Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Perseus.
The word nimi�� could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:
No entries found. Showing closest matches:
nĭmĭē, adv., v. nimius fin. B.
nĭmĭĕtas, ātis, f. [nimius], a too great number or quantity; a superfluity, redundancy, excess (post-class.): sanguinis, Pall. 6, 7: prunarum, Eutr. 10, 9: gaudii, App. M. 3, p. 133, 33; Arn. 4, 133.
In plur., Pall. 2, 13 med.
nĭmĭō, v. nimius fin. II. 2. b.
nĭmĭŏpĕre, more correctly separate, nĭmĭō ŏpĕre.
nīmīrum, adv. [ni, i. q. ne mirum, v. ni, I.; lit. not wonderful; cf., less strong than mirum ni; v. ni, III. A. β; hence], to introduce an assertion as indisputable,
- I. without doubt, doubtless, indisputably, certainly, surely, truly: nimirum homines frigent, are certainly received coolly, Ter. Eun. 2, 2, 37: nimirum Themistocles est auctor adhibendus, Cic. Off. 2, 20, 71: non parva res, sed nimirum omnium maxima, id. Mur. 22, 45: et nimirum is princeps ex Latinis, id. Brut. 21, 82: is est nimirum Soter, qui salutem dedit, id. Verr. 2, 2, 63, § 154; id. Leg. 2, 1, 3; id. de Or. 1, 4, 16; id. Or. 23, 75: non omnia nimirum eidem di dedere, truly, Liv. 22, 51: nimirum haec illa Charybdis, etc., Verg. A. 3, 558: cui placet alterius sua nimirum est odio sors, of course, Hor. Ep. 1, 14, 11.
After a question: sed quid id ad rem? nimirum, inquit, in eo causa consistit, Cic. Quint. 25, 79.
- II. Freq. in an ironical sense, doubtless, to be sure, forsooth: aperienda nimirum nocte janua fuit, Liv. 40, 9: uni nimirum tibi recte semper erunt res, Hor. S. 2, 2, 106; 2, 3, 120; id. Ep. 1, 9, 1; 1, 15, 42; Juv. 2, 104; Tac. H. 1, 33: nimirum summi ducis est occidere Galbam, id. A. 2, 82.
nĭmis, adv. [ni-, ne-, and root ma-, to measure; cf.: metior, mensa, metare, etc.; hence], too much, overmuch, excessively, beyond measure.
- I. Lit.: Chremes nimis graviter cruciat adulescentulum nimisque inhumane, too severely … too inhumanly, Ter. Heaut. 5, 5, 1: nec nimis valde nec nimis saepe, Cic. Leg. 3, 1, 1: heu nimis longo satiate ludo, Hor. C. 1, 2, 37: nimis castus Bellerophon, id. ib. 3, 7, 14: felix heu nimis, Stat. S. 2, 7, 24: nimis dixi, Plin. Pan. 45.
- (β) With gen.: nimis insidiarum, Cic. Or. 51, 170: haec loca lucis habent nimis, Ov. F. 6, 115.
- B. With a preceding negative, not too much, not very much, not altogether, not very: Philotimi litterae me quidem non nimis, sed eos admodum delectārunt, Cic. Att. 7, 24, 1: ea dicis non nimis deesse nobis, id. de Or. 1, 29, 133: Caecilium non nimis hanc causam severe, non nimis accurate, non nimis diligenter acturum, id. Div. in Caecil. 22, 71: illud non nimis probo, quod scribis, id. Fam. 12, 30, 15: praesidium non nimis firmum, Caes. B. G. 7, 36: haud nimis amplum, Liv. 8, 4.
- II. Transf., beyond measure, exceedingly (ante-class.): nimis velim lapidem, etc., Plaut. Most. 1, 3, 119: nimis id genus ego odi male, id. Rud. 4, 2, 15; id. Am. 1, 1, 63; Ter. Eun. 4, 7, 16.
Also strengthened by quam or tandem, very much, in the highest degree: nimis quam formido, ne, etc., Plaut. Most. 2, 2, 79; id. Truc. 2, 5, 15: nimis tandem contemnor, id. Ps. 4, 1, 11; id. Pers. 2, 1, 2.
Prov.: ne quid nimis, Ter. And. 1, 1, 34.
nĭmĭum, adv., v. nimius fin. A.
nĭmĭus, a, um, adj. [nimis], beyond measure, excessive, too great, too much.
- I. Lit.: quod autem satis est, eo quidquid accesserit nimium est, Cic. Fin. 5, 27, 81: vitem coërcet, ne in omnes partes nimia fundatur, id. Sen. 15, 52: nimiae celeritates, id. Off. 1, 36, 131: nimiā pertinaciā atque arrogantiā, Caes. B. C. 1, 85: Prometheus Assiduam nimio pectore pavit avem, that grew again too fast, Mart. Spect. 7, 2.
