Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. rĕcĭdo, reccidi (better than recidi; cf. Cic. Rep. 2, 8, 14), cāsum (recasurus, Cic. Att. 4, 16, 12; Suet. Aug. 96; Gai. Inst. 1, 127), 3 (with

  1. I. e long, Lucr. 1, 857; 1063; 5, 280; Prop. 4 (5), 8, 44; Ov. M. 6, 212; 10, 18; 180; id. R. Am. 611; Juv. 12, 54; Phaedr. 3, 18, 15 al.; prob., also, Plaut. Men. 3, 2, 54, and Ter. Hec. prol. alt. 39; v. the art. re), v. n., to fall back (class., and very freq., esp. in the trop. signif.; but not found in Virg. or Hor.).
    1. A. Lit.: neque posse e terris in loca caeli Recidere inferiora, Lucr. 1, 1063: quia et recidant omnia in terras et oriantur e terris, Cic. N. D. 2, 26, 66: ramulum adductum, ut remissus esset, in oculum suum reccidisse, had sprung back, recoiled, id. Div. 1, 54, 123: quem (discum) libratum in auras MisitRecidit in solidam longo post tempore terram Pondus, Ov. M. 10, 180: etiam si recta recciderat (navis), Liv. 24, 34; Prop. 4 (5), 8, 44 et saep.: in collum Benjamin, Vulg. Gen. 45, 14.
      Absol.: amictum recidentem, Quint. 11, 3, 162.
    2. B. Trop., to fall back, return: in graviorem morbum recidere, to relapse, Liv. 24, 29; so alone: ab his me remediis noli in istam turbam vocare, ne recidam, Cic. Att. 12, 21, 5; cf.: (quartanae) ne recidant, Plin. 28, 16, 66, § 228: post interitum Tatii cum ad eum (sc. Romulum) potentatus omnis reccidisset, Cic. Rep. 2, 8, 14: praestat in eandem illam recidere fortunam, id. Sest. 69, 146; cf.: Syracusae in antiquam servitutem recciderunt, Liv. 24, 32 fin.: quippe celebratam Macedonum fortitudinem ad ludibrium reccidisse verebatur, Curt. 9, 7, 23: in invidiam, Nep. Alcib. 7, 1.
      So freq. of an evil, to fall back, recoil upon any one, esp. upon the author of it: omnes in te istaec recident contumeliae, * Plaut. Men. 3, 2, 54: ut hujus amentiae poena in ipsum familiamque ejus recidat, Cic. Phil. 4, 4, 10: suspicionem in vosmet ipsos recidere, id. Rosc. Am. 29, 79: hunc casum ad ipsos recidere posse demonstrant, * Caes. B. G. 7, 1: quae in adversarios recidunt, Quint. 9, 2, 49: quod in ipsam recidat, Ov. M. 6, 212: consilia in ipsorum caput recidentia, Liv. 36, 29; cf. Curt. 9, 5, 25: periculosa et adversa cuncta in illos recasura, Suet. Aug. 96: in me haec omnia mala recciderunt, Vulg. Gen. 42, 36.
  2. II. (With the idea of cadere predominating.) To fall somewhere, to light upon, happen, occur, = redigi; constr. with ad, in, or an adv. of direction.
          1. (α) With ad: ex laetitiā et voluptate ad ludum et lacrimas, Cic. Sull. 32, 91: ex liberatore patriae ad Aquilios se Vitelliosque reccidisse, had sunk to a level with the Aquilii and Vitellii, i. e. had come to be regarded as a traitor, Liv. 2, 7: sinere artem musicam Recidere ad paucos, to fall into the possession of a few, Ter. Hec. prol. alt. 39: tantum apparatum ad nihilum recidere, to come to naught, Cic. Phil. 7, 9, 27: ad nilum, Lucr. 1, 857; Cic. Or. 70, 233: ad nihil, id. Att. 4, 16, 12.
