyt. Prior. 1, p. 483.
prīvātō, adv., v. privo, P. a. fin.
prīvātus, a, um, Part. and P. a., from privo.
‡ prīvĕras, mulieres privatas dicebant, Paul. ex Fest. p. 252 Müll. [prob. from priver, era, erum, as a collat. form of privus].
Prīvernum, i, n.,
- I. a very ancient town of Latium, now ruins near Piperno, Liv. 8, 1; 8, 20; Verg. A. 11, 540; Val. Max. 6, 2, 1.
Hence,
- II. Prīvernas, ātis, adj., of or belonging to Privernum, Privernian: fundus, Cic. de Or. 2, 55, 224; id. Clu. 51, 141: ager, id. Agr. 2, 25, 66; Liv. 7, 16. de senatu Privernate ita decretum, id. 8, 20: bellum, id. 8, 19: in Privernati, in the territory of Privernum, Cic. Clu. 51, 141.
In plur.: Prīvernātes, ĭum, m., the inhabitants of Privernum, Liv. 7, 15; 8, 1: Privernatium causā, id. 8, 21: vina Privernatia, Plin. 14, 6, 8, § 65 Sill.
Prīvernus, i, m., the name of an Italian, Verg. A. 9, 576.
‡ prīvicloes, privis id est singulis, Fest. p. 204 Müll. [archaic dat. or abl. plur. from priviclus, dim. from privus].
prīvignus, i, m., and prīvigna, ae, f. [for privigenus, from privus-gigno; prop. of a separate race].
- I. A step-son; a step-daughter (class.): uxor liberis ex aliā uxore natis noverca dicitur: matris vir ex alio viro natis vitricus appellatur: eorum uterque natos aliunde privignos privignasque vocant, Dig. 38, 10, 4.
- A. Privignus, Sall. C. 15, 2; Cic. Clu. 66, 188; id. Q. Fr. 3, 3, 2; Hor. Ep. 1, 3, 2; Prop. 2, 1, 52; Dig. 38, 10, 7: PRIVIGNVS MEVS, Monum. Ancyr.: venenum privigno datum, Juv. 6, 134.
- B. Privigna: de uxore Tuberonis et privignā, Cic. Att. 13, 20, 2; Just. 14, 6, 3.
- C. Plur.: illic matre carentibus Privignis mulier temperat innocens, step-children, Hor. C. 3, 24, 18; Dig. 23, 2, 34.
- II. Transf., of plants (poet.), adj.: privignae proles, Col. 10, 161.
prīvĭlēgĭārĭus, ii, m. [privilegium], one who has a privilege, a privileged person (post-class.), Dig. 14, 5, 3; cf. ib. 2, 14, 10; 42, 5, 24.
prīvĭlēgĭum, ii, n. [privus-lex],
- I. a bill or law in favor of or against an individual (class.): in privatos homines leges ferri noluerunt; id est enim privilegium, Cic. Leg. 3, 19, 44; cf. id. Sest. 30, 65; id. Dom. 17, 43: de te privilegium tulit, id. Par. 4, 32; id. Brut. 23, 89: licuit tibi ferre non legem, sed nefarium privilegium, id. Dom. 10, 26: privilegia irrogare, id. ib. 10, 42: vim et crudelitatem privilegii publicis litteris consignavit, id. Red. in Sen. 11, 29.
- II. In the post-Aug. period, an ordinance in favor of an individual, privilege, prerogative (cf.: beneficium, jus praecipuum, immunitas): coloniam habuisse privilegium, et vetustissimum morem, arbitrio suo rempublicam administrare, Plin. Ep. 10, 47 (56), 1; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 109 (110): quaedam privilegia parentibus data sunt, Sen. Ben. 3, 11, 1: privilegio munitus, Dig. 38, 17, 2: privilegium aetatis, Just. 2, 10, 2; Ambros. in Psa. 118, Serm. 13, 15: sacerdotum, Suet. Aug. 93: athletarum, id. ib. 45.
prīvo, āvi, ātum, 1, v. a. [privus].
- I. To bereave, deprive, rob, strip of any thing (class.; cf.: orbo, viduo).
- (α) With abl.: haec meretrix meum erum … privavit bonis, luce, honore, Plaut. Truc. 2, 7, 20: donis privatus sum, id. ib. 2, 7, 56: aliquem approbatione, Cic. Ac. 2, 19, 61: praepositio in privat verbum eā vi, quam haberet, si in praepositum non fuisset, id. Top. 11, 48: aliquem somno, id. Att. 9, 10, 1: se oculis, id. Fin. 5, 29, 87: aliquem vitā, id. Phil. 9, 4, 8: aliquem communi luce, id. Quint. 23, 74: patriam aspectu suo, id. Fam. 4, 9, 3: cibo, Lucr. 1, 1038: lumine, Ov. P. 1, 1, 53: fide, Stat. Th. 2, 695.
- (β) With gen. (anteclass.): me cum privares tui, Afran. ap. Non. 498, 17 (Com. Rel. p. 156 Rib.).
- (γ) With acc. (ante-class.): quod res vis hunc privari pulcras quas uti solet? Nov. ap. Non. 500, 16 (l. l. p. 224 Rib.).
