Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. mŏra, ae, f. [Sanscr. smar, remember; Gr. root μερ-, μαρ-; μέρμηρα, μέριμνα, care; μάρτυρ, witness; cf. memor, memoria; perh. μέλλειν], a delay.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: tarditas sententiarum, moraque rerum, Cic. Fam. 10, 22, 2: mora et sustentatio, id. Inv. 2, 49, 146: mora aut tergiversatio, id. Mil. 20, 54: moram rei alicui inferre, to delay, put off, defer, hinder, id. Inv. 1, 9, 12: moram ad insequendum intulit, Caes. B. C. 3, 75: afferre, Cic. Verr. 2, 5, 64, § 165: facere delectui, Liv. 6, 31: facere dimicandi, id. 21, 32: facere creditoribus, to put off payment, Cic. Sull. 20, 58: moras nectere, Sen. Ira, 3, 39, 2: offerre, Plaut. Ps. 1, 3, 17: obicere, id. Poen. 1, 3, 37: trahere, to delay, Verg. A. 10, 888: moliri, to cause delay, id. ib. 1, 414: producere malo alicui, to defer, Ter. And. 3, 5, 9: tibi moram dictis creas, Plaut. Ps. 1, 3, 168: rumpere, Verg. A. 4, 569: pellere, Ov. M. 10, 659: corripere, id. ib. 9, 282: removere, to make haste, not to delay, Plaut. Stich. 2, 1, 37: moram interponere, to interpose delay, Cic. Phil. 10, 1, 1: habeo paululum morae, dum, etc., Cass. ap. Cic. Fam. 12, 12, 2: Caesar nihil in morā habuit, quominus perveniret, delayed not, Vell. 2, 51, 2: saltus Castulonensis nequaquam tantā in morā est, does not hinder, Asin. Pall. ap. Cic. Fam. 10, 31, 1: nec mora ulla est, quin eam uxorem ducam, I will without delay, Ter. And. 5, 6, 7; so freq. in the poets: nec (haud) mora, Prop. 4 (5), 4, 82; Ov. M. 1, 717; 6, 53; Verg. G. 4, 548; id. A. 5, 140: ne in morā illi sis, hinder, keep waiting, Ter. And. 3, 1, 9: per me nulla est mora, there is no delay on my part, id. ib. 3, 4, 14: in me mora non erit ulla, Verg. E. 3, 52; Ter. And. 2, 5, 9: nulla igitur mora per Noviumquin, etc., it is no fault of Novius, etc., Juv. 12, 111: nam si alia memorem, mora est, it will detain us too long, Plaut. Capt. 4, 3, 6: inter moras consul mittit senatum, in the meantime, meanwhile, Plin. Ep. 9, 13, 20: inter aliquas moras, Suet. Aug. 78; id. Ner. 49: sine mora, without delay, at once: quod ego, ut debui, sine mora feci, Cic. Ep. ad Erut. 1, 18, 1, id. Fam. 10, 18, 4: moram certaminis hosti exemit, i. e. hastened it on, Liv. 9, 43.
    2. B. In partic., of speech, a stopping or pause: morae, respirationesque, Cic. Or. 16, 53: oratio non ictu magis quam morā imprimitur, Plin. Ep. 1, 20, 3.
  2. II. Transf.
    1. A. Any thing that retards or delays, a hinderance: ne morae illi sim, Plaut. Rud. 2, 3, 81: ne morae meis nuptiis egomet siem (al. mora), hinder, Ter. Ad. 4, 5, 78: hoc mihi morae est, id. ib. 5, 7, 5: restituendae Romanis Capuae mora atque impedimentum es, Liv. 23, 9, 11: Abas pugnae nodusque moraque, Verg. A. 10, 428: loricaeque moras et pectus perforat ingens, id. ib. 10, 485; cf. Flor. 4, 9, 1.
    2. B. Mora temporis, a space of time, Ov. M. 9, 134: an tibi notitiam mora temporis eripit horum? id. P. 2, 10, 5: moram temporis quaerere dum Hannibal in Africam traiceret, Liv. 30, 16, 14; so, temporaria, Plin. 36, 15, 24, § 114.

2. mŏra, ae, f., the fish echeneis, Plin. 32, 1, 1, § 6 (al. remora).

