Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. and a. (a strengthened cedo, and corresp. with it in most of its signiff.); lit., to go, walk; hence,

  1. I. Neutr., with reference to the terminus a quo, to go or walk away from a place, to depart, retire, withdraw, remove from (in lit. signif. rare but class.).
    1. A. In gen.: concedite atque abscedite omnes, de viā decedite, Plaut. Am. 3, 4, 1; so absol., Ter. Eun. 1, 2, 102; id. Hec. 4, 2, 21; cf.: ipsae concedite silvae, farewell, Verg. E. 10, 63.
      With prep.: a foribus, Plaut. Most. 2, 1, 82: abs te, id. Pers. 1, 1, 51: ab oculis alicujus, Cic. Cat. 1, 7, 17: superis ab oris, Verg. A. 2, 91: ex aedibus, Ter. Hec. 4, 4, 57.
      With abl. only: oculis, Plaut. Ep. 5, 2, 16: caelo, Verg. A. 10, 215: solio, Sil. 3, 628.
      With adv.: hinc, Plaut. Ps. 1, 5, 158; Ter. Eun. 1, 2, 126; id. Heaut. 3, 3, 11.
    2. B. Esp.
      1. 1. Pregn. ( = cedo, II. A. 2.), to pass away, disappear, vanish, in Tac. (with and without vitā), to depart from life, die: tumor et irae Concessere deūm, Verg. A. 8, 41: vitā, to die, Tac. A. 1, 3; 3, 30; 6, 39; 12, 39; 14, 51; and absol.: quandoque concessero, id. ib. 4, 38; 13, 30; the same: concessit superis ab oris, Verg. A. 2, 91; cf.: vitā per auras concessit ad Manes, id. ib. 10, 820.
      2. 2. With dat. or absol., prop. qs. to go out of the way for one (on account of his wishes, or his superior power or excellence), i. e. to yield to, submit, give way to, adapt one’s self to.
        1. a. To yield or submit to power or compulsion: ut magnitudini medicinae doloris magnitudo concederet, Cic. Tusc. 4, 29, 63: certum est, concedere homini nato nemini, Plaut. Cas. 2, 4, 15: neque nox quoquam concedit die (i. e. diei), id. Am. 1, 1, 120 (cf. id. ib. 1, 3, 48): cedant arma togae, concedat laurea linguae, Cic. Poët. Off. 1, 22, 77 (cf. id. Pis. 30, 74, and Quint. 11, 1, 24): bellum ac tumultum paci atque otio concessurum, id. Pis. 30, 73: voluptatem concessuram dignitati, id. Fin. 3, 1, 1: injuriae, Sall. J. 14, 24: obsidioni, i. e. permit, Tac. A. 13, 40: operi meo concedite, Ov. M. 8, 393; id. F. 1, 222: naturae, i. e. to die, Sall. J. 14, 15; so, fato, Plin. Pan. 11, 3: fatis magnis, Val. Fl. 1, 554: apparebat aut hostibus aut civibus de victoriā concedendum esse, Liv. 4, 6, 6; cf. so impers.: postquam concessum propemodum de victoriā credebant, id. 3, 60, 4.
        2. b. To give place to in excellence, dignity, rank, etc., to yield to, to give precedence: me amantissimum tui, nemini concedentem, Cic. Fam. 10, 3, 2; so id. ib. 4, 3, 1; 4, 3, 4: etsi de cupiditate nemini concedam, id. Att. 12, 47, 2: sese unis Suebis concedere, Caes. B. G. 4, 7: majestati ejus viri concedere, Liv. 6, 6, 7: aetati, Sall. J. 11, 4; id. H. Fragm. 1, 17; cf. so impers.: Sulla, cujus facundiae, non aetati a Manlio concessum, id. J. 102, 4: vigenti Silio, Tac. A. 3, 43: seniori Sentio, id. ib. 2, 74: ut vix Apronio illi de familiaritate concedere videatur, Cic. Verr. 2, 2, 44, § 108: Antario Varoque de gloriā, Tac. H. 3, 64: nemini in illa causā studio et cupiditate concedere, Cic. Deiot. 10, 28: nec amore in hanc patriam nobis concedunt, Tac. A. 11, 24: nec, si muneribus certes, concedat Iollas, Verg. E. 2, 57.
          With acc. of quantity (cf. 3. infra): magistro tantulum de arte, Cic. Rosc. Am. 40, 118: alicui quicquam in desperatione, id. Att. 14, 18, 3.
        3. c. To yield, submit to one’s will, comply with one’s wishes: ut tibi concedam, neque tuae libidini advorsabor, Ter. Hec. 2, 2, 3: matri meae, id. ib. 3, 5, 28: concessit senatus postulationi tuae, Cic. Mur. 23, 47: jurisconsultis concedi, id. Caecin. 24, 67.
          Impers.: Caesarconcedendum non putabat, Caes. B. G. 1, 7.