- II. To free, release, deliver from any thing; with abl.: aliquem injuriā, Cic. Agr. 1, 4, 13: exsilio, id. Att. 1, 16, 9: molestiā, id. ib. 12, 26, 2: dolore, id. Fin. 1, 11, 37: dolore, Lucr. 1, 60: dominis superbis, id. 2, 1091: formidine, Hor. S. 2, 7, 77.
Hence,
- A. prīvantĭa, ĭum, n., privatives, a transl. of the Gr. στερητικά: sunt enim alia contraria, quae privantia licet appellemus Latine, Graece appellantur στερητικά, Cic. Top. 11, 48.
- B. prīvātus, a, um, P. a.
- I. Apart from the State, peculiar to one’s self, of or belonging to an individual, private (opp. publicus or communis; cf. domesticus; class.): nihil privati ac separati agri, Caes. B. G. 4, 1: utatur privatis ut suis, Cic. Off. 1, 7, 20: privatus illis census erat brevis, Commune magnum, Hor. C. 2, 15, 13: vestem mutare privato consensu, opp. publico consilio, Cic. Sest. 12, 27: de communi quicquid poterat, ad se in privatam domum sevocabat, id. Quint. 3, 13: res quae ipsius erant privatae, private property, id. ib. 4, 15: privatae feriae vocantur sacrorum propriorum, velut dies natales, Fest. p. 242 Müll.
- B. Esp., of persons, not in public or official life, private, deprived of office: cum projectis fascibus et deposito imperio, privatus et captus ipse in alienam venisset potestatem, Caes. B. C. 2, 32; Liv. 3, 41: vir privatus, a private individual, one who is not a magistrate, or in any public office: privato viro imperium extra ordinem dare, Cic. Phil. 11, 10, 25: Bibulus ex iis, qui privati sunt, id. Fam. 1, 1, 3: privatus an cum potestate, id. Inv. 1, 25, 35: privati, opp. reges, id. Div. 1, 40, 89.
- C. Of things: aedificia, isolated, apart from the villages, Caes. B. G. 1, 5: vita privata et quieta, a private life, withdrawn from State affairs, Cic. Sen. 7, 22.
- D. Neutr. absol. in the phrases in privato, in private, opp. in publico, in public, Liv. 39, 18: in privatum, for private use: tabernas vendidit in privatum, id. 40, 51: ex privato, from one’s private property: tributum ex privato conferre, id. 30, 44.
- E. Subst.: prīvātus, i, m. (sc. homo), a man in private life, citizen (opp. magistratus): hic qualis imperator nunc privatus est, Plaut. Capt. 1, 2, 63: an vero P. Scipio pontifex maximus Ti. Gracchum privatus interfecit; Catilinam nos consules perferemus? Cic. Cat. 1, 1, 3.
Plur., Cic. Leg. 3, 19, 43: consilium dedimus Sullae, privatus ut altum Dormiret, Juv. 1, 16.
- II. In the time of the emperors, private, i. e. not imperial, not belonging to the emperor or to the imperial family: id sibi (Domitiano) maxime formidolosum, privati hominis (i. e. Agricolae) nomen supra principis attolli, Tac. Agr. 39: ut summum fastigium privati hominis impleret, cum principis noluisset, Plin. Ep. 2, 1, 2: spectacula, not given by the emperor, Suet. Ner. 21.
Adv.: prīvā-tō, at home (very rare for the class. privatim, q. v.): privato nos tenuissemus, Liv. Fragm. ap. Prisc. p. 1009 P.
prīvus, a, um, adj.
- I. Single (archaic): veteres priva dixerunt, quae nos singula dicimus, Gell. 10, 20, 4: in dies privos, Lucr. 5, 733: privas mutari in horas, id. 5, 274: in privas quoniam (vox) se dividit aures, id. 4, 566.
- II. Transf.
- A. Each, every individual: privam quamque particulam venti sentire, Lucr. 4, 261.
Distributively, one each: item his discipulis privos custodes dabo, Plaut. Ps. 3, 2, 75: ut privos lapides silices privasque verbenas secum ferrent, each a stone, Senatus Consultum ap. Liv. 30, 43, 9: abdomina thynni, Lucil. ap. Non. 35, 22: in praesentia bubus privis binisque tunicis donati, Liv. 7, 37, 2 Weissenb. ad loc.; cf.: privos privasque antiqui dicebant pro singulis, Paul. ex Fest. p. 226, 6.
- B. One’s own, private, peculiar, particular: (viden’ ut pauper) conducto navigio aeque Nauseat, ac locuples, quem ducit priva triremis? Hor. Ep. 1, 1, 92: turdus, Sive aliud privum dabitur tibi, id. S. 2, 5, 10: opercula doliis priva, Cato, R. R. 10, 4; cf. id. ib. 3, 5: privum aliquid da, quod possim titulis, incidere, Juv. 8, 68: Graeci ea dicunt privis vocibus, Gell. 11, 16, 1.
- C. Deprived of, without: privus ipse militiae, Sall. H. 1, 100 Dietsch: turba imperitorum priva verae rationis, App. de Deo Socr. 3, p. 43, 2.