Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rē-sto, stĭti, 1 (perf. subj. restaverit, Prop. 2, 34, 53), v. n.

  1. I. To stop behind, keep back, stand still (very rare and only poet., whereas resisto is class.).
    1. A. Lit.: si resto, pergit, ut eam: si ire conor, prohibet betere, Pac. ap. Non. 77, 25.
    2. B. Trop.: impetus haut longe mediis regionibus restat, Enn. ap. Fest. p. 285 Müll. (Ann. v. 475 Vahl.): nullo dominae teritur molimine amator Restat et immerita sustinet aure minas, stands firm, holds out, Prop. 2, 25 (3, 20), 18.
  2. II. To withstand, resist, oppose (so less freq. than resisto, and not in Cic. or Cæs.).
    1. A. Of military resistance, to stand firm, hold out, not yield; constr. usually absol.; rarely with dat. or adversum: Illyrii restant sicis sibinisque fodantes, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 336 Müll. (Ann. v. 496 Vahl.): validam urbem multos dies restantem pugnando vicit, Sall. ap. Non. 526, 12 (id. H. 1, 75 Dietsch): quia summā vi restare (milites) nunciabantur, Liv. 4, 58 Drak.: solā virtute militum restantes caeduntur caeduntque, id. 6, 30; 32; 8, 39; 23, 45; 26, 3; 29, 2; 34, 14: dum restat Hector, Prop. 3, 8, 31: nunc in restantes mucronem comminus urget, Sil. 10, 25.
      Impers. pass.: ut quā minimā vi restatur, parte irrumpat, Liv. 34, 15.
      With dat.: paucis plures vix restatis, Liv. 23, 45 fin.: restando adversis, Sil. 10, 125.
      With adversum: paulum morae attulere ferrati restantibus laminis adversum pila et gladios, Tac. A. 3, 46.
    2. B. Apart from milit. lang., in gen.: nunc ratio nulla est restandi, nulla facultas, etc., Lucr. 1, 110: is mihi, dum resto, juvenili guttura pugno Rupit, Ov. M. 3, 626; 7, 411: in quā re nunc tam confidenter restas, stulta? oppose me, Ter. Heaut. 5, 3, 7; cf. Plaut. Most. 5, 2, 50.
      Of things: aera claustris restantia vociferantur, Lucr. 2, 450: restantia claustra, Sil. 7, 130.
  3. III. To be left, remain (syn. remaneo; the predominant signif. of the word; most freq. in the third person): hujus generis reliquias Restare video, Ter. Ad. 3, 3, 91: ego conviviis delector nec cum aequalibus solum qui pauci jam admodum restant, sed cum vestrā etiam aetate, Cic. Sen. 14, 46: ego vivendo vici mea fata, superstes Restarem ut genitor, Verg. A. 11, 161: de bonis quod restat reliquiarum, Plaut. Rud. 5, 1, 7; cf. id. Cist. 1, 3, 40: unam sibi spem reliquam in Etruscis restare, Liv. 10, 16; Cic. Scaur. Fragm. 45, p. 268 Orell.: quae (studia) sola ei in malis restiterunt, id. Sull. 26, 74: omnes composui. Felices! Nunc ego resto, Hor. S. 1, 9, 28; Pers. 3, 97: de viginti Restabam solus, Ov. M. 3, 687: jam labor exiguus Phoebo restabat, id. ib. 6, 486: duae restant noctes de mense secundo, id. F. 2, 857: si e nobis aliquid nisi umbra restat, id. Am. 3, 9, 60: jam duo restabant fata tum, Plaut. Bacch. 4, 9, 35: qui e divisione tripartitā duas partes absolverit, huic necesse est restare tertiam, Cic. Off. 3, 2, 9: infinitae caedi, id. Cat. 3, 10: dona ferens pelago et flammis restantia Trojae, left, remaining from the sea, etc., Verg. A. 1, 679: unum etiam restat amico nostro ad omne dedecus, ut, etc., id. Att. 8, 7: hoc unum restabat, ut, Ov. M. 2, 471; cf.: illud etiam restiterat, ut, etc., Cic. Quint. 9, 33.
    Impers.: restat, ut aut summa neglegentia tibi obstiterit, aut, etc., Cic. Quint. 12, 41; so, restat, ut, id. N. D. 2, 16, 44; 17 init.; Hor. Ep. 1, 1, 27 al.
    With inf. (mostly poet.): nec aliud restabat quam corrigere, etc., Liv. 44, 4, 8: restabat aliud nihil, nisi oculos pascere, Ter. Phorm. 1, 2, 35; Ov. M. 1, 700; Stat. S. 4, 1, 40.
      1. 2. In partic., with reference to the future, to remain for, await one (rare and mostly poet.): quid restat, nisi porro ut fiam miser, Ter. Hec. 3, 1, 20: placet (vobis) socios sic tractari, quod restat, ut per haec tempora tractatos videtis? i. e. hereafter, for the future, Cic. Verr. 2, 3, 89, § 208: nudus humi jacet infansut aequom est, cui tantum in vitā restet transire malorum, Lucr. 5, 227; Hor. Ep. 1, 6, 27: hoc Latio restare canunt, Verg. A. 7, 270; Ov. F. 2, 749.