Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-sĕquor, sĕcūtus (or sĕquūtus; v. sequor), 3, v. dep. a.

  1. I. To follow, follow up, press upon, go after, attend, accompany, pursue any person or thing (class. in prose and poetry); constr. with acc. or absol.
    1. A. Lit.
      1. 1. In gen. (rare).
          1. (α) With acc.: consecutus est me usque ad fores, Plaut. Cist. 1, 1, 93: me continuo, id. Am. 3, 1, 20: te tam strenue, id. Rud. 2, 6, 9: prope nos, id. ib. 4, 3, 11; cf.: litteras suas prope, Liv. 41, 10, 12: vocem gradu, Plaut. Rud. 1, 4, 21.
          2. (β) Absol.: ita vos decet; Consequimini, Plaut. Mil. 3, 3, 22: hic se conjecit intro: ego consequor, Ter. Heaut. 2, 3, 36: ego rectā consequor, id. Hec. 3, 3, 12; Nep. Them. 7, 2: comitibus non consecutis, without attendants, Cic. Tusc. 5, 34, 97.
      2. 2. In partic.
        1. a. To follow after or pursue in a hostile manner: reliquas copias Helvetiorum, Caes. B. G. 1, 13: reliquos, id. ib. 1, 53: consequuntur equites nostri, ut erat praeceptum, Auct. B. G. 8, 27: consecutis strenue hostibus, Curt. 5, 4, 34: fugientem (Servium), Liv. 1, 48, 4.
          Absol.: ita mihi videntur omnia, mare, terra, caelum consequi, ut, etc., Plaut. Am. 5, 1, 3 Fleck. Codd. (Ussing, concoqui).
        2. b. To follow, come after, in time: hunc Cethegum consecutus est aetate Cato, Cic. Brut. 15, 61: Sallustium (Livius, etc.), Vell. 2, 36, 3: has tam prosperas res consecuta est subita mutatio, Nep. Dion, 6, 1; cf. id. Cim. 3, 2: si haec in eum annum qui consequitur redundarint, Cic. Mur. 39, 85; cf.: omnes anni consequentes, id. Sen. 6, 19: tempus, id. Fin. 1, 20, 67: reliquis consecutis diebus, id. Phil. 1, 13, 32: ejusmodi tempora post tuam profectionem consecuta esse, id. Fam. 1, 5, a, 1; Auct. Her. 2, 5, 8: haec cum Crassus dixisset, silentium est consecutum. Cic. de Or. 1, 35, 160; cf. id. ib. 3, 2, 6; id. Tusc. 4, 8, 19: hominem consequitur aliquando, numquam comitatur divinitas, i. e. after death, Curt. 8, 5, 16.
    2. B. Trop.
      1. 1. In gen. (rare): minas jam decem habet a me filiaHasce ornamentis consequentur alterae, Ter. Heaut. 4, 7, 9: his diebus, quae praeterita erunt superiore mense, opera consequi oportet, to make up, Col. 11, 2, 90.
        Far more freq.,
      2. 2. In partic.
        1. a. To follow a model, copy, an authority, example, opinion, etc.; to imitate, adopt, obey, etc.: Chrysippum Diogenes consequens partum Jovis dejungit a fabulā, Cic. N. D. 1, 15, 41: eum morem, id. Leg. 2, 7, 18: alicujus sententiam, Plaut. As. 2, 1, 13: necesse’st consilia consequi consimilia, Ter. Heaut. 1, 2, 35; so, sententias (principum), Cic. Cat. 3, 6, 13: suum quoddam institutum, id. Off. 1, 32, 116: exilitatem, id. Brut. 82, 284: mediam consilii viam, Liv. 24, 45, 7.
        2. b. To follow a preceding cause as an effect, to ensue, result, to be the consequence, to arise or proceed from: rebus ab ipsis Consequitur sensus, Lucr. 1, 461; 3, 929; 4, 867; cf. id. 3, 477: ex quo fit ut pudorem rubor, terrorem pallor et tremor consequatur, Cic. Tusc. 4, 8, 19: quam eorum opinionem magni errores consecuti sunt, id. ib. 1, 16, 36: quod dictum magna invidia consecuta est, Nep. Dion, 6, 4: ex quo illud naturā consequi, ut communem utilitatem nostrae anteponamus, Cic. Fin. 3, 19, 64; Quint. 6, 3, 44; 2, 3, 2: quia libertatem pax consequebatur, Cic. Phil. 1, 13, 32.
