Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-curro, curri, cursum, 3 (perf. redupl. concucurrit, Flor. 4, 2, 33 Duker N. cr.: concucurrisse, Cato ap. Prisc. p. 901 P., and Suet. Caes. 15; cf. Liv. 1, 12 Oud., and Ind. Flor. s. h. v. Duker), v. n.

  1. I. To run together (of several persons), to come or assemble together in multitudes, to rush or flock together in crowds (very freq., and class.).
    1. A. Prop.
      1. 1. Absol.: tota Italia concurret, Cic. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16: video hac tempestate concurrisse omnis adversarios, Cato ap. Prisc. 10, p. 901 P.: concurrunt jussu meo plures uno tempore librarii, Cic. Agr. 2, 5, 13: cum omnes, ut mos est, concurrerent, id. Verr. 2, 5, 26, § 65: licet concurrant omnes plebei philosophi, nihil tam eleganter explicabunt, etc., unite, id. Tusc. 1, 23, 55: multi concurrerant, Nep. Dion, 10, 1; Sall. J. 60, 6: concurrite, concurrite, cives, Val. Max. 4, 1, 12.
        Impers.: contionem inprimis advocari jubet; summā cum expectatione concurritur, Cic. Leg. 2, 5, 13.
      2. 2. Designating the place from which, or the place or purpose to or for which: non solum qui in urbe erant, sed etiam undique ex agris concurrerunt, Nep. Pelop. 3, 3: undique gentes, Luc. 3, 321: concurrunt laeti mi obviam cupedinarii omnes, Ter. Eun. 2, 2, 25: ad hos (sc. Druides) magnus adulescentium numerus disciplinae causā concurrit, Caes. B. G. 6, 13; cf. Quint. 1, 2, 16: ad eum magnae copiae, Sall. C. 56, 5: ad eum homines omnium ordirum corruptissimi, id. H. 1, 48, 7 Dietsch: ad curiam, Cic. Rab. Post. 7, 18 (corresp. to convolare ad Rostra); Liv. 4, 60, 1; Suet. Tit. 11: domum tuam cuncta civitas, Cic. Verr. 2, 1, 31, § 80: ad arma milites, Caes. B. G. 3, 22 fin.; so id. ib. 5, 39 fin.: ad non dubiam mortem, Cic. Tusc. 1, 37, 89: ad auxilium sociae, Luc. 3, 663: signum dedit, ut ad me restituendum Romam concurrerent, Cic. Mil. 15, 39: omnes concurrerunt ad Perdiccam opprimendum, united together, Nep. Eum. 3, 1; id. Phoc. 2, 5: ad aliquem audiendum, Suet. Caes. 32.
        Impers.: concurritur undique ad commune incendium restinguendum, Cic. Phil. 10, 10, 21: concurrendum ad curiam putare, id. Rab. Post. 7, 18: cum ad arma concurri oporteret, Caes. B. G. 2, 20: ex proximis castellis eo concursum est, id. ib. 2, 33: concursum ad curiam esse, Liv. 4, 60, 1: Suet. Calig. 6; Quint. 1, 2, 16.
        1. * b. Poet., to run in attendance upon, to accompany: est quibus Eleae concurrit palma quadrigae, as it were, follows him on foot, accompanies, Prop. 3, 9 (4, 8), 17.
    2. B. Trop. = confugere, to run for refuge or help, to take refuge (rare): ad C. Aquilium, Cic. Quint. 16, 53 B. and K.: nulla sedes, quo concurrant, Cic. Att. 8, 3, 4: ne darem perditis civibus hominem, quo concurrerent, id. Ep. ad Brut. 2, 2, 3: interea servitia repudiabat (Catilina), opibus conjurationis fretus, Sall. C. 56, 5; Just. 19, 1, 9.
      1. 2. Of words, as under military command: ante enim circumscribitur mente sententia confestimque verba concurrunt, quae mens eademstatim dimittit, ut suo quodque loco respondeat, Cic. Or. 59, 200.
  2. II. To run upon one another, to meet or dash together (class.).
    1. A. Of corporeal objects.
      1. 1. In gen.: concurrunt nubes ventis, Lucr. 6, 97; cf. id. 6, 116: ne prorae concurrerent, Liv. 37, 30, 4 (al. prorā; cf. Weissenb. ad loc.); cf. id. 44, 42, 5; Luc. 3, 663: mediis concurrere in undis (montes, viz., the Symplegades), Ov. M. 7, 62; cf. id. Am. 2, 11, 3: concurrere montes duo inter se, Plin. 2, 83, 85, § 199: actor cum stetit in scaenā, concurrit dextera laevae (viz., in applauding), Hor. Ep. 2, 1, 205: labra concurrunt, draw together, close, Sen. Ep. 11, 2: os concurrit, id. Ira, 3, 15, 1; id. Ben. 2, 1, 3: os, Quint. 10, 7, 8; 11, 3, 121.