          2. (β) With in, Lucr. 5, 280: quae (tela), si viginti quiessem dies, in aliorum vigiliam consulum reccidissent, Cic. Planc. 37, 90; cf. id. Att. 1, 1, 2; id. Phil. 13, 9, 19: rex ut in eam fortunam recideret, Liv. 44, 31 fin.: omnis impensa in cassum recidat, Col. 4, 3, 5: mundi, In quem reccidimus, quidquid mortale creamur, Ov. M. 10, 18.
          3. (γ) With an adv. of direction: huccine tandem omnia recciderunt, ut civis Romanus … in foro virgis caederetur, Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163: eo regiae majestatis imperium, Liv. 4, 2: eo res, Quint. 2, 10, 3: illuc, ut, etc., Juv. 12, 54: ex quantis opibus quo reccidissent Carthaginiensium res, Liv. 30, 42: pleraque, quo debuerint, reccidisse, id. 25, 31; cf. id. 4, 2: quorsum responsum recidat, Cic. Rosc. Com. 15, 43.

2. rĕ-cīdo, di, sum, 3, v. a. [caedo], to cut away, cut down, cut off (mostly poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: vepres, Cato, R. R. 2, 4; cf.: malleolos ad imum articulum, Plin. 17, 21, 35, § 160: sceptrum imo de stirpe, Verg. A. 12, 208; for which: laurum imā stirpe, Claud. Rapt. Pros. 3, 76 (cf. II.): ceras inanes, empty cells, Verg. G. 4, 241: hirsutam barbam falce, Ov. M. 13, 766: caput, id. ib. 9, 71: immedicabile vulnus Ense recidendum est, id. ib. 1, 191: pollicem alicui, Quint. 8, 5, 12: comas, Mart. 1, 32, 4; cf. capillos, Plin. Ep. 7, 27 fin.: ungues, Plin. 10, 35, 52, § 106: columnas, to hew out, Hor. C. 2, 18, 4: fustes, id. ib. 3, 6, 40: ancile ab omni parte recisum, Ov. F. 3, 377: mella, i. e. to take out, Pall. Jun. 7, 2.
    Of persons: cuncti simul ense recisi, cut down, Luc. 2, 194.
    Poet.: fulgorem sideribus, to rob the stars of their brightness, Stat. Th. 12, 310: gramina morsu, to devour, Calp. Ecl. 2, 45.
  2. II. Trop. (borrowed from agriculture), to lop off, cut short, retrench, abridge, diminish: perquam multa recidam ex orationibus Ciceronis, Quint. 12, 10, 52; cf. id. 12, 10, 55: inanem loquacitatem, id. 10, 5, 22: ambitiosa ornamenta, Hor. A. P. 447: omne quod ultra Perfectum traheretur, id. S. 1, 10, 69: nationes partim recisas, partim repressas, * Cic. Prov. Cons. 12, 31: mercedes scaenicorum, Suet. Tib. 34 init.: armaturas mirmillonum, to lessen, id. Calig. 55: ornandi potestatem, Quint. 2, 16, 4: facultatem aliter acquirendi, id. 12, 7, 10: impedimenta, to diminish, obviate, Front. Strat. 4, 1, 7; cf. occupationes, Sen. Q. N. 3 praef.: culpam supplicio, Hor. C. 3, 24, 34; cf.: cum magnis parva mineris Falce recisurum simili te, id. S. 1, 3, 123: vitia a stirpe, Claud. ap. Ruf. 1, 56; and: aliquid priscum ad morem, i. e. to reduce within the limits of ancient manners, Tac. A. 3, 53.
    Hence, rĕcīsus, a, um, P.a., shortened, abridged; short, brief: opus, Vell. 2, 89, 1: ea recisa in unum librum coartasse, Plin. Ep. 1, 20, 8.
    Comp.: tempus recisius (opp. longius), Dig. 47, 21, 2.
    Sup. and adv. do not occur.