Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ad-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. [2. do] (addues for addideris, Paul. ex Fest. p. 27 Müll.), to put, place, lay, etc., a person or thing to another.

  1. I. In gen.
    1. A. Lit., NEVE AVROM ADDITO, let no gold be put into the grave with the dead, Fragm. of the XII. Tab. in Cic. de Leg. 2, 24: Argus, quem quondam Ioni Juno custodem addidit, Plaut. Aul. 3, 6, 20; so id. Mil. 2, 6, 69: adimunt diviti, addunt pauperi, Ter. Ph. 2, 1, 47: spumantia addit Frena feris, Verg. A. 5, 818: Pergamaque Iliacamque jugis hanc addidit arcem, i.e. imposuit, id. ib. 3, 336; Hor. Epod. 8, 10: flammae aquam, to throw upon, Tib. 2, 4, 42: incendia ramis, Sil. 7, 161: propiorem Martem, to bring nearer, id. 5, 442.
      With in: uram in ollulas addere, Varr. R. R. 2, 54, 2: glandem in dolium, id. ib. 3, 15, 2: eas epistulas in eundem fasciculum velim addas, Cic. Att. 12, 53: adde manus in vincla meas, Ov. Am. 1, 7, 1; id. A. A. 2, 672, 30.
      Poet.: cum carceribus sese effudere quadrigae, addunt in spatia, i. e. dant se, Verg. G. 1, 513, v. Heyne and Forb.
      Hence,
    2. B. Trop., to bring to, to add to; with dat.: pudicitiae hujus vitium me hinc absente’st additum, Plaut. Am. 2, 2, 179: fletum ingenio muliebri, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50; also absol.: operam addam sedulo, Plaut. Cist. 1, 1, 54; so id. Pers. 4, 4, 57: addere animum, or animos, to give courage, make courageous: mihi quidem addit animum, Ter. Heaut. 3, 2, 31: sed haec sunt in iis libris, quos tu laudando animos mihi addidisti, Cic. Att. 7, 2, 4; so, animos cum clamore, Ov. M. 8, 388.
      So also: addis mihi alacritatem scribendi, Cic. Att. 16, 3: verba virtutem non addere, impart, bestow, Sall. C. 58: severitas dignitatem addiderat, id. ib. 57: audaciam, id. J. 94: formidinem, id. ib. 37: metum, Tac. H. 1, 62; cf. ib. 76: ex ingenio suo quisque demat vel addat fidem, id. G. 3: ardorem mentibus, Verg. A. 9, 184: ductoribus honores, id. ib. 5, 249; hence, addere alicui calcar, to give one the spur, to spur him on: anticipate atque addite calcar, Varr. ap. Non. 70, 13: vatibus addere calcar, Hor. Ep. 2, 1, 217 (cf.: admovere calcar Cic. Att. 6, 1, and adhibere calcar, id. Brut. 56).
  2. II. Esp.
    1. A. To add to by way of increase, to join or annex to, to augment, with dat. or ad (the most common signif. of this word): etiam fides, ei quae accessere, tibi addam dono gratiis, Plaut. Ep. 3, 4, 37: verbum adde etiam unum, id. Rud. 4, 3, 68; cf. Ter. And. 5, 2, 19: non satis habes quod tibi dieculam addo? id. ib. 4, 2, 27; so id. Eun. 1, 1, 33; id. Ph. 1, 1, 8: illud in his rebus non addunt, Lucr. 3, 900: quaeso ne ad malum hoc addas malum, Caec. ap. Non. 154, 15: addendo deducendoque videre quae reliqui summa fiat, Cic. Off. 1, 18, 59; so id. de Or. 2, 12 fin.; id. Fam. 15, 20; id Att. 1, 13: acervum efficiunt uno addito grano, id. Ac. 2, 16, 49: hunc laborem ad cotidiana opera addebant, Caes. B. C. 3, 49: multas res novas in edictum addidit, he made essential additions to, Nep. Cat. 2, 3: eaque res multum animis eorum addidit, Sall. J. 75, 9: addita est alia insuper injuria, Liv. 2, 2: novas litterarum formas addidit vulgavitque, Tac. A. 11, 13; cf. ib. 14 al.
      Poet.: noctem addens operi, also the night to the work, Verg. A. 8, 411; ut quantum generi demas, virtutibus addas, Hor. Ep. 1, 20, 22.
      With ad: additum ad caput legis, Suet. Calig. 40; so Flor. 1, 13, 17.
      Poet. with inf.: ille viris pila et ferro circumdare pectus addiderat, he instructed them in addition, Sil. 8, 550: addere gradum (sc. gradui), to add step to step, i. e. to quicken one’s pace: adde gradum, appropera, Plaut. Tr. 4, 3, 3; so Liv. 3, 27; 26, 9; Plin. Ep. 6, 20; cf. Doed. Syn. 4, 58: addito tempore, in course of time: conjugia sobrinarum diu ignorata addito tempore percrebuisse, Tac. A. 12, 6; so also: addita aetate, with increased age: in infantia scabunt aures; quod addita aetate non queunt, as they grow older, Plin. 11, 48, 108, § 260.
      1. 2. Mercant. t. t., to add to one’s bidding, to give more: nihil addo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 63, 255.
    2. B. When a new thought is added to what precedes, as an enlargement of it, it is introduced by adde, adde huc, adde quod, and the like (cf. accedo), add to this, add to this the circumstance that, or besides, moreover . . .: adde furorem animi proprium atque oblivia rerum, adde quod in nigras lethargi mergitur undas, Lucr. 3, 828 sq. (cf. the third verse before: advenit id quod eam de rebus saepe futuris Macerat): adde huc, si placet, unguentarios, saltatores totumque ludum talarium, Cic. Off. 1, 42, 150: adde hos praeterea casus, etc., Hor. S. 2, 8, 71: adde huc populationem agrorum, Liv. 7, 30: adde quod pubes tibi crescit omnis, Hor. C. 2, 8, 17; id. Ep. 1, 18, 52: adde quod ingenuas didicisse fideliter artes Emollit mores nec sinit esse feros, Ov. Pont. 2, 9, 49: adde huc quod mercem sine fucis gestat, Hor. Sat. 1, 2, 83: adde super dictis quod non levius valeat, id. ib. 2, 7, 78.
      So also when several are addressed, as in the speech of Scipic to his soldiers: adde defectionem Italiae, Siciliae, etc., Liv. 26, 41, 12.
      Also with the acc. and inf.: addebat etiam, se in legem Voconiam juratum contra eam facere non audere, Cic. Fin. 2, 17, 55; and with an anticipatory dem. pron.: Addit etiam illud, equites non optimos fuisse, id. Deiot. 8, 24: Addit haec, fortes viros sequi, etc., id. Mil. 35, 96 al.: addito as abl. absol. with a subj. clause; with the addition, with this addition (post-Aug.): vocantur patres, addito consultandum super re magna et atroci, with this intimation, that they were to consult, etc., Tac. A. 2, 28: addito ut luna infra terram sit, Plin. 15, 17, 18, § 62 (cf.: adjuncto uthaberentur, Cic. Off. 2, 12).
      Hence, addĭtus, a, um, P. a. (addo I.), joined to one as a constant observer; so,
    1. A. Watching or observing in a hostile or troublesome manner: si mihi non praetor siet additus atque agitet me, Lucil. ap. Macr. Sat. 6, 4.
      Hence, in gen.,
    2. B. Pursuing one incessantly, persecuting: nec Teucris addita Juno Usquam aberit, Verg. A. 6, 90 Serv. (= adfixa, incumbens, infesta).