- (β) With abl. of thing, excessive, immoderate, intemperate in any thing: fiduciā nimius, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess.: rebus secundis nimii, too much elated, Tac. H. 4, 23: nimius mero, Hor. C. 2, 12, 5.
- (γ) With gen.: impotens et nimius animi est, Liv. 6, 11, 3: imperii, id. 3, 26: sermonis, Tac. H. 3, 75: pugnae, Sil. 5, 232.
- 2. Subst.: nĭmĭum, ii, n., too much, superabundance, excess: mediocritatem illam tenebit, quae est inter nimium et parum, Cic. Off. 1, 25, 89: juris, Sil. 14, 670: auri argentique nimium fuit, Plin. 33 prooem. § 5.
- B. In partic., too mighty, too powerful (post-Aug.): Cn. Pompeium esse nimium jam liberae reipublicae, Vell. 2, 32, 1: legio legatis nimia ac formidolosa erat, Tac. Agr. 7; Flor. 3, 15, 3.
- II. Transf., great beyond measure, i. e. very great, very much: homo nimiā pulchritudine, Plaut. Mil. 4, 2, 8: nimia memoras mira, id. Am. 2, 1, 69; 5, 1, 52; Mart. 5, 64, 3.
- 2. Subst.: nĭmĭum, ii, n.: nimium boni est, cui nil est [in diem] mali, it is great good fortune (a transl. of Eurip. Hec. 2: κεῖνος ὀλβιώτατος), Enn. ap. Cic. Fin. 2, 13, 41 (Trag. v. 237 Vahl.).
Hence,
- b. In the abl., nĭmĭo, adverb., exceedingly, by far, much, very, Plaut. Truc. 4, 1, 6: nimio mavolo, id. Poen. 1, 2, 90.
Esp., with comparatives, = multo: scito, nimio celerius venire quod molestum’st, Plaut. Most. 1, 1, 69 Lorenz ad loc.: nimio nequior, id. ib. 1, 2, 65: quia te nimio plus diligo, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8 A, 1: ne doleas plus nimio, Hor. C. 1, 33, 1: nimio minus, Plaut. Bacch. 4, 4, 21: nimio melius, id. Pers. 1, 3, 31: nimio plus quam satis tutum esset, etc., Liv. 1, 2, 3: nimio plus quam velim, id. 2, 37, 4; 29, 33, 4: nimio amplior, Gell. 1, 3, 25.
Hence, adv., in two forms.
- A. nĭmĭum, too much, too ( = nimis, in all uses, v. infra): nimium parce facere sumptum, Ter. And. 2, 6, 19: nimium dicere, opp. parum, Cic. Clu. 58, 160: nimium ne crede colori, Verg. E. 2, 17: diu, Cic. Cat. 1, 5, 10: longum tempus, id. Att. 12, 18, 1: nimium multi, id. Clu. 46, 126: nimium gratum … gratum praeter modum, id. Planc. 33, 82: amantes mei, Quint. 1 prooem. 7 et saep.
- (β) Non nimium, not very much, not particularly: illud non nimium probo, Cic. Fam. 12, 30, 7.
- 2. Transf., very much, greatly, exceedingly: homo nimium lepidus, Plaut. Mil. 4, 2, 8: nimium lepida nimisque nitida femina, id. ib. 4, 2, 12; id. Ps. 1, 2, 71: loci nimium mirabiles, id. Trin. 4, 2, 86: nimium vellem, Ter. Eun. 3, 5, 49: o fortunatos nimium, sua si bona norint, Agricolas! Verg. G. 2, 458: felix, heu nimium felix! id. A. 4, 657; Stat. S. 3, 3, 25.
In class. prose esp.
- b. Nimium quantum, as much as can be, very much indeed, exceedingly, very: differt inter honestum et turpe nimium quantum, Cic. Fin. 4, 25, 70: sales in dicendo nimium quantum valent, id. Or. 26, 87: ille nimium quantum audacter, Oves, inquit, etc., Gell. 16, 6, 9 (nimium quam, false reading for quae nimium, Quint. 4, 2, 70. In Plaut. Bacch. 1, 2, 13, the better reading is hem quam, v. Ritschl ad h. l.).
- B. nĭmĭē (post-class.).
- 1. Too much, excessively: nimie aliquid facere, Capitol. Gord. 6: arat (frontem rugis) non nimie sed pulchre dictum, Macr. S. 6, 6.
- 2. Transf., very much, very: in locis nimie frigidis, Pall. 4, 10.