Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. rĕ-lēgo, āvi, ātum, 1, v. a.

  1. I. To send away or out of the way, to despatch, remove (class.; in class. prose usually with an odious accessory meaning; syn. amando).
    1. A. Lit.
      1. 1. In gen.: (L. Manlium tribunus plebis) criminabatur, quod Titum filium ab hominibus relegasset et ruri habitare jussisset, Cic. Off. 3, 31, 112; Sen. Ben. 3, 37; Val. Max. 6, 9, 1; cf.: filium in praedia rustica, Cic. Rosc. Am. 15, 42: rejecti et relegati longe ab ceteris, Caes. B. G. 5, 30 fin.: procul Europā in ultima orientis relegati senes, Curt. 5, 5, 14: relegatos in ultimum paene rerum humanarum terminum, id. 9, 2, 9: cives tam procul ab domo, Liv. 9, 26: aliquem a republicā sub honorificentissimo ministerii titulo, Vell. 2, 45, 4: exercitum in aliā insulā, Tac. Agr. 15: me vel extremos Numidarum in agros Classe releget, Hor. C. 3, 11, 48: tauros procul atque in sola relegant Pascua, Verg. G. 3, 212.
        Poet., with dat.: terris gens relegata ultimis, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: Trivia Hippolytumnymphae Egeriae nemorique relegat, consigns him to Egeria, Verg. A. 7, 775.
        1. b. Transf., of a locality, to place at a distance, remove: Taprobane extra orbem a naturā relegata, Plin. 6, 22, 24, § 84; cf. Claud. Laud. Stil. 1, 250.
      2. 2. In partic., a publicists’ t. t., to send into exile, to banish, relegate; said of banishment by which a person was sent only a certain distance from Rome, and usually for a limited time, without suffering a capitis deminutio (cf. deportatio and exilium): relegatus, non exsul, dicor in illo, Ov. Tr. 2, 137; 5, 11, 21; 5, 2, 61; id. P. 4, 13, 40: (consul) L. Lamiam … in concione relegavit, edixitque, ut ab urbe abesset millia passuum ducenta, Cic. Sest. 12, 29: Marcus Piso in decem annos relegatur, Tac. A. 3, 17 fin.; Suet. Tib. 50; id. Aug. 24: ipse quosdam novo exemplo relegavit, ut ultra lapidem tertium vetaret egredi ab Urbe, id. Claud. 23 fin.: nemo eorum relegatus in exilium est, Liv. 25, 6; cf.: milites relegatos prope in exilium, id. 26, 2 fin.: ultra Karthaginem, id. 40, 41: aliquem Circeios in perpetuum, Suet. Aug. 16 fin.: in decem annos, Tac. A. 3, 17: in insulam, id. 3, 86.
    2. B. Trop., to send away, put aside, reject: apud quem ille sedens Samnitium dona relegaverat, had sent back, rejected, Cic. Rep. 3, 28, 32 Moser (for which: repudiati Samnites, Cic. Sen. 16, 55): ambitione relegatā, put aside, apart, Hor. S. 1, 10, 84: bella, Luc. 6, 324 (dimoveam, removeam, Schol.): inimicas vitiis artes non odio magis quam reverentia, Plin. Pan. 47, 1: verba alicujus, Ov. P. 2, 2, 7.
      1. 2. In partic., with a specification of the term. ad quem, to refer, attribute, ascribe, impute (post-Aug.): nec tamen ego in plerisque eorum obstringam fidem meam potiusque ad auctores relegabo, Plin. 7, 1, 1, § 8: totamque ad solos audito res relegāsse, Quint. 3, 7, 1: orationem rectae honestaeque vitae ad philosophos, id. 1, prooem. § 10: mala ad crimen fortunae, id. 6, prooem. § 13; cf.: culpam in hominem, id. 7, 4, 13: invidiam in aliquem, Vell. 2, 44, 2; 2, 64, 2 Ruhnk.
        Poet., with dat.: causas alicui, to ascribe, Tib. 4, 6, 5.
      2. 3. To refer to a book or an author: ad auctores, Plin. 7, 1, 1, § 8 (cf. Nep. Cat. 3, 5, delegare).
  2. II. In jurid. Lat., to bequeath, devise, as an inheritance: dotem, Dig. 33, 4, 1 sq.; 23, 5, 8: usum fructum, ib. 23, 2, 23.