3. mŏra, ae, f., = μόρα, a division of the Spartan army, consisting of three, five, or seven hundred men: moram Lacedaemoniorum intercepit, the Spartan army, Nep. Iphicr. 2, 3 (but in Cic. Tusc. 2, 16, 37, the best reading is agmen, v. Klotz ad h. l.).

mŏrĭor, mortŭus, 3 (fut. part. moriturus, a, um, Cic. Arch. 12, 30; id. Div. 2, 25, 54; 2, 47, 99; Liv. 21, 12, 4; Verg. A. 4, 308; id. ib. 2, 511 et saep.; old forms acc. to the fourth conj.: si vivimu’ sive morīmur, Enn. ap. Prisc. p. 830 P.; Ann. v. 384 Vahl.; inf. moriri, Plaut. As. 1, 1, 108; id. Capt. 3, 5, 54; id. Rud. 3, 3, 12; id. Ps. 4, 7, 124 Ritschl N. cr.; Ov. M. 14, 215), v. dep. [Sanscr. root mar-, die; Gr. μορ- (μρο-, βρο-), μαρ; βροτός, μαραίνω; cf.: morbus, marceo], to die (cf.: pereo, intereo, occĭdo, occumbo, obeo, exspiro; class.).

  1. I. Lit.: vivam an moriar, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. metus, p. 123 Müll. (Trag. v. 179 Vahl.): ego cum genui, tum morituros scivi, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 361 Vahl.): mori, Plaut. Bacch. 3, 4, 24: atque eundem (L. Tarquinium) … accepimus mortuum esse, cum duodequadraginta regnavisset annos, Cic. Rep. 2, 20, 36: moriendum certe est, id. Sen. 20, 74: desiderio, of desire, id. Att. 1, 3, 1: ut fame senatores quinque morerentur, id. ib. 6, 1, 6: me esse homines mortuom dicant fame, Plaut. Stich. 4, 2, 57; so, fame, Sen. Contr. 1, 1, 3; 1, 7, 8: fame et siti, Liv. 7, 35, 8: siti, id. 4, 30, 8; Petr. 10; Pomp. ap. Gell. 10, 24, 5: vigilando, Juv. 3, 232: ex vulnere, of a wound, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4: in tormentis, Liv. 40, 23: alterius amore, Ov. Am. 2, 7, 10: curis, Tib. 2, 7, 33 (6, 51): fame, Petr. 10: inediā, Plin. 14, 13, 14, § 89: significabat interruptis atque morientibus vocibus, dying accents, the accents of a dying man, Cic. Cael. 24, 59: mori videbamus in studio dimetiundi paene caeli atque terrae C. Galum, spend his whole life in, id. Sen. 14, 49: cum te complexā morientem, Galle, puellā Vidimus, desperately in love, dying for love, Prop. 1, 10, 5: ei mihi, si quis, Acrius ut moriar, venerit alter amor, id. 2, 4, 1 sq.: moriar, si, may I die, if, etc., Cic. Att. 8, 6, 4.
  2. II. Transf., of things, to die away, decay, to wither away, pass away, to vanish, lose its strength, etc.; of members of the body: id quod supra vinculum est, moritur, loses its vitality, Cels. 7, 14.
    Of plants: rutam et hederas illico mori, die away, perish, Plin. 28, 7, 23, § 78: moriturque ad sibila campus, Stat. Th. 5, 528.
    Of fire: flammas vidi nullo concutiente mori, die out, go out, Ov. Am. 1, 2, 11; of comets: donec in exiguum moriens vanesceret ignem, Claud. B. Get. 248: unguenta moriuntur, lose their strength, Plin. 13, 3, 4, § 20.
    To end, close: dies quidem jam ad umbilicum est dimidiatus mortuus, Plaut. Men. 1, 2, 45.
    Comic.: vae illis virgis miseris, quae hodie in tergo morientur meo, will find their death, be destroyed, broken, Plaut. Capt. 3, 4, 117: ut iste interpositus sermo deliciarum desidiaeque moreretur, Cic. Cael. 31, 76: ne suavissimi hominis memoria moreretur, id. Pis. 38, 93: cum multa cotidie ab antiquis ficta moriantur, fall into disuse, become obsolete, Quint. 8, 6, 32: gratia, Ov. P. 3, 2, 27.
    Esp. (in eccl. Lat.), of the loss of moral or spiritual vitality, to die, to lose virtue and divine guidance: in Adam omnes moriuntur, Vulg. 1 Cor. 15, 22: confirma cetera quae moritura erant, id. Apoc. 3, 2; cf. id. Johan. 11, 26; id. Rom. 7, 9.
    Hence, mŏrtŭus, a, um, P. a., dead (class.).
    1. A. Adj.
      1. 1. Lit.: sanguine tauri poto mortuus concidit, Cic. Brut. 11, 43.
        Prov.: mortuum esse alicui, to be dead to one, to wish to have nothing further to do with him, Plaut. Cist. 3, 15.
      2. 2. Transf.
        1. a. Of persons, faint, overwhelmed: cum tu, quod tibi succederetur, exsanguis et mortuus concidisti, Cic. Pis. 36, 88.
        2. b. Of things concr. and abstr., dead, decayed, withered, passed away, etc.: lacerti, Cic. Sen. 9, 27: flores, Plin. 11, 8, 8, § 18: et antiquae leges, Cic. Verr. 2, 5, 18, § 45: plausus, id. Att. 2, 19, 3: mortuā re verba nunc facis. Stultus es, rem actam agis, dead, done with, Plaut. Ps. 1, 3, 27.
        3. c. Mare mortuum.
          1. (α) The North Sea of Europe, Plin. 4, 13, 27, § 94.
          2. (β) The Dead Sea of Judea, Just. 36, 3.
    2. B. Subst.: mŏrtŭus, i, m., a dead person, dead man: mortuum in domum inferre, Cic. Mil. 27, 75: a mortuis excitare, to awake from the dead, id. de Or 1, 57, 242: amandare aliquem infra mortuos, even below the dead, id. Quint. 15, 49: ut multis mortuus unus sufficeret, Juv. 15, 79: ossa mortuorum, Vulg. Matt. 23, 27.
      Prov.: mortuo verba facere, to talk to a dead man, i. e. in vain, Plaut. Poen. 4, 2, 18; Ter. Phorm. 5, 9, 26.
      Esp. (eccl. Lat.), dead, without spiritual life: nomen habes quod vivas et mortuus es, Vulg. Apoc. 3, 1: fides sine operibus mortua est, id. Jac. 2, 26; cf. id. Eph. 2, 1; 5, 14.
      Also, dead to any thing, not alive to it, not open to its influence, etc.: peccato, Vulg. Rom. 6, 2: peccatis, id. 1 Pet. 2, 24: legi, id. Gal. 2, 19; cf.: mortui cum Christo ab elementis hujus mundi, id. Col. 2, 20: mortui estis, et vita vestra est abscondita cum Christo in Deo, id. ib. 3, 3.