        4. d. Like συγχωρεῖν τινι, to assent to, concede to: nunquamne hodie concedes mihi Neque intelleges, etc., Ter. Phorm. 5, 3, 22 (credes, consenties, Ruhnk.): stultum me fateor, liceat concedere veris, Hor. S. 2, 3, 305 (cf. in Gr. συγχωρεῖν τῇ ἀληθείᾳ).
        5. e. To assent to, grant, pardon, allow, etc.: quos (judices) alienis peccatis concessuros putes, quo facilius ipsis peccare liceat, Cic. Verr. 2, 3, 96, § 223: poëtae non ignoscit, nobis concedit, id. de Or. 3, 51, 198: dicto concedi, id. Rosc. Am. 1, 3: cui (vitio) si concedere nolis, Hor. S. 1, 4, 140; cf. id. ib. 1, 3, 85.
          Hence (cf. cedo, II. A. 3. fin.),
      3. 3. Act., with acc. (and dat.) aliquid alicui.
        1. a. To grant, concede, allow; to consign something over to, to resign, yield, vouchsafe, confirm to, etc. (very freq. in all perr. and species of composition): illum mihi aequius est quam me illi quae volo concedere, Plaut. Cas. 2, 3, 47: si nunc de tuo jure concessisses paululum, Ter. Ad. 2, 2, 9: partem octavam pretii, Plin. Ep. 8, 2, 3: date hoc et concedite pudori meo, ut, etc., Cic. Verr. 2, 1, 12, § 32; cf. Ter. Hec. 2, 2, 16: alicui primas in dicendo partis, Cic. Div. in Caecil. 15, 49: amicis quicquid velint, id. Lael. 11, 38: neque quicquam illius audaciae, id. Caecin. 35, 103: doctrinam alicui, Quint. 11, 1, 89; cf.: artes tibi, Cic. Quint. 30, 93: intellegentiam, prudentiam, Quint. 12, 1, 3: principatum imperii maritimi Atheniensibus, Nep. Timoth. 2, 2; cf. id. Dion, 6, 3; Suet. Aug. 66; id. Tib. 4; Prop. 2 (3), 15, 37; cf.: tempus quieti, aut luxuriae, Sall. J. 61, 3: tempestivum pueris ludum, Hor. Ep. 2, 2, 142: libertatem his, Caes. B. G. 4, 15 fin.: vitam alicui, Suet. Caes. 68; id. Aug. 13; 16: crimen gratiae, i. e. to accuse or inform against for the sake of favor, Cic. Rosc. Com. 6, 19: peccata alicui, to pardon him, id. Verr. 2, 1, 49, § 128: delicta, Suet. Ner. 29.
          Pass.: Siciliam nimis celeri desperatione rerum concessam, had been ceded, given up, Liv. 21, 1, 5: Scaevolae concessa est facundiae virtus, Quint. 12, 3, 9; 10, 1, 100 et saep.: acriusUlcisci, quam nunc concessum est legibus aequis, Lucr. 5, 1148; cf. Nep. Them. 10 fin.; Suet. Tib. 18.
          Poet., with in and acc.: concessit in iras Ipsegenitor Calydona Dianae, gave over to be punished, Verg. A. 7, 305.
          1. (β) With dat. and inf.: nec nostrā dicere linguā Concedit nobis patrii sermonis egestas, Lucr. 1, 831; so, ducere neptem, Cat. 64, 29: esse poëtis, Hor. A. P. 373; Suet. Aug. 44 et saep.
            Impers. pass.: de re publicā nisi per concilium loqui non conceditur, Caes. B. G. 6, 20 fin.: quo mihi fortunam, si non conceditur uti, Hor. Ep. 1, 5, 12; Quint. 12, 1, 37; 12, 1, 42; 8, 6, 76; Suet. Ner. 12: servis quoque pueros hujus aetatis verberare concedimus, Curt. 8, 8, 3: concedunt plangere matri, Stat. Th. 6, 134: cum accusare etiam palam concessum sit, Quint. 6, 3, 28; 2, 17, 27; 11, 3, 150: 8, 3, 30; 12, 3, 8 al.
            Poet.: fatis numquam concessa moveri Camarina, not allowed. forbidden to be removed, Verg. A. 3, 700; cf. also personally: haec ubi conceduntur esse facta, for conceditur haec esse facta, Cic. Caecin. 15, 44.
          2. (γ) With acc. and inf.: non omnia corpora vocem Mittere concedis, you grant, Lucr. 2, 835: oculos falli, id. 4, 380; Quint. 2, 5, 25: culpam inesse concedam, Cic. Rosc. Am. 28, 76: poëtas legendos oratori futuro, Quint. 1, 10, 29.
            Pass. impers.: concedatur profecto verum esse, ut, etc., Cic. Lael. 14, 50.