          1. (β) Of a logical sequence, to follow: si quod primum in conexo est, necessarium est, fit etiam quod consequitur necessarium, Cic. Fat. 7, 14; 5, 9; cf. under P. a.
  2. II. Meton. (causa pro effectu), by following after any person or thing, to reach, overtake, come up with, attain to, arrive at.
    1. A. Lit.
          1. (α) With acc.: si statim navigas, nos Leucade consequere, Cic. Fam. 16, 1, 2: aliquem in itinere, id. Inv. 2, 4, 15; Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, A, § 3: fugientem, Liv. 1, 48, 4; Curt. 4, 9, 25; Dig. 42, 8, 10, § 16; cf. Verg. A. 11, 722: cohortes, Suet. Caes. 31: virum, Ov. M. 10, 672: rates, id. ib. 8, 143 et saep.
          2. (β) Absol.: si adcelerare volent, ad vesperam consequentur, Cic. Cat. 2, 4, 6: prius quam alter, qui nec procul aberat, consequi posset, Liv. 1, 25, 10: Fabius equites praemittit, utagmen morarentur dum consequeretur ipse, Auct. B. G. 8, 28 init.: interim reliqui legati sunt consecuti, came up, Nep. Them. 7, 2.
    2. B. Trop., to reach, overtake, obtain (cf. assequor).
      1. 1. Ingen.
        1. a. With things as objects (so most freq.), to obtain, acquire, get, attain, reach: ut opes quam maximas consequantur, Cic. Off. 1, 19, 64; cf. quaestum, id. Imp. Pomp. 12, 34: amplissimos honores, id. Planc. 5, 13: magistratum, id. ib. 25, 60: eam rem (i. e. regna), Caes. B. G. 2, 1: dum sua quisque spolia consequi studet, Curt. 4, 9, 19.
          With ab: nec dubitat quin ego a te nutu hoc consequi possem, Cic. Fam. 13, 1, 5: ab aliquo suum consequi, Gai Inst. 2, 55; Dig. 15, 1, 9, § 1; Cic. Planc. 23, 55.
          With ex: fructum amplissimum ex vestro judicio, Cic. Imp. Pomp. 1, 2: gloriosam victoriam ex rei publicae causā, id. Cael. 7, 18: aliquid commodi ex laboriosā exercitatione corporis, id. Fin. 1, 10, 35; Quint. 7, 2, 42.
          With per: omnia per senatum (corresp. with adsequi per populum), Cic. Fam. 1, 7, 10; Quint. 3, 8, 34.
          With abl.: ut omnem gloriamomni curā atque industriā consequare, Cic. Fam. 1, 7, 9; 1, 5, b, 2 fin.: suis erga aliquem meritis inpunitatem, id. Planc. 1, 3: tantam gloriam duabus victoriis, Nep. Them. 6, 3; id. Dat. 5, 2; id. Att. 19, 2; 21, 1; Quint. 10, 1, 8; 10, 1, 102; Ov. Tr. 5, 7, 68.
          With in and abl.: si quid in dicendo consequi possum, Cic. Imp. Pomp. 1, 2: in hac pernicie rei publicaegratiam, id. Off. 2, 22, 79: Achillis gloriam in rebus bellicis, Quint. 12, 11, 27; cf. Nep. Ages. 2, 5.
          With ut or ne: hoc consequi, ut ne, etc., Cic. Fam. 1, 2, 4: nec legum repertores sine summā vi orandi consecutos, ut. etc., Quint. 2, 16, 9; 5, 10, 125; 8, 3, 70; Vell. 2, 124, 4; Cels. 7, 26, 3; vix per matrem consecutus, ut, etc., Suet Tib. 12: per quae si consequi potuimus, ut, etc., Cels. 3, 19: sicut hic Cicero consequitur, ne, etc., Quint. 9, 2, 62.
          Absol.: quibus ex rebus largiter erat consecutus, made great profit, Auct. B. Afr. 62; cf.: non quod minore numero militum consequi difficile factu putaret, sed ut, etc., Auct. B. Alex. 30, 3: non est turpe non consequi, dummodo sequaris, Sen. Ben. 5, 5, 4.
          With inf. as object: vere enim illud dicitur, perverse dicere homines perverse dicendo facillime consequi, Cic. de Or. 1, 33, 150.
