Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

jūdex, ĭcis, com. (f.: et sumus, ut fateor, tam saevā judice sontes, Luc. 10, 368; cf. 227; Ov. M. 2, 428; 8, 24; Cic. Ac. 2, 28, 91; Petr. poët. 122, v. 174 al.) [jus-, 2. dico], a judge (class.).

  1. I. Lit.: judex, quod judicat acceptā potestate, Varr. L. L. 6, § 61 Müll.: verissimus judex, Cic. Rosc. Am. 30, 84: nequam et levis, id. Verr. 2, 2, 12, § 30: sanctissimus et justissimus plurimarum rerum, id. Planc. 13, 32: severissimi atque integerrimi, id. Verr. 1, 10, 30: apud judices causam agere, id. de Or. 2, 48, 199: habere aliquem judicem de re quapiam, id. Caecin. 17, 48: sedere judicem in aliquem, id. Clu. 38, 105: esse judicem de re pecuniaria, id. ib. 43, 120: aequum se judicem rei alicui praebere, id. Fam. 5, 2, 10: judici litem committere, Petr. 80: judicem ferre alicui, to offer or propose a judge to any one, which was done by the plaintiff: ni ita esset, multi privatim ferebant Volscio judicem, Liv. 3, 24: cum ei M. Flaccus, multis probris objectis, P. Mucium judicem tulisset, Cic. de Or. 2, 70, 285: judicem dicere, to name a judge, which was done by a defendant who was willing to submit the cause to a trial, Liv. 3, 56: dare judicem, to grant a judge, this was done by the prætor, who proposed the judges from whom the parties made their selection, Cic. Verr. 2, 2, 12, § 30; Plin. Ep. 2, 11, 5; Dig. 4, 4, 18: judices petere, to solicit judges, i. e. to ask that the cause be tried, not before the Senate, but before the ordinary judges, Plin. Ep. 2, 11, 2.
    Sometimes judex stands for consul: omnes Quirites, ite ad conventionem huc ad judices, Varr. L. L. 6, § 88 Müll.
  2. II. Trop., a judge, decider, umpire in any matter: cape, opsecro hercle, una cum eo judicem, Plaut. Most. 3, 1, 30, Lorenz ad loc.: aequissimus eorum studiorum existimator et judex, Cic. Fin. 3, 2, 6: non ego Daphnim Judice te metuam, Verg. E. 2, 27; cf.: judice me, in my judgment, Juv. 8, 188: se judice, id. 13, 3: judice te non sordidus auctor, Hor. C. 1, 28, 14: grammatici certant et adhuc sub judice lis est, id. A. P. 78: bonus atque fidus, id. C. 4, 9, 41: sermonum candide, id. Ep. 1, 4, 1: judex morum, i. e. a censor, Juv. 4, 12.

jūdĭcĭum, ii, n. [judex], a judgment, i. e. a judicial investigation, trial; a judicial sentence (class.).

  1. I. Lit.: omnia judicia aut distrahendarum controversiarum aut puniendorum maleficiorum causā reperta sunt, Cic. Caecin. 2: dignitatis meae, concerning, id. Brut. 1, 1: praetor judicium prius de probro, quam de re fieri maluit, id. Quint. 2: de alicujus meritis judicia facere, id. Or. 41, 140: de mea fide, id. Fam. 11, 29, 2: de se, Caes. B. G. 1, 41, 2: inter sicarios, for assassination, Cic. Rosc. Am. 5, 11: adducere causam aliquam in judicium, id. Opt. Gen. Or. 7, 18: judicio aliquid defendere, id. Quint. 20, 62: agere, to settle a dispute, Plin. 9, 35, 58, § 120: ferre, to give his vote; of a judge (different from sententiam ferre, to pass sentence), Cic. Tog. Cand. p. 525 Orell.: exercere, id. Q. Fr. 2, 16, 3: vocare aliquem in judicium, to summon before court, id. Balb. 28, 64: judicio quempiam arcessere, to sue, id. Fl. 6, 14: sistere in judicium, to set before the court, Dig. 2, 5, 4: dare, to allow, grant a trial, of the prætor who proposes the judges: in Lurconis libertum judicium ex edicto dedit, Cic. Fl. 35, 88: judicium accipere, suscipere, to undertake a legal trial, id. Quint. 20, 62; Dig. 5, 3, 7: pati, to submit to, Cic. Quint. 20, 63: damnatus inani judicio Marius, Juv. 1, 48.
  2. II. Transf.
    1. A. A court of justice: at ille in judicium venit, Nep. Ep. 8: judicium clauserat militibus armatis, Quint. 4, 2, 25.
    2. B. Beyond the legal sphere, a judgment, decision, opinion with regard to any thing: meum semper judicium fuit, omnia nostros invenisse per se sapientius quam, etc., Cic. Tusc. 1, 1, 1: decima legio per tribunos militum ei gratias egit, quod de se optimum judicium fecisset, Caes. B. G. 1, 41: judicium facere, quanti quisque sibi faciendus esset, to judge, decide, Cic. Fam. 13, 29, 1: meo judicio, in my judgment, according to my opinion, id. Brut. 8, 32; Quint. 9, 3, 59: ex alicujus judicio, Cic. Rosc. Am. 37, 108: de quo homine vos tanta et tam praeclara judicia fecistis, i. e. by conferring honors on him, id. de Imp. Pomp. 15, 43.
    3. C. The power of judging, judgment, discernment: studio optimo, judicio minus firmo praeditus, Cic. Or. 7, 24; id. Fam. 9, 6, 4: intellegens, id. Opt. Gen. Or. 4, 11: subtile, Hor. Ep. 2, 1, 242: si quid mei judicii est, if I can judge of it, Cic. Fin. 2, 12, 36: videor id judicio facere, i. e. with discretion, good judgment, id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18; so Caes. B. G. 5, 27; Cic. Div. 2, 13, 30 dub.: adhibere, Tac. H. 1, 83: acri judicio perpendere aliquid, Lucr. 2, 1042.
    4. D. Judicial harangues, speeches in court: illa mala judicia, Quint. 10, 1, 70.