mōrum, i, n., = μῶρον and μόρον, a mulberry; a blackberry: nigra mora, Hor. S. 2, 4, 22; cf. Plin. 15, 24, 27, § 96: in duris haerentia mora rubetis, Ov. M. 1, 105; cf. Plin. 24, 13, 73, § 117.

1. mōrus, a, um, adj., = μωρός, foolish, silly (Plautin.).

  1. I. Adj.: amor mores hominum moros et morosos facit, Plaut. Trin. 3, 2, 43: ut hoc utimur more moro molestoque, id. Men. 4, 2, 1.
  2. II. Subst.
    1. A. mōrus, i, m., a fool, simpleton: morus es, Plaut. Mil. 3, 1, 78.
    2. B. mōra, ae, f., a foolish woman, Plaut. Mil. 2, 4, 17.
      Hence, adv.: mōrē, foolishly (Plautin.): more hoc fit atque stulte, Plaut. Stich. 5, 1, 1.

2. mōrus, i, f., = μῶρα or μορέα, a mulberry-tree: arbor ibi, niveis uberrima pomis, Ardua morus erat, Ov. M. 4, 89; cf. Plin. 16, 18, 30, § 74.

mos, mōris, m. [etym. dub.; perh. root ma-, measure; cf.: maturus, matutinus; prop., a measuring or guiding rule of life; hence], manner, custom, way, usage, practice, fashion, wont, as determined not by the laws, but by men’s will and pleasure, humor, self-will, caprice (class.; cf.: consuetudo, usus).