          3. (δ) With ut or ne: nec vero histrionibus oratoribusque concedendum est, ut iis haec apta sint, nobis dissoluta, Cic. Off. 1, 35, 129: verum concedo tibi ut ea praetereas, quae, etc., id. Rosc. Am. 19, 54: concedant ut viri boni fuerint, id. Lael. 5, 18; id. de Or. 1, 13, 57; Lucr. 2, 658: non concedo, ut sola sint, Quint. 6, 2, 11 al.: cui concedi potest, ut? etc., Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 21: ut concedatur ne in conspectum veniat, Hirt. B. G. 8, 48.
            (ε) With a simple subj.: concedo sit dives, Cat. 114, 5; Ov. A. A. 1, 523.
            (ζ) Absol.: beatos esse deos sumpsisti: concedimus, Cic. N. D. 1, 31, 89; id. Verr. 2, 2, 32, § 78; cf. Quint. 1, 1, 2: consules neque concedebant neque valde repugnabant, Cic. Fam. 1, 2, 2; Caes. B. G. 1, 44.
        2. b. = condono, to grant or yield something to one as a favor or from regard, to desist from, forbear, give up; forgive, pardon: inimicitias rei publicae, to give up for the sake of the State, Cic. Prov. Cons. 18, 44: petitionem alicui, from regard to, id. Phil. 2, 2, 4: peccata liberum parentum misericordiae, id. Clu. 69, 195: cum Marcellum senatui reique publicae concessisti, id. Marcell. 1, 3: ut concessisti illum (sc. Marcellum) senatui, sic da hunc (sc. Ligarium) populo, as you have pardoned him in deference to the Senate, id. Lig. 12, 37; cf. Nep. Att. 7 fin.; Tac. A. 2, 55; 4, 31: Montanus patri concessus est, id. ib. 16, 33 fin.
  2. II. Neutr., in respect to the terminus ad quem, to go, walk, betake one’s self somewhere, to retire, withdraw to, etc.; with ad, in, or adv.: tantisper hic ego ad januam concessero, Plaut. Aul. 4, 5, 6 Wagn.; cf.: ad Manes, i. e. to die, Verg. A. 10, 820: ad victorem, Tac. H. 2, 51: ad dexteram, Ter. And. 4, 4, 12: caeli distributio docet unde fulmen venerit, quo concesserit, Cic. Div. 2, 20, 45; so Lucr. 1, 380: huc, Plaut. Capt. 2, 1, 19; id. Bacch. 4, 2, 28; id. Trin. 2, 4, 116; Ter. Heaut. 1, 1, 122; Caecil. ap. Non. p. 270, 8: istuc, Plaut. As. 3, 3, 56; Ter. Eun. 4, 4, 39: vis animae in altum, Lucr. 4, 919: in delubrum, Liv. 30, 20, 6: in hiberna, id. 26, 20, 6; cf.: Carthaginem Novam in hiberna, id. 21, 15, 3: Argos habitatum, Nep. Them. 8, 1: Cythnum, Tac. A. 3, 69: Neapolin, id. ib. 14, 10: Patavium, id. H. 3, 11: in insulam, id. ib. 5, 19: in turbam, Hor. S. 1, 4, 143: trans Rhenum, Tac. H. 5, 23: concede huc a foribus, Plaut. Men. 1, 2, 48: hinc intro, id. Ps. 1, 5, 158; Ter. Eun. 1, 2, 126: hinc aliquo ab ore eorum, id. Heaut. 3, 3, 11; cf.: aliquo ab eorum oculis, Cic. Cat. 1, 7, 17: hinc rus, Ter. Hec. 4, 4, 7.
    1. B. Trop.: in aliquid, of entering into an alliance, yielding to, etc., to agree or consent to, to assent, to submit, yield, or resign one’s self, to acquiesce in, to go or pass over to any thing (freq. in the histt.): mulier, conjuncta viro, concessit in unum Conubium, Lucr. 5, 1010; cf.: in matrimonium, Just. 24, 2, 10: victi omnes in gentem nomenque imperantium concessere, were merged in, passed over into, Sall. J. 18, 12; so, in paucorum potentium jus atque dicionem, id. C. 20, 7; cf.: in dicionem, Liv. 38, 16, 9: in dominationem, Sall. H. Fragm. 3, 22 Gerl.: in deditionem, Liv. 28, 7, 9; 39, 2, 4; 42, 53, 7: in Tyrias leges, Sil. 15, 6: in condiciones, Liv. 2, 33, 1: in sententiam, id. 32, 23, 12; 32, 36, 8; Tac. A. 1, 79 fin.; cf.: in illos, assent to, yield to them, Cic. Fragm. ap. Aug. contr. Avid. 3, 7: in partes, Tac. H. 2, 1.

2. concessus, ūs, m. [concedo], a permitting, conceding, concession, permission, leave (in good prose, but used only in abl. sing.): Caesaris concessu, Caes. B. G. 7, 20: datur concessu omnium huic aliquis ludus aetati, Cic. Cael. 12, 28: concessu et beneficio illius, id. Fam. 4, 6, 3: concessu et munere deorum, id. Tim. 14 fin.: ipsorum inter ipsos, id. Brut. 21, 84: fratrum, Tac. A. 12, 44.