Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ignōro, āvi, ātum, 1 (old form of

  1. I. inf. pres. pass. ignorarier, Ter. Phorm. 5, 7, 38), v. a. and n. [ignarus], not to know (a person or thing), to have no knowledge of, to be unacquainted with, to be ignorant of, to mistake, misunderstand (a person or thing—class.; cf. nescio).
    Constr. with acc., with acc. and inf., or rel. clause, with de, quin, or absol.
          1. (α) With acc.: siquidem istius regis (Anci) matrem habemus, ignoramus patrem, Cic. Rep. 2, 18: erras si id credis et me ignoras, Clinia, do not know me, mistake me, Ter. Heaut. 1, 1, 52: isti te ignorabant, id. Eun. 5, 8, 59; cf.: qui illum ignorabant, Cic. Ac. 2, 2, 4: et illum et me vehementer ignoras, id. Rab. Post. 12, 33; Just. 13, 2, 11; Liv. 26, 12: cum exercitu tirone, ignoto adhuc duci suo ignorantique ducem, id. 21, 43, 14; cf. § 18: illi iniqui jus ignorant, Plaut. Am. prol. 37: si haec ignoremus, multa nobis et magna ignoranda sint, Cic. Rep. 1, 13: istam voluptatem Epicurus ignorat? id. Fin. 2, 3, 7: quod tu quidem minime omnium ignoras, id. Or. 68, 227: ignoro causam (belli), detestor exitum, id. Phil. 8, 2, 7 fin.: Juppiter, ignoro pristina furta tua, Prop. 2, 2, 4: motus astrorum, Juv. 3, 43.
            In pass., not to be known or recognized: ignoratur parens, Ter. Phorm. 2, 3, 10: fugitive, etiam nunc credis, te ignorarier? id. ib. 5, 7, 38: sciscitantes quisnam esset, nam ignorabatur, Suet. Vit. 17: ignoratus Romanos palantes repente aggreditur, unknown, undiscovered, Sall. J. 54, 9; cf.: servili habitu per tenebras ignoratus evasit, Tac. H. 4, 36; 3, 23; 74: haec omnia ignorari possunt, Quint. 3, 5, 6; Ov. Tr. 1, 5, 18: Archimedis ignoratum a Syracusanis indagavi sepulcrum, Cic. Tusc. 5, 23, 64: Cn. Octavii eloquentia, quae fuerat ante consulatum ignorata, id. Brut. 47, 176: aut ignoratae premit artis crimine turpi, Hor. A. P. 262.
            Hence, to be changed, disguised: pallam illam ad phrygionem ut referas, ut reconcinnetur. … Men. Hercle; eādem ea ignorabitur, ne uxor cognoscat te habere, Plaut. Men. 2, 3, 74: non esse eam dices faxo: ita ignorabitur, id. ib. 3, 2, 3.
          2. (β) With acc. and inf.: quis ignorabat, Q. Pompeium fecisse foedus, eādem in causā esse Mancinum? Cic. Rep. 3, 18; Quint. prooem. § 1: neque ignoro, toto illo tempore vix tantum effici, quantum, etc., id. 1, 1, 17; 2, 4, 38; 3, 6, 78; cf.: neque illud ignoro, in iisdem fere esse et ornatum, id. 8, 6, 3.
          3. (γ) With rel. or interrog.-clause: cum id quam vere fiat ignores, Cic. Lael. 26, 97: ignorante rege, uter eorum esset Orestes, id. ib. 7, 24: ipsa vero sapientia, si se ignorabit, sapientia sit necne, etc., id. Ac. 2, 8, 24: non ignoro, quanti ejus nomen putetis, id. N. D. 3, 31, 78: non ignorans, quanta ex dissensionibus incommoda oriri consuessent, Caes. B. G. 7, 33, 1: quid optandum foret ignorasse, Juv. 10, 103.
          4. * (δ) With de: ignorat etiam de filio, Cic. Att. 8, 14, 3.
            (ε) With quin: quis ignorat quin, etc., Cic. Fl. 27, 64; Quint. 12, 7, 8; Sulp. Sev. Dial. 1, 3, 8.
            (ζ) Absol.: an vero vos soli ignoratis? vos hospites in hac urbe versamini, Cic. Mil. 12, 33; Quint. 9, 4, 119: cur ego, si nequeo ignoroque, poëta salutor? Hor. A. P. 87: ita nunc ignorans suo sibi servit patri, Plaut. Capt. prol. 50.
            (η) With inf. (very rare): laetitiae causas ignorat dicere miles, Laetaturque tamen, Claud. Nupt. Hon. 186.
  2. II. To take no notice of, pay no attention to, ignore, disregard (rare): mille modis amor ignorandust, Plaut. Trin. 2, 1, 30: quorum ego nec benevolentiam erga me ignorare, nec auctoritatem aspernare debeam, Cic. Rosc. Am. 1, 4: haec tamen ignorat quid sidus triste minetur Saturni, Juv. 6, 569.
    Hence, ignōrans, antis, P. a., not knowing, unaware, ignorant of a thing (very rare): ille, eventus belli non ignorans, Caes. B. G. 6, 42, 1.
    Adv.: ignō-ranter, ignorantly: ignoranter vel simpliciter non faciunt, quod, etc., Cypr. Ep. 63.

ignosco, nōvi, nōtum, 3 (plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. [2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime], to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui (aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.

        1. (α) Alicui (aliquid, quod, si, etc.): hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini, Cic. Phil. 1, 6, 13; so, ut eis delicta ignoscas, Plaut. Bacch. 5, 2, 68: velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties, Cic. Att. 7, 12, 3: abs te peto ut mihi hoc ignoscas, id. ib. 1, 1, 4: mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius, id. Agr. 2, 18, 49: ne discamus nobis ignoscere, Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.: adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere, Vell. 2, 30, 3: at vos vobis ignoscitis, make excuses for, justify, Juv. 8, 181; so, ipsi populo, id. 8, 189.
          With dat. rei: ignoscas velim huic festinationi meae, Cic. Fam. 5, 12, 1: inscitiae meae et stultitiae, Plaut. Mil. 2, 6, 62: delictis,id. Merc. 5, 4, 37: vitiis, Hor. S. 1, 4, 131: dictis, Juv. 1, 154: his (sc. factis), id. 13, 103 et saep.
          Pass. impers.: ignosci nobis postulabimus, Auct. Her. 2, 17, 25: ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum, Ter. Hec. 5, 1, 10: tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc., Suet. Aug. 33: mihi profecto poterit ignosci, si, etc., Quint. 4 praef. § 5: deprecatores, quibus non erat ignotum, Cic. Att. 11, 14, 1: exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse, id. Inv. 2, 32, 100.
        2. (β) With a simple acc. (very rare; not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum, Plaut. Am. 1, 1, 101: equidem istuc factum ignoscam, Ter. Heaut. 4, 1, 34: parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse, Verg. Cul. 293.
          In pass.: ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda, Ter. Phorm. 5, 8, 26: et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus, id. Heaut. 2, 1, 6.
        3. (γ) Absol. (rare but class.): ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius? Ter. Phorm. 5, 8, 46: quotiens ignoscimus (in dicendo), Quint. 6, 2, 14: ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est, Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98: contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis, i. e. conniving, winking, Juv. 3, 146.
          Pass. impers.: ignotum est, tacitum est, Ter. Ad. 3, 4, 28.
          Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable: animus ignoscentior, Ter. Heaut. 4, 1, 32.