  1. I. Lit.: opsequens oboediensque’st mori atque imperiis patris, Plaut. Bacch. 3, 3, 54: huncine erat aequum ex illius more, an illum ex hujus vivere? Ter. Heaut. 1, 2, 24: alieno more vivendum est mihi, according to the will or humor of another, id. And. 1, 1, 125: nonne fuit levius dominae pervincere mores, Prop. 1, 17, 15: morem alicui gerere, to do the will of a person, to humor, gratify, obey him: sic decet morem geras, Plaut. Most. 3, 2, 35; Cic. Tusc. 1, 9, 17: animo morem gessero, Ter. And. 4, 1, 17: adulescenti morem gestum oportuit, id. Ad. 2, 2, 6; v. gero.
  2. II. The will as a rule for action, custom, usage, practice, wont, habit: leges mori serviunt, usage, custom, Plaut. Trin. 4, 3, 36: legi morique parendum est, Cic. Univ. 11: ibam forte Viā Sacrā, sicut meus est mos, custom, wont, Hor. S. 1, 9, 1: contra morem consuetudinemque civilem, Cic. Off. 1, 41, 148: quae vero more agentur institutisque civilibus, according to usage, according to custom, id. ib.: mos est hominum, ut nolint eundem pluribus rebus excellere, id. Brut. 21, 84: ut mos est, Juv. 6, 392; moris erat quondam servare, etc., id. 11, 83: more sinistro, by a perverted custom, id. 2, 87.
    So with ut: morem traditum a patribus, ut, etc., Liv. 27, 11, 10: hunc morem servare, ut, etc., id. 32, 34, 5: virginibus Tyriis mos est gestare pharetram, it is the custom, they are accustomed, Verg. A. 1, 336: qui istic mos est? Ter. Heaut. 3, 3, 1: mos ita rogandi, Cic. Fam. 12, 17, 1: ut mos fuit Bithyniae regibus, id. Verr. 2, 5, 11, § 27: moris est, it is the custom: negavit, moris esse Graecorum, ut, etc., id. ib. 2, 1, 26, § 66; Vell. 2, 37, 5: quae moris Graecorum non sint, Liv. 36, 28, 4; cf.: (aliquid) satis ex more Graecorum factum, id. 36, 28, 5: ut Domitiano moris erat, Tac. Agr. 39.
    Plur.: id quoque morum Tiberii erat, Tac. A. 1, 80: praeter civium morem, contrary to custom, to usage, Ter. And. 5, 3, 9: sine more, unwonted, unparalleled: facinus sine more, Stat. Th. 1, 238; so, nullo more, id. ib. 7, 135: supra morem: terra supra morem densa, unusually, Verg. G. 2, 227 (cf.: supra modum): perducere aliquid in morem, to make into a custom, make customary, Cic. Inv. 2, 54, 162: quod jam in morem venerat, ut, etc., had become customary, Liv. 42, 21, 7.
    1. B. In partic., in a moral point of view, conduct, behavior; in plur., manners, morals, character; in a good or bad sense: est ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur, manners, Cic. Fam. 12, 27, 1: suavissimi mores, id. Att. 16, 16, A, 6: boni, id. Fragm. ap. Non. 254, 8.
      Prov.: corrumpunt mores bonos colloquia mala, Vulg. 1 Cor. 15, 33: justi, Cic. de Or. 2, 43, 184: severi et pudici, Plin. 28, 8, 27, § 106: sanctissimi, Plin. Ep. 10, 20, 3: feri immanisque natura, Cic. Rosc. Am. 13, 38: totam vitam, naturam moresque alicujus cognoscere, character, id. ib. 38, 109: eos esse M’. Curii mores, eamque probitatem, ut, etc., id. Fam. 13, 17, 3; id. de Or. 2, 43, 182: mores disciplinamque alicujus imitari, id. Deiot. 10, 28: perditi, id. Fam. 2, 5, 2: praefectura morum, the supervision of the public morals, Suet. Caes. 76: moribus et caelum patuit, to good morals, virtue, Prop. 4 (5), 11, 101: amator meretricis mores sibi emit auro et purpurā, polite behavior, complaisance, Plaut. Most. 1, 3, 128: propitiis, si per mores nostros liceret, diis, i. e. our evil way of life, Tac. H. 3, 72: morum quoque filius, like his father in character, Juv. 14, 52: ne te ignarum fuisse dicas meorum morum, leno ego sum, i. e. my trade, Ter. Ad. 2, 1, 6: in publicis moribus, Suet. Tib. 33; 42.
  3. III. Transf.
    1. A. Quality, nature, manner; mode, fashion: haec meretrix fecit, ut mos est meretricius, Plaut. Men. 5, 4, 8: mores siderum, qualities, properties, Plin. 18, 24, 56, § 206: caeli, Verg. G. 1, 51: Carneadeo more et modo disputare, manner, Cic. Univ. 1: si humano modo, si usitato more peccāsset, in the usual manner, id. Verr. 2, 2, 3, § 9: Graeco more bibere, id. ib. 1, 26, 66: apis Matinae More modoque, after the manner of, like, Hor. C. 4, 2, 27: Dardanius torrentis aquae vel turbinis atri More furens, Verg. A. 10, 604: more novalium, Col. 3, 13, 4: caeli et anni mores, Col. 1, Praef. 23: omnium more, Cic. Fam. 12, 17, 3; so, ad morem actionum, Quint. 4, 1, 43: elabitur anguis in morem fluminis, like, Verg. G. 1, 245: in hunc operis morem, Hor. S. 2, 1, 63: pecudum in morem, Flor. 3, 8, 6: morem vestis tenere, mode, fashion, Just. 1, 2, 3.
    2. B. A precept, law, rule (poet. and postAug.): moresque viris et moenia ponet, precepts, laws, Verg. A. 1, 264; cf.: pacis inponere morem, id. ib. 6, 852: quod moribus eorum interdici non poterat, Nep. Ham. 3: quid ferri duritiā pugnacius? sed cedit, et patitur mores, submits to laws, obeys, is tamed, Plin. 36, 16, 25, § 127: ut leo mores Accepit, Stat. Ach. 2, 183: in morem tonsa coma, = ex more ludi, Verg. A. 5, 556.