        2. b. Sometimes with a personal object, and with a thing as subject (cf. capio, II.), to reach, come to, overtake: matrem ipsam ex aegritudine hac miseram mors consecuta’st, Ter. Phorm. 5, 1, 23: tanta prosperitas Caesarem est consecuta. ut, etc., Nep. Att. 19, 3; Quint. 7, 4, 19: si aliqua nos incommoda ex iis materiis consequentur, id. 2, 10, 14; cf. I. B. 2, b. supra.
      2. 2. In partic.
        1. a. To become like or equal to a person or thing in any property or quality, to attain, come up to, to equal (cf. adsequor): aliquem majorem, Cic. Brut. 64, 228: nullam partem tuorum meritorum, id. Fam. 1, 8, 6; cf.: ad consequendos, quos priores ducimus, accendimur, Vell. 1, 17, 7: verborum prope numerum sententiarum numero, Cic. de Or. 2, 13, 56; Col. 11, 2, 90.
        2. b. To reach with the sight, to distinguish (rare): animalia minuta, quae non possunt oculi consequi, Varr. R. R. 1, 12, 2.
        3. c. To attain to something intellectually or by speech, to understand, perceive, learn, know: similitudinem veri, Cic. Univ. 3 init.: plura, Nep. Alcib. 2, 1: quantum conjecturā, Caes. ap. Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 4: omnis illorum conatus investigare et consequi, Cic. Verr. 1, 16, 48; id. Fam. 1, 8, 6: omnia alicujus facta aut memoriā consequi aut oratione complecti. id. Verr. 2, 4, 26, § 57: tantam causam diligentiā consequi et memoriā complecti, id. Div. in Caecil. 12, 39.
        4. d. Of speech or lang., to attain, be equal to, impress fully, do justice to, etc.: vestram magnitudinem multitudinemque beneficiorum, Cic. Red. Quir. 2, 5: laudes ejus verbis, id. Phil. 5, 13, 35, cf. id. Fragm. ap. Non. p. 270, 21: omnia verbis, Ov M. 15 419; cf. Cic. Dom. 50, 129.
          Hence, consĕquens, entis, P. a. (acc. to I. B.).
    1. A. According to reason, correspondent, suitable, fit: in conjunctis verbis quod non est consequens vituperandum est, Cic. Part. Or. 6, 18; cf. Quint. 4, 3, 5; 5, 10, 75.
      Hence,
      1. 2. Consequens est = consentaneum est, it is in accordance with reason, fit, suitable, etc.; with ut or acc. and inf.: consequens esse videtur, ut scribas, etc., Cic. Leg. 1, 5, 15: consequens est, eos invitos non potuisse retineri, Quint. 5, 10, 77; so, dicere, Gell. 1, 4, 7; Dig. 43, 23, 15 fin.
    2. B. That follows logically, consequent; with dat.: assentior, eorum quae posuisti alterum alteri consequens esse, Cic. Tusc. 5, 8, 21; cf. id. ib. 5, 7, 18.
      Comp.: quid consequentius, quam ut, etc., Aug. Trin. 15, 19 fin.
      Sup. apparently not in use.
      Hence, subst.: consĕ-quens, entis, n., a consequence: teneamus illud necesse est, cum consequens aliquod falsum sit, illud, cujus id consequens sit, non posse esse verum, Cic. Fin. 4, 24, 68: consequentibus vestris sublatis, prima tolluntur, id. ib. 4, 19, 55; id. de Or. 2, 53, 215; id. Top. 12, 53; Quint. 5, 10, 2; 6, 3, 66.
      Hence, consĕquenter, adv. (post-class.).
      1. 1. In an accordant, suitable manner, suitably, conformably; with dat.: prioribus dicere, Dig. 35, 2, 11; so ib. 10, 2, 18; App. M. 11, p. 257.
        Absol., Hier. Ep. 22, n. 13.
      2. 2. In consequence, consequently, App. M. 10 init.
        Comp. and sup. not in use.
        Note: Pass.: quae vix ab hominibus consequi possunt ἀνύεσθαι, Orbilius ap. Prisc. p. 791 P.

consĕquus, a, um, adj. [consequor], following (ante- and post-class.): pars paginae, Sid. Apol. 7, 14: ratione, Claud. Mam. Stat. An. 2, 9 fin.
* Adv.: consĕ-qŭē redeunt ex ordine certo, Lucr. 5, 679 Lachm. N. cr.