        Transf., of letters and words: aspere concurrunt litterae, Cic. de Or. 3, 43, 172 (opp. diduci); so id. Or. 45, 154.
        Hence,
      2. 2. In partic., milit. t. t., to rush together in hostility, to engage in combat, to join battle, to fight (most freq. in the histt.); constr. inter se, cum aliquo, adversus, in, contra aliquem, alicui, and absol.
          1. (α) Inter se: concurrunt equites inter se, Caes. B. C. 2, 25; so Liv. 26, 51, 4; 29, 18, 10; Suet. Oth. 12; Verg. G. 1, 489; id. A. 10, 436.
          2. (β) Cum aliquo: cum hoc concurrit ipse Eumenes, Nep. Eum. 4, 1; so Liv. 8, 8, 15; Vell. 2, 70, 1; Suet. Oth. 10; Ov. M. 13, 87.
          3. (γ) Adversus, in, or contra aliquem: recenti milite adversus fessos longo itinere concurrerat, Liv. 35, 1, 6 Weissenb. ad loc.: in aliquem, Sall. J. 97, 4; Just. 4, 1, 10: equites contra tantam multitudinem audacissime concurrunt, run upon, against, etc., Auct. B. Afr. 6.
          4. (δ) Alicui (freq. in the poets): audet viris concurrere virgo, Verg. A. 1, 493; 10, 8; Ov. M. 5, 89; 12, 595 al.: quibus (equitibus) cum inpigre, Numidae concurrissent, Liv. 24, 15, 7 Weissenb. ad loc.
            (ε) Absol.: repente Antonius in aciem suas copias de vico produxit et sine morā concurrit, Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 3: cum infestis signis concurrunt, Sall. C. 60, 2; so Liv. 6, 7, 6; 8, 7, 9 al.; Tac. A. 6, 35; id. H. 2, 42; Suet. Claud. 21: ex insidiis, Liv. 9, 25, 8; 2, 11, 9: mutuis vulneribus, Sen. Suas. 7, 14.
            Impers. pass.: ubi propius ventum est, utrimque magno clamore concurritur, Sall. J. 53, 2; so Liv. 10, 40, 13; Hor. S. 1, 1, 7.
            Transf.: adversus has concurrentis belli minas, legati vallum murosque firmabant, Tac. H. 4, 22 init.
        1. b. Not in war; in the jurists, to make the same claim, enter into competition with: si non sit, qui ei concurrat, habeat solus bonorum possessionem, Dig. 37, 1, 2: in hereditatem fratri concurrere, ib. 5, 2, 16: in pignus, ib. 20, 4, 7: in pignore, ib.
        2. c. Trop. (rare): in tantā causarum varietate cum alia colligantur vel ipsa inter se concurrant, vel in diversum ambiguitate ducantur, Quint. 12, 2, 15: cum dolore, Sen. Cons. ad Helv. 2: concurrit illinc publica, hinc regis salus, Sen. Oedip. 830.
    2. B. Of abstract objects (occurrences, circumstances, points of time, etc.), to meet, concur, fall out at the same time, happen: multa concurrunt simul, Ter. And. 3, 2, 31; so, concurrunt multae opiniones, id. Heaut. 2, 2, 3: tot verisimilia, id. Ad. 4, 4, 19: res contrariae, Cic. Fin. 5, 10, 28: ista casu, id. Div. 2, 68, 141: quae ut concurrant omnia, optabile est, id. Off. 1, 14, 45: saepe concurrunt aliquorum bene de me meritorum inter ipsos contentiones, id. Planc. 32, 78: si quid tale accidisset, ut non concurrerent nomina, that the reciprocal accounts do not meet, become due on the same day, id. Att. 16, 3, 5; cf.: sponsalia in idem tempus, Dig. 3, 2, 13: concurrit actio legis Aquiliae et injuriarum, to have place together, to be coincident, ib. 9, 2, 5.
      1. 2. Pregn., to accord, agree with (in jurid. Lat.): concurrit cum veritate, Dig. 29, 2, 30: cum summā, ib. 29, 30, 53.