Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sălūto, āvi, ātum (gen. plur. salutantum, Lucr. 1, 318; Verg. G. 2, 462; Ov. M. 5, 295), 1, v. a. [salus].

  1. * I. (Acc. to salus, I. A.) To keep safe, to preserve: sequenti anno palmites salutentur pro viribus matris singuli aut gemini, Plin. 17, 22, 35, § 177.
  2. II. (Acc. to salus, I. B.) To greet, wish health to, pay one’s respects to, salute any one (freq. in all periods and kinds of composition; cf.: salvere jubeo).
    1. A. In gen.: Charmidem Lysiteles salutat, greets, bids good-day, Plaut. Trin. 5, 2, 29: Ly. Di te ament, Agorastocles. Ag. Magis me benigne nunc salutas, quam antidhac, id. Poen. 3, 5, 7; cf. Cic. Phil. 13, 2, 4; id. Att. 5, 2, 2; Suet. Aug. 53: equidem te heri advenientem ilico et salutavi et, valuissesne usque, exquisivi simul, Plaut. Am. 2, 2, 83 sq.: cum ille eum salutasset, ut fit, dixissetque: Quid agis, Grani? respondit: Immo vero, tu Druse, quid agis? Cic. Planc. 14, 33: aliquem paulo liberius, id. Cael. 16, 38 fin.: salutabunt benigne, comiter appellabunt unum quemque nostrum, id. Phil. 13, 2, 4: eo me salutat blandius, Plaut. Aul. 2, 2, 8: quos postquam salutavi, Quid vos, inquam, Brute et Attice, nunc? Cic. Brut. 3, 10: quem quidem sui Caesarem salutabant, greeted as Cœsar, saluted by the name of Cœsar, id. Att. 14, 12, 2; cf. passively: Pompeius eo proelio Imperator est appellatus. Hoc nomen obtinuit, atque ita se postea salutari passuś est, * Caes. B. C. 3, 71; so, aliquem imperatorem, Tac. A. 2, 18; id. H. 2, 80: aliquem dominum regemque. Juv. 8, 161: Nero Britannicum nomine, illi Domitium salutavere, Tac. A. 12, 41; Liv. 1, 6; Suet. Aug. 58: bene vale Tironemque meum saluta nostris verbis, greet in my name, for me, Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 2: Dionysius te omnesque vos salutat, salutes, sends greeting to, Cic. Att. 4, 11, 2: esse salutatum vult te, Ov. P. 2, 7, 1.
      Absol.: ut salutem, Ter. Ad. 3, 3, 92; id. Eun. 2, 2, 28.
      Of paying reverence to a divinity: deos atque amicos iit salutatum ad forum, Plaut. Bacch. 2, 3, 113; Cato, R. R. 2, 1; Plaut. Stich. 4, 1, 29; id. Curc. 1, 1, 70; Ter. Phorm. 2, 1, 81: Cic. Rosc. Am. 20, 56 al.
      Of wishing one well when sneezing: cur sternumentis salutamus? why do we say, God bless you? Plin. 28, 2, 5, § 23.
      Of greeting a place: Italiam laeto socii clamore salutant, Verg. A. 3, 524: agros, Ov. M. 3, 25; cf. templa, id. ib. 15, 687; id. Tr. 1, 1, 15.
      1. 2. To bid farewell, to take leave (rare): etiamnunc saluto te, priusquam eo, Plaut. Mil. 4, 8, 29: notam puppem de rupe salutant, Stat. Th. 4, 31.
    2. B. In partic.
      1. 1. To visit out of compliment, to pay one’s respects to, to wait upon a person: Curtius venit salutandi causā, Cic. Att. 13, 9, 1: cum ad me salutandi causā venisset, id. ib. 6, 2, 1: eram continuo Piliam salutaturus, id. ib. 14, 20, 5: salutatum introire, Sall. C. 28, 1; Hor. S. 1, 6, 101; cf. Juv. 10, 90; 3, 184.
      2. 2. To greet one’s visitors (rare): mane salutamus domi et bonos viros multos, etc. … Veniunt etiam, qui, etc., Cic. Fam. 9, 20, 3.
      3. 3. Under the emperors, of the morning attendance at court, Suet. Tib. 32; id. Galb. 17; id. Oth. 6; id. Vesp. 12; 21; Tac. H. 2, 92 et saep.